Was it worth it?

Χτες βράδυ στους Pet Shop Boys συνειδητοποίησα κάτι που υπό άλλες συνθήκες, θα το θεωρούσα αυτονόητο. Το γεγονός ότι η ποπ σήμερα είναι τόσο κακή, που καθόμαστε κι ασχολούμαστε με τα side projects του Taylor Deupree, ή τις τάχα μου πειραματικές κυκλοφορίες κάθε τύπου που έβγαλε σε 500 κόπιες άλμπουμ στην Whatever Records. Δεν απαιτώ η ποπ των ‘00s να είναι επιπέδου ‘West End Girls’. Ούτε την ανάγκη σώνει και καλά να περιγράψει τη γενιά του σήμερα σε στίχους 3 λεπτών. Αλλά τουλάχιστον θα μπορούσα να ακούω τραγούδια με ψυχή, με συνθετικό κορμό, αρχή μέση και τέλος. Αντ’αυτού καταλήγουμε στη μέτρια La Roux και την ανεκδιήγητη Lady Gaga. Που δε μπορούν ούτε να κλέψουν σωστά.



Για τη συναυλία, δεν έχω να βρω αρνητικά. Μπορεί ο χώρος να χάλαγε τον ήχο σε μεγάλο βαθμό, να μην έβλεπες αν δεν ήσουν στις πρώτες σειρές και τα μπαρ να ήταν 5 τραγούδια μακριά. Μπορεί να μην έπαιξαν το ‘Love Comes Quickly’, και να ξεπέταξαν το ‘Domino Dancing’ σε medley. Αλλά δύσκολα ξεχνιέται η ανατριχίλα της έναρξης με το ‘Heart’, η συγκίνηση στο ‘What Have I Done To Deserve This’ με την Dusty στην οθόνη, το ‘Do I Have To?’ (αυτή η προφορά του Tennant πια..), τα «κυβιστικά» χορευτικά (μόνο σε μένα θύμισαν το βίντεο του ‘True Faith’;)- μία απ’τις καλύτερες συναυλίες που έχω δει, χωρίς δεύτερη σκέψη.