ο σβεν, ο τζίμι κι ο χανς

Τα mix του FACT δεν είναι ακριβώς η αδυναμία μου. Ίσως γιατί κάνουν αμέτρητους κύκλους σε blog, forum και μουσικά site, και καίγονται εύκολα. Παρ’όλα αυτά τα πράγματα τελευταία έχουν ιδιαίτερο ενδιαφέρον, κυρίως για το διαφορετικό των περιπτώσεων.


Jimmy Edgar; Μα πού χάθηκε αυτή η ψυχή; Μετά από ένα υπέροχο άλμπουμ (‘Color Strip’) που έμπλεκε το ‘80s electro με το IDM* των ‘90s, κυκλοφόρησε κάποιες δουλειές ως Her Bad Habit (πιο soulfoul electro) και ως Creepy Autograph (address to 313, thank you), φέτος επέστρεψε με τρία 12ιντσα. Δυστυχώς το mix του για το FACT στερείται φαντασίας κι εξαντλείται στο πρώτο μισό, παρά το πολύ ενδιαφέρον tracklist. Για να έρθω στα ίσα μου, άκουσα δύο φορές αυτό (Kristuit Salu είναι άλλο ένα alias του Jimmy).


O Sven Weisemann απ’την άλλη ανήκει σ’αυτό που λέμε «νέα γενιά», κι αν υπήρχε στην Ελλάδα ο Γιωργάκης θα τον προωθούσε με δικά του podcast στο pasok.gr. Αλλά δυστυχώς είναι Γερμανός, και ενώ προωθεί το άλμπουμ του ‘Xine’ (για το οποίο δεν έχω βρει αρκετό χρόνο να το ακούσω όσο θέλω- ή οσο πρέπει, έστω..) έκανε ένα ωραιότατο mix στο FACT, τόσο house όσο techno: όσο δηλαδή χρειάζεται για να μπλέκεις το jacking house με το ‘Ritournelle’ του Sebastian Tellier. Καθόλου άσχημα.


Ο Χανς της περίπτωσής μας είναι ο Hans-Peter Lindstrøm, που μετά το φετινό project με την Cristabelle (μέτριο κατά τη γνώμη μου), το γύρισε στα seventies/eighties. Hall and Oates, Tears for Fears, Black Sabbath και Led Zeppelin. Κοίτα όμως που όσο το ακούς δεν το λες ούτε στιγμή cheesy..