schott:00s key:films
(για τα παιδιά του seagazing)
[intro] Πρώτη διευκρίνιση: δεν πρόκειται για καλύτερες ταινίες της δεκαετίας, απλά για αγαπημένες. Ίσως κάποιες από αυτές να είναι και μέτριες σαν ταινίες. Είναι όμως αυτές που μου θυμίζουν τα ‘00s. Δεύτερη: προσπάθησα να χωρέσω διάφορα κινηματογραφικά είδη (μάλλον δεν τα κατάφερα). Παράλληλα, παρέθεσα κάποια παραπλήσια φιλμ που δε χώρεσαν. Ανάλογη θα είναι κι η λίστα για τους δίσκους της δεκαετίας, από αύριο. Δυο λόγια μόνο για το πού/πότε είδα την καθεμία, κι όχι πολλές αναλύσεις.
21. Heaven (Tom Tykwer, 2002)
Δε θυμάμαι πού το είδα. Αλλά δε μπορεί να λείπει από μια τέτοια λίστα.
Υποψήφια αλλά δεν κέρδισαν:
No matches here.
20. The Fountain (Darren Arronofsky, 2006)
Νομίζω στο Όπερα 2, Ακαδημίας. Οπτικά είναι έξοχο. Ίσως να μην ήταν στην εικοσάδα αν δεν υπήρχε η μουσική του Clint Mansell.
Υποψήφια αλλά δεν κέρδισαν:
Let the Right One In
Donnie Darko
Moon
V for Vendetta
Watchmen
19. Lucia Y El Sexo (Julio Medem, 2001)
Στο Άστυ, σίγουρα (με πολικό ψύχος). Διάλεξα αυτό απ’την ισπανική κινηματογραφία, κι όχι κάτι του Almodovar, που το’χει χάσει πλέον για τα καλά (οι καλές του ταινίες ανήκουν στην προηγούμενη δεκαετία). Φταίει κι η μουσική του Iglesias, κι η φοβερή φωτογραφία- κι η Παντελερία, φυσικά..
Υποψήφια αλλά δεν κέρδισαν:
Y Tu Mamas Tambien
Nueve Reinas
Habla Con Ella
Piedras
La Mala Educacion
18. Lost In Translation (Sophia Coppola, 2003)
Σε κάποιο σινεμά της Πατησίων, αδυνατώ να θυμηθώ όνομα. Αν το καλοσκεφτείς, είναι ένα μέτριο φιλμ. Αλλά είναι τόσο zeroes, όπως κι η φύση της σχέσης των 2 πρωταγωνιστών. Σου μένουν οι εικόνες..
Υποψήφια αλλά δεν κέρδισαν:
Eternal Sunshine of a Spotless Mind
Adaptation
Stranger than Fiction
Ghost World
Synecdoche New York
17. Memento (Christopher Nolan, 2000)
Σε dvd, σίγουρα. Το πότε, αγνοείται- όπως και πολλά άλλα σ’αυτή την ταινία, έχουν πέσει σε χωροχρονική τρύπα.
Υποψήφια αλλά δεν κέρδισαν:
Zodiac
Intacto
The Prestige
The Machinist
Amores Perros
16. Kill Bill (Quentin Tarantino, 2003)
Στα Village, Ρέντη, μεταμεσονύκτια. Αν κι ο Tarantino (σταδιακά) φθίνει ποιοτικά τον επέλεξα- ζητώ συγνώμη απ’τον Peter Jackson και την τριλογία του, εδώ πέρασα καλύτερα.
Υποψήφια αλλά δεν κέρδισαν:
Lord of the Rings
Sin City
Planet Terror
Death Proof
The Bourne Ultimatum
15. Brick (Rian Johnson, 2005)
Στο Όπερα 1. Αυτό είναι το νουάρ των ‘00s. Οι καλύτεροι διάλογοι της δεκαετίας, η πιο ωραία σλανγκ.
Υποψήφια αλλά δεν κέρδισαν:
Me and You and Everyone We Know
Elephant
Little Miss Sunshine
Juno
Thank You For Smoking
14. Morvern Callar (Lynne Ramsey, 2002)
Στις Νύχτες Πρεμιέρας. Η Morvern είναι μια ηρωίδα των ‘00s. Μια φαινομενικά ψυχρή, κενή, κυνική κοπέλα, που περιπλανάται σε γεμάτα κλαμπ σαν φάντασμα.
Υποψήφια αλλά δεν κέρδισαν:
Better Things
All the Real Girls
This Is England
25th Hour
Farewell Falkenberg
13. The Village (M.Night Shyamalan, 2004)
Νομίζω στο Νιρβάνα, στην Αλεξάνδρας. Πόσο αδικημένο φιλμ.. Μου άρεσε τρομερά η ατμόσφαιρά του. Φυσικά, δεν είναι μόνο αλληγορία.
Υποψήφια αλλά δεν κέρδισαν:
Pan’s Labyrinth
The Others
Unbreakable
Orphanato
Hellboy
12. Atonement (Joe Wright, 2007)
Στις Νύχτες Πρεμιέρας, Δαναό. Όλα είναι «μεγάλα» σ’αυτό το φιλμ- λίγος David Lean, λίγος Minghella, πολύς Ian McEwan..
Υποψήφια αλλά δεν κέρδισαν:
Match Point
The Best Of Youth
In The Mood For Love
Cast Away
The Curious Case of Benjamin Button
11. Amelie (Jean Pierre Jeunet, 2001)
Στο Αελλώ, στην Πατησίων, μόνος. Θυμάμαι ότι είχα βρει αφάνταστα συγκινητικό το τέλος. Κλισέ το ξέρω, αλλά χαρακτήρισε τη δεκαετία.
Υποψήφια αλλά δεν κέρδισαν:
Der Krieger Und Die Kaiserin
Paris Je T’Aime
Love Actually
Before Sunset
Les Choristes
10. Borat (Larry Charles, 2006)
Στο Ιντεάλ, πρώτη προβολή (νομίζω στο Πανόραμα Ευρωπαϊκού Κινηματογράφου). Δάκρυα απ’τα γέλια. Όχι μόνο η καλύτερη κωμωδία της δεκαετίας, αλλά ταυτόχρονα και ένα ισχυρότατο πολιτικοκοινωνικό σχόλιο: κατορθώνει όσα δεν έκανε ο Michael Moore με τα τελευταία του φιλμ.
Υποψήφια αλλά δεν κέρδισαν:
Sideways
Superbad
The Hangover
The Royal Tenenbaums
Shaun of the Dead
9. Dear Zachary: A Letter to a Son about His Father (Kurt Kuenne, 2008)
Στο λάπτοπ. Είδα πολλά καλά ντοκιμαντέρ τα τελευταία χρόνια. Και παλιά και πρόσφατα. Είναι είδος που κυνηγάω να βλέπω σε φεστιβάλ. Καλύτερο όλων, το ‘Dear Zachary’. Με τρόμαξε πάρα πολύ, ίσως γιατί η ιστορία ήταν δοσμένη τόσο ρεαλιστικά, και ταυτόχρονα απίστευτη. Ο θρίαμβος της άνθρώπινης θέλησης (κι η παράνοια του είδους μας, ταυτόχρονα).
Υποψήφια αλλά δεν κέρδισαν:
Capturing the Friedmans
The Emperor’s Journey
Grizzly Man
Le Peuple Migrateur
Bowling for Columbine
8. Tejút (Benedek Fliegauf, 2007)
Στις Νύχτες Πρεμιέρας. Υποπτεύομαι πως είμαι ο μόνος απ’όσους ψηφίζουν που έχει δει την ταινία, ο μόνος που του άρεσε, ο μόνος που την ψήφισε. Στην προβολή ο κόσμος αποχωρούσε όσο περνούσε η ώρα. Αν δε σ’αρέσει η ambient, μην κάνεις τον κόπο. Δεν έχει διαλόγους, στην ταινία δε συμβαίνει τίποτα. Όταν έχω τις μαύρες μου, βάζω και βλέπω κάποια από τις ιστορίες (και πέφτω σε trance).
Υποψήφια αλλά δεν κέρδισαν:
Silent Light
Gerry
Kontroll
Taxidermia
Werckmeister Harmonies
7. La Pianiste (Michael Haneke, 2001)
Στο μικρό Όπερα, Ακαδημίας. Μετά την προβολή είχα ένα παράξενο σφίξιμο στο στομάχι, τάση για εμετό, ήθελα να αναπνεύσω καθαρό αέρα. Άνετα στη θέση του έβαζα και το ‘Caché’.
Υποψήφια αλλά δεν κέρδισαν:
Cache
American Psycho
The Brown Bunny
Entre Les Murs
Closer
6. Children of Men (Alfonso Cuarón, 2006)
Στο (άθλιο) Τιτάνια. Δε χωρούσα στις κάτω θέσεις, κι ανέβηκα στον εξώστη, με τα πόδια απλωμένα στα κάγκελα (ούτε εκεί χωρούσα). Μόνος στον εξώστη. Ευτυχώς δηλαδή, για να μη γινόμουν ρεζίλι, σε μια από τις σκηνές με πήραν τα ζουμιά. Θαύματα στη σκηνοθεσία- αυτό είναι πρώτης τάξεως επιστημονική φαντασία.
Υποψήφια αλλά δεν κέρδισαν:
28 Days Later
Minority Report
Das Experiment
Donnie Darko
Wall-E
5. Million Dollar Baby (Clint Eastwood, 2004)
Στο Όπερα 1, στην Ακαδημίας. Ακόμα θυμάμαι τη συγκίνηση. Ισάξιο των καλύτερων ταινιών του John Ford (κι ακόμα πιο ανθρώπινο). Όπως λέει κι ο Jim Jarmusch, «ο μόνος που κάνει ανεξάρτητο σινεμά σήμερα στην Αμερική, είναι ο Eastwood».
Υποψήφια αλλά δεν κέρδισαν:
21 Grams
Big Fish
Gran Torino
Le Scaphandre et le Papillon
Brokeback Mountain
4. Mulholland Drive (David Lynch, 2001)
Στο Τριανόν, ένα χειμώνα. Είχα κάνει το λάθος να το δω μόνος μου, και μετά το τέλος του φιλμ δεν είχα να το συζητήσω με κανένα. Ακολούθησε μια βασανιστική διαδρομή με το αυτοκίνητο σπίτι, σε διάλογο με τον εαυτό μου, και το κεφάλι να κοντεύει να σπάσει. Την πρώτη φορά που το είδα με είχε εκνευρίσει, εξαιτίας αυτού. Τις υπόλοιπες φορές που το είδα, το αντιμετώπισα σαν ταινία τρόμου.
Υποψήφια αλλά δεν κέρδισαν:
Keane
Songs from the Second Floor
Visitor Q
History of Violence
Bad Guy
3. Oldboy (Chan Wook Park, 2003)
Στο Άστυ, πρώτη πρώτη σειρά, πρώτο κάθισμα αριστερά. Είχαμε κάνει λάθος στην ώρα έναρξης και μπήκαμε τελευταία στιγμή, με αποτέλεσμα να δω όλη την ταινία με το κεφάλι να κοιτάζει το ταβάνι. Μετά το τέλος της, μουγκαμάρα. Τι να πεις μετά απ’αυτό;
Υποψήφια αλλά δεν κέρδισαν:
Memories of Murder
A Tale Of Two Sisters
Battle Royale
Internal Affairs
The Host
2. Red Road (Andrea Arnold, 2006)
Στις Νύχτες Πρεμιέρας. Ήξερα πως θα μου αρέσει απ’τη στιγμή που είδα την αφίσα του φιλμ. Τα γκρίζα κτίρια, η Γλασκώβη, ο ρεαλισμός, οι Joy Division. Στην Ελλάδα η Arnold αντιμετωπίζεται ως κάτι μέτριο, «αυτά τα έχει κάνει προ ετών ο Loach..». Πόσο λάθος. Ίσως μια μέρα εκτιμηθεί όσο της αξίζει.
Υποψήφια αλλά δεν κέρδισαν:
Fish Tank
Boy A
Bloody Sunday
Sweet Sixteen
Hunger
1. Spirited Away (Hayao Miyazaki, 2001)
Σε dvd, όταν πρωτοκυκλοφόρησε. Τώρα πρέπει να αιτιολογήσω γιατί το έχω νούμερο ένα; Έχω ξαναγράψει πόσο αγαπώ τον Miyazaki. Το ‘Spirited Away’ δεν το αντιμετωπίζω ως animation, αλλά ως κανονικό φιλμ, με χαρακτήρες ολοκληρωμένους. Δεν είμαι απ’τους ανθρώπους που βλέπουν ταινίες πάνω από 1-2 φορές. Τη συγκεκριμένη, στο μισάωρο επάνω τη σταμάτησα και την ξαναέβαλα από την αρχή, πρώτον γιατί δεν πίστευαν τα μάτια μου αυτό που έβλεπαν, και δεύτερον γιατί ήθελα να τη δω μαζί με κάποιον άλλο- όπως και με τη μουσική, πιστεύω ότι τα πράγματα που σε συγκινούν πρέπει να τα μοιράζεσαι. Αριστούργημα.
Υποψήφια αλλά δεν κέρδισαν:
Finding Nemo
Paprika
Howl’s Moving Castle
Triplettes Of Belleville
Ghost In The Shell 2: Innocence
[outro] Δεν υπάρχει «καλή δεκαετία» για ταινίες, ή ανάλογα κακή. Όλα είναι θέμα γούστου, αλλά κυρίως αναμνήσεων. Στις πιο υπερεκτιμημένες ταινίες της δεκαετίας, βάζω χωρίς σκέψη το '2046' (πολύ κο-κο κι από αυγό τίποτα), το ‘Requiem for A Dream’ (η πιο hyped ταινία ever, η ταινία με το μοντάζ-α-λα-MTV, τους γρήγορους ρυθμούς, drugs και σεξ, “mlk i tenia t cpaei kanonika leme”) και το ‘Inland Empire’ («Εκείνο με την Άντζελα που έβγαινε στην πίστα κατεβαίνοντας από μια τεράστια γόβα δεν το έχει δει ο Λιντς. Γιατί αν το είχε δει, θα ήταν ΚΑΙ η Άντζελα στην ταινία!»)
Κάποιες που δε χώρεσαν σε καμία κατηγορία ανωτέρω:
Das Leben den Anderen
Three Burials of Melquiades Estrada
Snake of June
Waltz with Bashir
Haute Tension
Kung Fu Hustle
Gomorra
Dolls
No Country for Old Men
Vibrator
Ils
Joint Security Area
Κι όσες ακόμη ξέχασα. See you in ten years!
[intro] Πρώτη διευκρίνιση: δεν πρόκειται για καλύτερες ταινίες της δεκαετίας, απλά για αγαπημένες. Ίσως κάποιες από αυτές να είναι και μέτριες σαν ταινίες. Είναι όμως αυτές που μου θυμίζουν τα ‘00s. Δεύτερη: προσπάθησα να χωρέσω διάφορα κινηματογραφικά είδη (μάλλον δεν τα κατάφερα). Παράλληλα, παρέθεσα κάποια παραπλήσια φιλμ που δε χώρεσαν. Ανάλογη θα είναι κι η λίστα για τους δίσκους της δεκαετίας, από αύριο. Δυο λόγια μόνο για το πού/πότε είδα την καθεμία, κι όχι πολλές αναλύσεις.
21. Heaven (Tom Tykwer, 2002)
Δε θυμάμαι πού το είδα. Αλλά δε μπορεί να λείπει από μια τέτοια λίστα.
Υποψήφια αλλά δεν κέρδισαν:
No matches here.
20. The Fountain (Darren Arronofsky, 2006)
Νομίζω στο Όπερα 2, Ακαδημίας. Οπτικά είναι έξοχο. Ίσως να μην ήταν στην εικοσάδα αν δεν υπήρχε η μουσική του Clint Mansell.
Υποψήφια αλλά δεν κέρδισαν:
Let the Right One In
Donnie Darko
Moon
V for Vendetta
Watchmen
19. Lucia Y El Sexo (Julio Medem, 2001)
Στο Άστυ, σίγουρα (με πολικό ψύχος). Διάλεξα αυτό απ’την ισπανική κινηματογραφία, κι όχι κάτι του Almodovar, που το’χει χάσει πλέον για τα καλά (οι καλές του ταινίες ανήκουν στην προηγούμενη δεκαετία). Φταίει κι η μουσική του Iglesias, κι η φοβερή φωτογραφία- κι η Παντελερία, φυσικά..
Υποψήφια αλλά δεν κέρδισαν:
Y Tu Mamas Tambien
Nueve Reinas
Habla Con Ella
Piedras
La Mala Educacion
18. Lost In Translation (Sophia Coppola, 2003)
Σε κάποιο σινεμά της Πατησίων, αδυνατώ να θυμηθώ όνομα. Αν το καλοσκεφτείς, είναι ένα μέτριο φιλμ. Αλλά είναι τόσο zeroes, όπως κι η φύση της σχέσης των 2 πρωταγωνιστών. Σου μένουν οι εικόνες..
Υποψήφια αλλά δεν κέρδισαν:
Eternal Sunshine of a Spotless Mind
Adaptation
Stranger than Fiction
Ghost World
Synecdoche New York
17. Memento (Christopher Nolan, 2000)
Σε dvd, σίγουρα. Το πότε, αγνοείται- όπως και πολλά άλλα σ’αυτή την ταινία, έχουν πέσει σε χωροχρονική τρύπα.
Υποψήφια αλλά δεν κέρδισαν:
Zodiac
Intacto
The Prestige
The Machinist
Amores Perros
16. Kill Bill (Quentin Tarantino, 2003)
Στα Village, Ρέντη, μεταμεσονύκτια. Αν κι ο Tarantino (σταδιακά) φθίνει ποιοτικά τον επέλεξα- ζητώ συγνώμη απ’τον Peter Jackson και την τριλογία του, εδώ πέρασα καλύτερα.
Υποψήφια αλλά δεν κέρδισαν:
Lord of the Rings
Sin City
Planet Terror
Death Proof
The Bourne Ultimatum
15. Brick (Rian Johnson, 2005)
Στο Όπερα 1. Αυτό είναι το νουάρ των ‘00s. Οι καλύτεροι διάλογοι της δεκαετίας, η πιο ωραία σλανγκ.
Υποψήφια αλλά δεν κέρδισαν:
Me and You and Everyone We Know
Elephant
Little Miss Sunshine
Juno
Thank You For Smoking
14. Morvern Callar (Lynne Ramsey, 2002)
Στις Νύχτες Πρεμιέρας. Η Morvern είναι μια ηρωίδα των ‘00s. Μια φαινομενικά ψυχρή, κενή, κυνική κοπέλα, που περιπλανάται σε γεμάτα κλαμπ σαν φάντασμα.
Υποψήφια αλλά δεν κέρδισαν:
Better Things
All the Real Girls
This Is England
25th Hour
Farewell Falkenberg
13. The Village (M.Night Shyamalan, 2004)
Νομίζω στο Νιρβάνα, στην Αλεξάνδρας. Πόσο αδικημένο φιλμ.. Μου άρεσε τρομερά η ατμόσφαιρά του. Φυσικά, δεν είναι μόνο αλληγορία.
Υποψήφια αλλά δεν κέρδισαν:
Pan’s Labyrinth
The Others
Unbreakable
Orphanato
Hellboy
12. Atonement (Joe Wright, 2007)
Στις Νύχτες Πρεμιέρας, Δαναό. Όλα είναι «μεγάλα» σ’αυτό το φιλμ- λίγος David Lean, λίγος Minghella, πολύς Ian McEwan..
Υποψήφια αλλά δεν κέρδισαν:
Match Point
The Best Of Youth
In The Mood For Love
Cast Away
The Curious Case of Benjamin Button
11. Amelie (Jean Pierre Jeunet, 2001)
Στο Αελλώ, στην Πατησίων, μόνος. Θυμάμαι ότι είχα βρει αφάνταστα συγκινητικό το τέλος. Κλισέ το ξέρω, αλλά χαρακτήρισε τη δεκαετία.
Υποψήφια αλλά δεν κέρδισαν:
Der Krieger Und Die Kaiserin
Paris Je T’Aime
Love Actually
Before Sunset
Les Choristes
10. Borat (Larry Charles, 2006)
Στο Ιντεάλ, πρώτη προβολή (νομίζω στο Πανόραμα Ευρωπαϊκού Κινηματογράφου). Δάκρυα απ’τα γέλια. Όχι μόνο η καλύτερη κωμωδία της δεκαετίας, αλλά ταυτόχρονα και ένα ισχυρότατο πολιτικοκοινωνικό σχόλιο: κατορθώνει όσα δεν έκανε ο Michael Moore με τα τελευταία του φιλμ.
Υποψήφια αλλά δεν κέρδισαν:
Sideways
Superbad
The Hangover
The Royal Tenenbaums
Shaun of the Dead
9. Dear Zachary: A Letter to a Son about His Father (Kurt Kuenne, 2008)
Στο λάπτοπ. Είδα πολλά καλά ντοκιμαντέρ τα τελευταία χρόνια. Και παλιά και πρόσφατα. Είναι είδος που κυνηγάω να βλέπω σε φεστιβάλ. Καλύτερο όλων, το ‘Dear Zachary’. Με τρόμαξε πάρα πολύ, ίσως γιατί η ιστορία ήταν δοσμένη τόσο ρεαλιστικά, και ταυτόχρονα απίστευτη. Ο θρίαμβος της άνθρώπινης θέλησης (κι η παράνοια του είδους μας, ταυτόχρονα).
Υποψήφια αλλά δεν κέρδισαν:
Capturing the Friedmans
The Emperor’s Journey
Grizzly Man
Le Peuple Migrateur
Bowling for Columbine
8. Tejút (Benedek Fliegauf, 2007)
Στις Νύχτες Πρεμιέρας. Υποπτεύομαι πως είμαι ο μόνος απ’όσους ψηφίζουν που έχει δει την ταινία, ο μόνος που του άρεσε, ο μόνος που την ψήφισε. Στην προβολή ο κόσμος αποχωρούσε όσο περνούσε η ώρα. Αν δε σ’αρέσει η ambient, μην κάνεις τον κόπο. Δεν έχει διαλόγους, στην ταινία δε συμβαίνει τίποτα. Όταν έχω τις μαύρες μου, βάζω και βλέπω κάποια από τις ιστορίες (και πέφτω σε trance).
Υποψήφια αλλά δεν κέρδισαν:
Silent Light
Gerry
Kontroll
Taxidermia
Werckmeister Harmonies
7. La Pianiste (Michael Haneke, 2001)
Στο μικρό Όπερα, Ακαδημίας. Μετά την προβολή είχα ένα παράξενο σφίξιμο στο στομάχι, τάση για εμετό, ήθελα να αναπνεύσω καθαρό αέρα. Άνετα στη θέση του έβαζα και το ‘Caché’.
Υποψήφια αλλά δεν κέρδισαν:
Cache
American Psycho
The Brown Bunny
Entre Les Murs
Closer
6. Children of Men (Alfonso Cuarón, 2006)
Στο (άθλιο) Τιτάνια. Δε χωρούσα στις κάτω θέσεις, κι ανέβηκα στον εξώστη, με τα πόδια απλωμένα στα κάγκελα (ούτε εκεί χωρούσα). Μόνος στον εξώστη. Ευτυχώς δηλαδή, για να μη γινόμουν ρεζίλι, σε μια από τις σκηνές με πήραν τα ζουμιά. Θαύματα στη σκηνοθεσία- αυτό είναι πρώτης τάξεως επιστημονική φαντασία.
Υποψήφια αλλά δεν κέρδισαν:
28 Days Later
Minority Report
Das Experiment
Donnie Darko
Wall-E
5. Million Dollar Baby (Clint Eastwood, 2004)
Στο Όπερα 1, στην Ακαδημίας. Ακόμα θυμάμαι τη συγκίνηση. Ισάξιο των καλύτερων ταινιών του John Ford (κι ακόμα πιο ανθρώπινο). Όπως λέει κι ο Jim Jarmusch, «ο μόνος που κάνει ανεξάρτητο σινεμά σήμερα στην Αμερική, είναι ο Eastwood».
Υποψήφια αλλά δεν κέρδισαν:
21 Grams
Big Fish
Gran Torino
Le Scaphandre et le Papillon
Brokeback Mountain
4. Mulholland Drive (David Lynch, 2001)
Στο Τριανόν, ένα χειμώνα. Είχα κάνει το λάθος να το δω μόνος μου, και μετά το τέλος του φιλμ δεν είχα να το συζητήσω με κανένα. Ακολούθησε μια βασανιστική διαδρομή με το αυτοκίνητο σπίτι, σε διάλογο με τον εαυτό μου, και το κεφάλι να κοντεύει να σπάσει. Την πρώτη φορά που το είδα με είχε εκνευρίσει, εξαιτίας αυτού. Τις υπόλοιπες φορές που το είδα, το αντιμετώπισα σαν ταινία τρόμου.
Υποψήφια αλλά δεν κέρδισαν:
Keane
Songs from the Second Floor
Visitor Q
History of Violence
Bad Guy
3. Oldboy (Chan Wook Park, 2003)
Στο Άστυ, πρώτη πρώτη σειρά, πρώτο κάθισμα αριστερά. Είχαμε κάνει λάθος στην ώρα έναρξης και μπήκαμε τελευταία στιγμή, με αποτέλεσμα να δω όλη την ταινία με το κεφάλι να κοιτάζει το ταβάνι. Μετά το τέλος της, μουγκαμάρα. Τι να πεις μετά απ’αυτό;
Υποψήφια αλλά δεν κέρδισαν:
Memories of Murder
A Tale Of Two Sisters
Battle Royale
Internal Affairs
The Host
2. Red Road (Andrea Arnold, 2006)
Στις Νύχτες Πρεμιέρας. Ήξερα πως θα μου αρέσει απ’τη στιγμή που είδα την αφίσα του φιλμ. Τα γκρίζα κτίρια, η Γλασκώβη, ο ρεαλισμός, οι Joy Division. Στην Ελλάδα η Arnold αντιμετωπίζεται ως κάτι μέτριο, «αυτά τα έχει κάνει προ ετών ο Loach..». Πόσο λάθος. Ίσως μια μέρα εκτιμηθεί όσο της αξίζει.
Υποψήφια αλλά δεν κέρδισαν:
Fish Tank
Boy A
Bloody Sunday
Sweet Sixteen
Hunger
1. Spirited Away (Hayao Miyazaki, 2001)
Σε dvd, όταν πρωτοκυκλοφόρησε. Τώρα πρέπει να αιτιολογήσω γιατί το έχω νούμερο ένα; Έχω ξαναγράψει πόσο αγαπώ τον Miyazaki. Το ‘Spirited Away’ δεν το αντιμετωπίζω ως animation, αλλά ως κανονικό φιλμ, με χαρακτήρες ολοκληρωμένους. Δεν είμαι απ’τους ανθρώπους που βλέπουν ταινίες πάνω από 1-2 φορές. Τη συγκεκριμένη, στο μισάωρο επάνω τη σταμάτησα και την ξαναέβαλα από την αρχή, πρώτον γιατί δεν πίστευαν τα μάτια μου αυτό που έβλεπαν, και δεύτερον γιατί ήθελα να τη δω μαζί με κάποιον άλλο- όπως και με τη μουσική, πιστεύω ότι τα πράγματα που σε συγκινούν πρέπει να τα μοιράζεσαι. Αριστούργημα.
Υποψήφια αλλά δεν κέρδισαν:
Finding Nemo
Paprika
Howl’s Moving Castle
Triplettes Of Belleville
Ghost In The Shell 2: Innocence
[outro] Δεν υπάρχει «καλή δεκαετία» για ταινίες, ή ανάλογα κακή. Όλα είναι θέμα γούστου, αλλά κυρίως αναμνήσεων. Στις πιο υπερεκτιμημένες ταινίες της δεκαετίας, βάζω χωρίς σκέψη το '2046' (πολύ κο-κο κι από αυγό τίποτα), το ‘Requiem for A Dream’ (η πιο hyped ταινία ever, η ταινία με το μοντάζ-α-λα-MTV, τους γρήγορους ρυθμούς, drugs και σεξ, “mlk i tenia t cpaei kanonika leme”) και το ‘Inland Empire’ («Εκείνο με την Άντζελα που έβγαινε στην πίστα κατεβαίνοντας από μια τεράστια γόβα δεν το έχει δει ο Λιντς. Γιατί αν το είχε δει, θα ήταν ΚΑΙ η Άντζελα στην ταινία!»)
Κάποιες που δε χώρεσαν σε καμία κατηγορία ανωτέρω:
Das Leben den Anderen
Three Burials of Melquiades Estrada
Snake of June
Waltz with Bashir
Haute Tension
Kung Fu Hustle
Gomorra
Dolls
No Country for Old Men
Vibrator
Ils
Joint Security Area
Κι όσες ακόμη ξέχασα. See you in ten years!
Labels: best films of '00s
posted by schottkey at 02:58
25 Comments:
Ωραία λίστα! Όχι τόσα πολλά κοινά αλλά σχεδόν όλες οι ταινίες σου μου αρέσουν και για λίγο δεν μπήκαν και στην δικιά μου λίστα.
Πολύ όμορφη και έξυπνη παρουσίαση, ωραίο νούμερο ένα και κυρίως με έψησες πάρα πολύ να δώ το νούμερο 2!
Τη διάβασα (την λίστα/ποστ) ευχάριστα κι ας μην έχω δει πολλές (τις περισσότερες) ταινίες. Η αναφορά στους κινηματογράφους, τις συνθήκες προβολής εν γένει, έκανε τη διαφορά. Τελειώνοντας μου είχαν λείψει το in bruges (να το δεις, αν δεν το έχεις ήδη δει) και το the incredibles. Θα συμφωνήσω για το 2046.
*
maresi i lista, arketa den ta exw dei.
Pantos gia mena to eternal sunshine eprepe na einai mesa opos kai na xei opos kai ta run lolla run, science of sleep, ghost dog, trainspoting, alla kai polla alla akoma pou osa kai na pw 8a bre9ei kialos na pei isos kiala, giauto to boulonw.
Episis mias kai sou aresoun anim pistebw kai to GITS 1 h 2 ka8os kai to 8riliko pleon AKIRA pou e8ese san standar to rottor cropping camera action sta anim.
@John, το Ακίρα είναι του 1988 :-)
είναι κι αλλοι που τους πήραν τα ζουμιά στο children of men
@ John
και τα run lola run, ghost dog & trainspotting είναι των '90s
alexandra, to cinema tis patissiwn pou eides to lost in translation:)chevi
@ stous parapanw,
twra ida oti einai mono gia ta 00's :) pali kala pou den eipa kai to blade runner :)
King Mob,
Thanx. Μ’άρεσαν απ’τη λίστα σου τα ‘Love Actually’ και ‘Unbreakable’. Το #2 εδώ είναι αρκετά «προσωπικό» φιλμ, δεν αγγίζει τον καθένα..
kukuzelis,
Το ‘In Bruges’ δεν το έχω δει! Αλλά κάτι μου λέει ότι θα μου αρέσει πολύ.
Όσο για το ‘Incredibles’, είναι όντως ινκρέντιμπλ σαν φιλμ. Κι η Pixar είχε φοβερές ταινίες σε όλη τη δεκατία. Αλλά έχοντας #1 τον Miyazaki, είπα να μη βάλω κι άλλο animation και με περάσουν για geek μαντράχαλο..
John
Ναι είναι των ‘00s :)
Το ‘Science of Sleep’ το βρήκα μετριότατο. Αν έβαζα έναν Gondry, αυτό θα ήταν το ‘Eternal Sunshine’. Το οποίο είναι πολύ καλή ταινία, μου άρεσε πολύ όταν το είχα πρωτοδεί, αλλά.. νομίζω ότι σήμερα που τη σκέφτομαι, δε μου έχει αφήσει πολλά μέσα μου για να την έχω στις 20. Ας είναι, βλέπω ότι την ψήφισαν σχεδόν όλοι οι υπόλοιποι, οπότε..
Το ‘Blade Runner’ θα μπορούσε να μπει, άλλωστε δε βγήκε σε box set πρόσφατα; :))
Anonymous,
Ποιους άλλους πήραν τα ζουμιά;
chevi,
Αυτό θα πρέπει να είναι τότε :)
Μπορεί να μη θυμάμαι το μέρος, αλλά θυμάμαι με ποιον είδα το φιλμ..
schottkey νομίζω πως και το mononoke hime θα μπορούσε να έχει ισάξια θέση με το spirited away αν και καταβάθος θεωρώ πως κατάταξη για ταίνιες του Miyazaki είναι αρκετά δύσκολη διαδικασία.Ακόμα και το my neighbor totoro όσο και αν προσπαθούσε να επικεντρωθεί ίσως σε μικρότερες ηλικίες έβγαζε υπέροχα μηνύματα και φυσικά το χαρακτηριστικο κάθε ταίνιας του που είναι αυτή η μαγική και μοναδική ατμόσφαιρα.
miyazaki <3
Υπεροχη λιστα!
(και συμφωνω απολυτα και με τη διευκρινιση. αυτο ηταν και το δικο μου κριτηριο. η σινεφιλια ειναι μια ιδιοσυγκρασιακη υποθεση αλλωστε;-)
Είδα τη Δασκάλα του Πιάνου στο ίδιο σινεμά, είχα το ΙΔΙΟ ακριβώς συναίσθημα.
Μετά πήγα στο Galaxy στη Σταδίου και ήπια δυο κονιάκ μονοκοπανιά.
Το ίδιο ακριβώς συνέβη και με το Old Boy, στο Άστυ.
(έξοχη λίστα)
exilio,
Συμφωνώ για το ‘Princess Mononoke’- μόνο που το συγκεκριμένο φιλμ είναι του 1997 :)
Κοινή συνισταμένη στα 2 αυτά βρίσκω και στο ‘Nausicaa’. Περιμένω να δω και το καινούργιο του, φέτος.
GREEKgayLOLITA,
Thanx. Ποιος ο λόγος να κάνεις μια λίστα άλλωστε αν δεν βάλεις το προσωπικό στοιχείο;
marquise von o,
Μήπως ήσασταν και στην ίδια προβολή;
Τα κονιάκ θα τα κατέβαζα εύκολα τότε, νομίζω.
Πολυ μου αρεσει η andrea arnold και ο miyazaki στις δυο πρωτες θεσεις! Ακομα περισσοτερο επειδη εσυ μου τους "εμαθες" : )
Για το old boy παντως συμφωνουμε πως διαφωνουμε! Θα ελεγα οπως και για το 2046 'πολύ κο-κο κι από αυγό τίποτα'...
Το ‘Oldboy’ και σκηνοθετικά μόνο να το πάρουμε κι αφήσουμε την ιστορία απ’έξω, είναι σπουδαία ταινία. Θα έλεγα ότι εδώ υπάρχει πολύ «αυγό» για σκέψη, με ελάχιστο κο-κο :)
Ξέρεις τι γίνεται; Αν έχει δημιουργηθεί ένας θόρυβος γύρω από μια ταινία, κι οι χαρακτηρισμοί «αριστούργημα» πάνε κι έρχονται, όταν εσύ τη δεις αργότερα, έχεις υπερβολικά αυξημένες απαιτήσεις, και σου φαίνεται ως κάτι μέτριο. Κάτι αντίστοιχο έπαθα με το ‘Requiem for a Dream’. Ασχέτως του ότι και στην πρώτη προβολή να το έβλεπα, μάλλον τα ίδια θα έλεγα για το συγκεκριμένο.
Είναι πολύ πιθανό να έχουμε υπάρξει στις ίδιες προβολές γιατί απ' ότι βλέπω, πάμε και στις ίδιες αίθουσες.
(κι εγώ εύκολα τα κατέβαζα, τότε)
Ίσως τότε, κάπου, κάποτε, να σας δάνεισα κάποιο πακέτο χαρτομάντηλα..
ενδιαφερουσα λιστα. βεβαια θα προτεινα να ξαναδεις το 2046 και το inland. απλα, οχι με τα ιδια ματια και το ιδιο μυαλο που βλεπεις αμελι και κιλβασιλη. λεμε τωρα, επειδη εχεις πολυ καλες επιλογες κατα τ αλλα.
(ταινια τρομου το mulholland? γκουντ λορντ...)
[eponymous]
eponymous,
Είδα πρόσφατα το ‘2046’ για άλλη μια φορά, και το βρήκα ακόμα χειρότερο απ’την πρώτη. Είμαι βέβαιος πως πρόκειται για ασυνάρτητο έργο που εκτιμάται λόγω «ατμόσφαιρας»- κάτι σαν αναπτήρας που έχει 2.000 ευρώ και τον αποθεώνεις λόγω design.
Το ‘Inland Empire’ το έχω σε dvd, δεν τολμώ να το ξαναδώ. Όταν κάνω απόθεμα σε Panadol, ίσως.
Το ‘Mulholland’ έχει 2-3 σκηνές που πρέπει να δει ο Rob Zombie (κι ο Trier, επίσης)
μαλλον θα ητο χρησιμη η ατακα του καουμποϋ εδω περα: No, you're not thinkin'. You're too busy being a smart aleck to be thinkin'. Now I want ya to "think" and stop bein' a smart aleck. Can ya try that for me?
[eponymous]
Θα αφήσω τον Clint να απαντήσει για μένα:
"Opinions are like assholes. Everybody's got one"
αυτο ισχυε στα 80s. τωρα πια blogs are like assholes...
[eponymous]
Δεν αμφιβάλλω.
Σκέψου όμως ότι αν τα blogs είναι assholes, τι είναι οι ανώνυμοι σχολιαστές..
:)
οχι ψωνια ισως? οχι ακομα δηλαδη
χο χο χο
[ieronymous]
πλακα ειχε παντως. παρε κι αυτο να γουσταρεις
http://www.youtube.com/watch?v=VAz8uw5a0uM
[akronymous]
Μπορεί και ψώνια, μπορεί.
(πάντως το Rallizes Denudes δε μ’άρεσε)
Post a Comment
<< Home