Οι ζωές των άλλων

"I’d long been fascinated by George Orwell’s work, but I resisted reading 1984 until I finished the manuscript for Stasiland. After that, I devoured it, and I couldn’t believe Orwell’s prescience. When I went into Mielke’s office, I saw it had the number 101, which in 1984 is the number of the torture chamber. 1984 was banned in the G.D.R. but of course, Mielke and Honecker had access to banned material. The guide told me that Mielke wanted this number so much that even though his office was on the 2nd floor, he had the entire first floor renamed the Mezzanine so that he could call his room 101."

-Anna Funder, author of Stasiland .

from here.

χερ μπαρ

no code, by anomallie

barcode art
via bruce sterling’s ‘beyond the beyond’ blog.

problem, we have a houston

Προσπαθώ να βάλω σε μια σειρά όσες πληροφορίες συγκεντρώνει το μυαλό μου ημερησίως και δεν μπορώ. Το νετ μας έχει διαλύσει. Τα μισά είναι junk info. Προσπαθείς να πιάσεις την καθημερινότητα από μια πλευρά κι όλο και κάτι σου ξεφεύγει. Τόσα κείμενα, τόσες ειδήσεις, γνώμες, κείμενα, χάος. Κι από πού να πιαστείς; Απορίες παντού: Αν το βιβλίο της ιστορίας είναι ένα αποστειρωμένο εγχειρίδιο, αν είναι ντροπή η ήττα της Εθνικής (τι πιο εύκολο από το να κοιτάξεις το αίσχος του πρωταθλήματός μας για να απαντήσεις), τα χάλια της παιδείας και πως αντιστρέφονται, όλα ένας πολτός.

Ανοίγω την tv και πέφτω στο freak show της Πάνια. Δεν ξέρω αν θα πρέπει να κλάψω ή να γελάσω. Όταν μαζεύει όλους αυτούς τους δύσμοιρους/«διάσημους» στη σκηνή ταυτόχρονα, μου θυμίζει κάτι περιοδεύοντα τσίρκα στην Αμερική του 1930, με τη γυναίκα-τέρας, την ασώματο κεφαλή, τον άνθρωπο ελέφαντα. Αν απογυμνώσεις το cult (ή μήπως trash;) στοιχείο, μοιάζει θλιβερό. Η πλάκα είναι πως τα τραγούδια που έχουν δώσει σ’αυτά τα άτομα μυρίζουν από μακριά Καρβέλα: το ένα είναι καθαρή αντιγραφή του ‘Don’t Fear the Reaper’ των Blue Oyster Cult, ενώ το άλλο έχει αυτούσιο το σόλο από το ‘Layla’ του Eric Clapton. Σαν επεισόδιο από το Twilight Zone.

Όλα πολτός. Και χτες βράδυ ένας νεκρός από (προγραμματισμένα) επεισόδια σε ματς γυναικείου βόλεϊ. Προσχεδιασμένα. Εκεί τι να πεις; Eλαφρά τη καρδία..

a request

Το κύμα του dubstep/grime/grimecore που έχει χτυπήσει τη Μεγάλη Βρετανία σαν ιός, έχει εξαπλωθεί παντού: σε ραδιόφωνα, φεστιβάλ και κλαμπ. Προς το παρόν μοιάζει ανθεκτικότερο από το uk garage, αν και η βάση του είναι (ευτυχώς) το dub. Μόδα; Μάλλον όχι, αν και αρχίζει να με κουράζει λίγο όλο το hype γύρω του.
Burial, Milanese, MarkOne, Vex’D, Mala, Loefah, Skream, Kode 9, Joe Nice, Boxcutter, Distance, Menta, Roll Deep, Lady Sovereign, The Plastician-τόσα ονόματα, μόνο ο χρόνος θα δείξει αν θα χαθούν όπως τόσοι άλλοι.
Προσωπικά προτιμώ το πιο παλιό υλικό της Planet Mu (αν κανείς ενδιαφέρεται ας ψάξει τη συλλογή ‘Children of Mu’ του 2004).

Δύο (κουνημένα) βίντεο, από το Bloc Weekend που έγινε αυτό το σ/κ στη Βρετανία, Surgeon και μια acid δόση από τους DMX Krew: (από τον Dr.Blowfins via silent stelios)


Surgeon @ BLOC Weekend




DMX Krew @ BLOC Weekend




Και ένα re-upload, as requested:

Pernille Gunvad-A Captive

double shadow

Hvis du er, så se venligst her

Οι Efterklang είναι Δανοί, σχηματίστηκαν το 2001 στην Κοπεγχάγη. Efterklang λέει είναι η λέξη ‘αντήχηση’ στα δανέζικα. Τους ταιριάζει. Μου θυμίζουν πολύ τους Tunng, και τους Grizzly Bear (οι οποίοι ανήκουν στην εταιρεία των Efterklang, Rumraket). To πρώτο τους single από το νέο τους cd, το δίνουν για download από το official site τους.

efterklang-towards the bare hill



Δύο μέλη του γκρουπ, ο Mads Brauer κι ο Casper Clausen ήταν υποψήφιοι φέτος για το βραβείο Robert (τα δανέζικα Όσκαρ) για καλύτερο film score, για την ταινία του Anders Morgenthaler ‘Princess’.

Η ταινία είναι 80% animation και 20% πραγματικό φιλμ. Το trailer:



Το album των Efterklang ‘Under Giant Trees’ κυκλοφορεί από την εταιρεία Leaf.



www.efterklang.net
www.princessmovie.com

Where were you in '92?

H φωνή του Wolfman Jack στο ‘American Graffitti’ του George Lucas (1973) ρωτούσε:
"Where were you in '62?"

Σήμερα, η M.I.A. ρωτάει, "Where were you in '92?"

Μ.Ι.Α.-XR2

το 1992 ο γράφων ήταν ακόμα μαθητής, δεν είχε δει το 'American Graffitti', και άκουγε το ‘Dirty’ των Sonic Youth και το ‘Didgeridoo’ του Aphex Twin.

herr bar

clark-herr bar

το βίντεο είναι σκηνοθετημένο από τον clemens kogler, ο οποίος χρησιμοποίησε μέλη του ανθρώπινου σώματος ώστε αυτά να διαμορφώνουν τοπία, ζώα, φυτά κ.α.

clemenskogler.net

από το άλμπουμ του clark 'body riddle', warp records, 2006.

Τζόι

Την πρόσεξα πρώτη φορά όταν παρατήρησα πως έκανε φωνητικά στο ‘Go!’ του Common. Έχει συνεργαστεί και με τους Tiefschwarz στο EP τους ‘Music’. Τις συγκρίσεις με Lauryn Hill και Jill Scott τις βαριέμαι- όπως και τις ταμπέλες ‘neo-soul’ ή ‘african-based-folk hip hop’.
Μου αρκεί η φωνή της.

joy denalane-stranger in this land




heaven or hell (featuring raekwon)


let go


Το album της ‘Born and Raised’ κυκλοφορεί από τη γερμανική Nesola.

joydenalane.com
myspace.com/joydenalanemusic

tres demented

Στο Φεστιβάλ Γαλλόφωνου Κινηματογράφου που ξεκινά αύριο (Αθήνα: 22 Μαρτίου - 1η Απριλίου / Αττικόν Cinémax-Class, Απόλλων Cinémax-Class και Γαλλικό Ινστιτούτο,
Θεσσαλονίκη: 26 Μαρτίου - 4 Απριλίου / Ολύμπιον) και φέτος συμπληρώνει 8 χρόνια παρουσίας, οι πιο ενδιαφέρουσες στιγμές δεν είναι στο Πανόραμα ή στο Διαγωνιστικό Τμήμα, αλλά στα Γαλλικά Animation:
Το ‘Αζούρ και Ασμάρ’ του Μισέλ Οσελό (δημιουργός του ‘Ο Κιρικού και η Μάγισσα’), ο κλασικός ‘Άγνωστος Πλανήτης’ του Ρενέ Λαλού, η ‘Αναγέννηση’ του Κριστιάν Βολκμάν και το ‘Η Gwen και το βιβλίο της άμμου’ του Jean-François Laguionie.

Το αφιέρωμα στον παραγωγό Jacques Perrin είναι ευκαιρία να δει όποιος δεν έχει δει κάποιο από τα διάσημα ντοκιμαντέρ του: τον ‘Μικρόκοσμο’, τα ‘Ιμαλάια’ ή τα ‘Ταξιδιάρικα Πουλιά’, με το υπέροχο σάουντρακ.

Από τα άλλα τμήματα, τα 2 φιλμ σχετικά με τους Daft Punk- το ‘Daft Punk’s Electroma’, σκηνοθετημένο από τους ίδιους, τον Thomas Bangalter και τον Guy-Manuel de Homem-Christo, και το εντυπωσιακό ‘Interstella 5555 : The 5tory of the 5ecret 5tar 5ystem’ του Leiji Matsumoto, το οποίο είναι γνωστό κι από το βίντεο κλιπ του ‘One More Time’- όπως αναφέρεται στο σάιτ: «∆ίχως διαλόγους, η ταινία αυτή εξακολουθεί να καλύπτεται από κάποιο μυστήριο: δεν είναι γνωστό εάν γυρίστηκε για να αποδώσει με εικόνες το άλμπουμ των Daft Punk ή εάν το συγκρότημα την έφτιαξε όπως στην περίπτωση που θα συνέθετε πρωτότυπη μουσική για μια ταινία.»

Ακόμα, το ‘Au Hazard Balthazar’ του Ρομπέρ Μπρεσόν από την κατηγορία ‘5 ταινίες που πρέπει να δείτε πριν πεθάνετε’ (υπερβολές), το ‘Μην το πεις σε κανένα’ του ηθοποιού/σκηνοθέτη Γκιγιόμ Κανέ, η πολυβραβευμένη ‘Λαίδη Τσάτερλι’ του Πασκάλ Φεράν, ‘Το Φίδι’ του Ερίκ Μπαρμπιέ και το ‘Η ζωή είναι ένα τριαντάφυλλο’ που ανοίγει το φεστιβάλ με την Μαριόν Κοτιγιάρ ως Εντίθ (Εντίτ;) Πιάφ.

Όλο το πρόγραμμα εδώ.

my seven nation army

Πολλά μπαλάκια τελευταία στη μπλογκόσφαιρα.
7 ταινίες; μόνο; you must be kidding..
Μιας κι είναι αδύνατο να γράψω μόνο 7 αγαπημένες ταινίες όπως ζητά ο silent stelios, θα διαλέξω 7 που δε θα έμπαιναν ποτέ στο προσωπικό μου top-10 , αλλά συγκροτούν μια ωραία επτάδα από ελαφρώς παράξενες και υποτιμημένες ταινίες. There you go:






Picnic at Hanging Rock-Peter Weir
Το μυστικό του βράχου των κρεμασμένων (1975)





Made In Britain-Alan Clarke
(1982)



Tetsuo-Shinya Tsukamoto
(1989)




La Jetée-Chris Marker
(1962)




Los Amantes del Círculo Polar-Julio Medem
Οι εραστές του Αρκτικού Κύκλου (1998)





Clean, Shaven-Lodge Kerrigan
Κόντρα Ξύρισμα (1994)





The Walkabout-Nicolas Roeg
(1971)


Με τη σειρά μου δίνω πάσα στον Mookie Blaylock, αυτός backdoor στον Scottie Pippen- wow that was a highlight..

Με ένταση συνεχίζονται οι πορείες και οι κινητοποιήσεις για την παιδεία

Κλισέ νο.323

Η βράβευση του Μάρτιν Σκορσέζε (ξανά: ΣκορΣέζε) στα φετινά Όσκαρ έφερε για μια ακόμα φορά στην επιφάνεια ένα φλέγον (chic) κλισέ. Με 2 λόγια συνοψίζεται στην ακόλουθη πρόταση: "Εκεί στα Όσκαρ όλοι μαλακίζονται-ο Σκορτσέζε(..) έπρεπε να έχει πάρει το Όσκαρ από τους 'Κακόφημους Δρόμους' ήδη".

Εν ολίγοις, κάθε μεγάλος δημιουργός αναγνωρίζεται μετά από πολλά χρόνια εξαιτίας των συνομωσιών που τρέφουν τα μεγάλα κυκλώματα. Φυσικά κανείς δεν αρνείται πως πολλοί σκηνοθέτες/ηθοποιοί θα μπορούσαν να έχουν πάρει βραβεία για τη δουλειά τους τη χρονική στιγμή που έπρεπε. Όμως οι "υποψιασμένοι" γνωρίζουν πως αυτό είναι κανόνας αυταπόδεικτος, κι οι χρονικές συνθήκες ή το πως "ωριμάζει" ένας καλλιτέχνης δεν υπολογίζονται. Ούτε καν η φύση του βραβείου και το ποιος ψηφίζει γι'αυτό.

Αν ο ανυποψίαστος τολμήσει να αντιπαραθέσει τη λογική, έρχεται αντιμέτωπος με δικλείδες συνομωσίας:

-Πάντως κι ο Ντέιβιντ Λιντς δεν είναι ακριβώς αυτό που λέμε "mainstream".
-Ναι αλλά αδικείται, εδώ έχουν πάρει Όσκαρ τόσοι και τόσοι-θα έπρεπε να το έχει πάρει από το 'Eraserhead'!
-Μα αυτό είναι ένα ασπρόμαυρο φιλμ, σχεδόν πειραματικό, με βιομηχανικά σκηνικά και θορύβους για μουσική, ζωντανά κοτόπουλα, έμβρυα και καλοριφέρ..
-Ε και;
-....

Βέβαια το κλισέ δεν βρίσκει εφαρμογή μόνο στα Όσκαρ:

-Τα φεστιβάλ λειτουργούν με συμφέροντα. Ο πρόεδρος της επιτροπής στις Κάννες εξυπηρετεί οφέλη, ψηφίζει με πολιτικούς όρους, δες λίγο τι διαμάντια έχουν παιχτεί στο Φεστιβάλ των Καννών και αγνοήθηκαν-εδώ δεν πήρε βραβείο σε κανένα φεστιβάλ ο Σεργκέι Καγκουράνοφ, τι να λέμε τώρα.
-Ο Γεωργιανός με τις οικολογικές ανησυχίες και τα ευρυγώνια πλάνα;
-Ε βέβαια, αυτός από το ντεμπούτο του κιόλας θα'πρεπε να είχε φορτωθεί βραβεία.
-Εμμ..μιλάς για το 'Ο άνθρωπος που έβλεπε τις κατσαρίδες να ριγούν;'
-Φυσικά, το αριστούργημά του.
-Μα, κάτσε, η ταινία ήταν μικρού μήκους, γυρισμένο σε super8, και παίχτηκε μόνο σε ειδικές προβολές ενός και μόνο φεστιβάλ, σε τμήματα 'Νέων Οριζόντων' μάλιστα..
-Φεστιβάλ Αβοριάζ, 1982, μεταμεσονύχτια προβολή, ήμουν ένας από τους 19 που είδαν το φιλμ. Αξέχαστη εμπειρία..

Με λίγη φαντασία το κλισέ μπορεί να επεκταθεί και σε Γκράμι, Νομπέλ, Μπούκερ, Pritzker κ.ο.κ. ..

irreversible

The first 30 minutes of the film has a background noise with a frequency of 28Hz (low frequency, almost inaudible), similar to the noise produced by an earthquake. In humans, it causes nausea, sickness and vertigo. It was the main cause of people walking out of the theaters during the first part of the film in places like Cannes and San Sebastian. In fact, it was added with the purpose of getting this reaction.
from imdb.com

Friday night lights

Cocorosie–'Rainbowarriors'
Feist-'The Water'
Uffie–'Dismissed'
Four Tet & Steve Reid-'The Sun Never Sets'
Slam-'Azure'
Lukid-'Piano Nono'
Substance & Vainqueur-'Reverberation'
Theo Parrish-'The Rink'
Shackleton-'In The Next World'
Sutekh-'Kill The Monkey'

300

Η όλη φιλολογία γύρω από τους '300' του Zack Snyder, εκτός από τους αστείους παραλληλισμούς με τα ιστορικά γεγονότα (για πόσες φορές πρέπει κάποιος να επαναλάβει πως είναι μεταφορά ενός κόμικ;) ή ακόμα χειρότερα τους συσχετισμούς τύπου 'μιλιταριστική προπαγάνδα', προκαλεί και άφθονο γέλιο με όσα αντικρίζει κανείς σε φόρουμ και σάιτ. Ήδη για παράδειγμα στο σάιτ του Αθηνοράματος, τα μηνύματα του κοινού για την ταινία κοντεύουν τα 2.000. Εκεί χτυπάς τιλτ:



Ενα τριο στην ταινια θα ηταν οτι επρεπε, αντε κι ενα οργιακι, αλλα ιστορικα δεν θα εστεκε πολυ γιατι ειχε πολλη δουλεια στο πεδιο της μαχης για τσιλιμπουρδισματα.

Βαθμολογία: 0 ΕΣΧΟΣ!

PISW RE KAPOUDZIDIDES

Ο administrator του Αθηνοράματος είναι τσουτσέκι μέγιστο και φασίστας ολκής. Τέτοια λογοκρισία και σβήσιμο απόλυτα κόσμιων post δεν έχω ξαναδεί.

basika na poyme h tainia einai polu kavla na oume.
egw eimai apo peristeri k ta lew kavlata.

ΤΟ ΝΑ ΒΑΘΜΟΛΟΓΕΙΤΑΙ ΜΕ ΜΗΔΕΝ Η ΤΑΙΝΙΑ ΑΥΤΗ ΔΕΙΧΝΕΙ, ΤΟ ΛΙΓΟΤΕΡΟ, ΙΔΕΟΛΟΓΙΚΗ ΕΜΠΑΘΕΙΑ.

ego pedia ena exo na po...o lampros x. apo ta notia proastia ine toso gay oso ke oi 300 anomaloi tou leonida...





Αλλά έτσι ήταν πάντα η ζωή των ηρώων. It’s a hard job, but somebody's got to do it.
Ο Captain America πάντως δεν άντεξε. Βρέθηκε νεκρός στα σκαλοπάτια ενός δικαστηρίου στη Νέα Υόρκη, χτυπημένος από τα πυρά ελεύθερου σκοπευτή.
R.I.P.

Σημειωτέον, στο πρώτο εξώφυλλο της έκδοσης του Captain America, ο σούπερ-ήρωας γρονθοκοπά τον Χίτλερ..

The Reminder

Τι υπέροχος δίσκος. Σε όσους άρεσε το 'Let It Die', ας το κατεβάσουν χωρίς δεύτερη σκέψη. Νομίζω πως είναι η αγαπημένη μου σύγχρονη τραγουδίστρια-συνθέτης (OK, της βόρειας Αμερικής).
Κυκλοφορεί 23 Απριλίου στην Ευρώπη, 1 Μαΐου σε Αμερική και Καναδά.
Το πρώτο single από το cd:
Feist-My Moon My Man

automata

"«Οπαδοί των επεμβάσεων εναντίον των υποστηρικτών του laisser faire, εθνικιστές εναντίον υπέρμαχων της παγκοσμιοποίησης, γεωγραφικές κοινότητες εναντίον κοινοτήτων από επιλογή, αληθινή ζωή εναντίον εικονικής ζωής» αυτά είναι τα βασικά δίπολα του μέλλοντος. Αλήθεια πόσο προετοιμασμένοι είμαστε να επιτρέψουμε σε εθνικές κυβέρνησης τη λήψη αποφάσεων, που θα μπορούσαν να αντιβαίνουν με τα συμφέροντα του υπόλοιπου κόσμου; Την ίδια στιγμή παρακολουθούμε την ανάπτυξη υπερεθνικών ομάδων πίεσης, όπως η Γκρινπίς και η Διεθνής Αμνηστία. Ορισμένοι άνθρωποι θα αρχίσουν να περνούν όλο και περισσότερο χρόνο σε εικονικές κοινότητες, όπως το διαδικτυακό παιχνίδι Second Life, εμμένοντας ότι ζουν σ’ έναν κόσμο, δικής τους έμπνευσης και σχεδιασμού, άρα εξ ορισμού δημιουργικότερου και πιο ελεύθερου."

Brian Eno, απαντώντας στην ερώτηση «Η Αριστερά και η Δεξιά καθόρισαν τον 20ό αιώνα. Τι θα ακολουθήσει;» την οποία απεύθυνε σε 100 διανοούμενους το περιοδικό Prospect.
Μέσω Καθημερινής, 4/3/2007.



pic: Gregoire Dubois

το φάντασμα της παιδείας

η φωτό, από το cd των metallic falcons 'desert doughnuts' (voodoo eros), 2006.

from zero to hero

Η τάση τα τελευταία χρόνια για φιλολογικές αναλύσεις περί 'ανόδου κι απόλυτης κυριαρχίας' της ροκ, πέραν του δικαιολογημένου ενθουσιασμού ενός αναμφισβήτητα μεγάλου κοινού, πολλές φορές καταλήγει σε υπερβολές: ή τουλάχιστον αυτό δείχνουν τα χασμουρητά αμέτρητων ακροάσεων (από τα μικροποσοστά που προλαβαίνεις σήμερα να ακούσεις, αν δεν αρκείσαι στο παράλογο downloading, κι ακούς παράλληλα και cd).

Το πρόβλημα με μένα είναι πως απ'όσα ακούω, αυτά που μου αρέσουν πολύ μου θυμίζουν άλλα πράγματα: οι Arcade Fire παλιούς δίσκους του Bruce Springsteen(!), οι Panda Bear πρώιμους Beach Boys, οι Klaxons...καλά γι'αυτούς θέλουμε ακραίο namedropping. Η αλήθεια είναι πάντως πως οι Arcade Fire είναι από τα ελάχιστα σχήματα που έχουν "δικό τους" ήχο σήμερα, και αξίζουν όσα ακούγονται γι'αυτούς (άσχετα αν το άλμπουμ που κυκλοφόρησε τις προάλλες το έχουμε ακούσει από το Δεκέμβρη..).



Οι Aliens είναι βρετανοί, 2 μέλη τους ήταν στους Beta Band, και το ντεμπούτο τους 'Astronomy For Dogs' κυκλοφορεί στις 19 Μαρτίου από την Pet Rock Records.

Inspired by Sergio Leone and Serge Gainsbourg, Brian Eno and Brian Wilson, Larry David and Ol' Dirty Bastard, their songs in the key of Fife reference the past whilst belonging resolutely to the future.

the aliens-honest again
(το 'glover' ανέβηκε κατά λάθος, αλλά ας μείνει..)
the aliens-glover




thealiens.co.uk
myspace.com/thealiens1

simulacra

The close-up of a face is as obscene as a sexual organ seen from up close. It is a sexual organ. The promiscuity of the detail, the zoom-in, takes on a sexual value. (p. 43)

Challenge, and not desire, lies at the heart of seduction. (p. 57)
From 'The Ecstasy of Communication' (1987)

Sadder than the beggar is the man who eats alone in public.
* New York (p. 15)
From ' America' (1988)




French sociologist and philosopher Jean Baudrillard has died aged 77 at his home in Paris following a long illness.

He gained notoriety for his 1991 book The Gulf War Did Not Take Place.

In his essay The Spirit of Terrorism: Requiem for the Twin Towers, he caused controversy again by describing the 9/11 attacks as a fusion of history, symbolism and dark fantasy, "the mother of all events". (bbc)


wiki-baudrillard

Pop goes the weasel

Animated video του Takashi Murakami, για τον οίκο Louis Vuitton.

Το ενδιαφέρον μου για τον Takashi Murakami ξεκίνησε όταν είχα πρωτοδεί έργα του στην έκθεση 'Monument to Now', στο ΔΕΣΤΕ πριν κάποια χρόνια. Ιδιαίτερη εντύπωση μου είχε κάνει το project Inochi (=ζωή). Ο Murakami είναι γνωστός για την κίνηση Superflat, και χρησιμοποιεί στοιχεία της ποπ κουλτούρας για να δημιουργήσει μέσω γλυπτικής, ζωγραφικής ή video art.

So what makes Takashi Murakami different from his predecessors, like Andy Warhol? Unlike Warhol who took low culture and repackaged it, selling it to the highest bidder in the “high-art” avant-garde of his day; Murakami takes low culture, repackages it, and makes it available to all in the form of paintings, sculptures, videos, T-shirts, key chains, mouse pads, plush dolls, cell phone caddies, and $5,000 limited-edition Louis Vuitton handbags. (wiki)


KaiKai Kiki collaborative

takashimurakami.com (unofficial)

God's inbox

(κλικ για μεγέθυνση)

Από ένα παλιό τεύχος του περιοδικού Time. Απ'ό,τι φαίνεται, ο Θεός χρησιμοποιεί Mac, δεν δέχεται spam και μας παρακολουθεί μέσω Google Earth..

νόουτπαντ

1 Ο τύπος στην ΕΤ3 με το μαλλί-Scotch Brite που ζωγραφίζει σε καμβά τοπία, με αυτό το υπερ-κουλ και χαλαρό στυλάκι, θα μπορούσε (αν παιζόταν η εκπομπή του βραδινές ώρες) να αντικαταστήσει επάξια την ambient δισκοθήκη μου και να με στείλει σε βαθύ τρανς.

2 Άντε να γυρίσει ο Ίστγουντ ταινία για το Βιετνάμ να μάθουμε κι εκεί την ιστορία..

3 Το blogging είναι σπορ για μικρούς ανθρώπους.

4 Την Κυριακή έχουμε και το ντέρμπι: γεροντολάγνοι(Ριβάλντο) εναντίον παιδεραστών(Νίνης).

5 Για την Γιουροβίζιον καλύτερα να μην πούμε τίποτα.

6 Monty?

7 Αν περνάς μια απαίσια εβδομάδα στη δουλειά, κι όλο το σύμπαν συνομωτεί να σου πάνε τα πάντα στραβά, το ιδανικό δεν είναι μια εβδομάδα άδεια, αλλά ένα ταξίδι στο χρόνο: