la meglio gioventù

Σε ένα πρόσφατο ταξίδι μου στο Λονδίνο, ένα βράδυ που γύρισα πτώμα στο μικρότατο δωμάτιό μου (‘one bedroom apartment’ που λέει κι ο Terrence Dixon), τρώγοντας κάτι-απροσδιόριστο-σαν-γιαούρτι και χαζεύοντας τα βρετανικά κανάλια, έπεσα πάνω σε ένα ιταλικό φιλμ. Νομίζω πως έπαιζε στο BBC Four, χωρίς να είμαι βέβαιος. Δεν γνώριζα τίποτα για την ταινία, δεν την πρόλαβα άλλωστε από την αρχή, νύσταζα κιόλας, αλλά αμέσως πήγε το μυαλό μου σ’αυτό το φιλμ. Χωρίς να ξέρω τίποτα απ’την υπόθεση, ήθελα να πιστεύω πως είναι αυτή η ταινία. Είχα διαβάσει διάφορα γι’αυτό, υπήρχε σε κάτι λίστες «καλύτερων της χρονιάς», αλλά ποτέ δεν το κυνήγησα περαιτέρω.


Πριν λίγες μέρες θυμήθηκα πως είχα δει την ταινία κι είπα να το ψάξω. Ήταν όντως το ‘Best of Youth’- αλλά δε θα μπορούσα έτσι κι αλλιώς να το δω ολόκληρο, έχει διάρκεια 6 ωρών. Με τίτλο δανεισμένο από ένα ποίημα του Pasolini (ο σκηνοθέτης της, Marco Tullio Giordana έχει κάνει κι ένα ντοκιμαντέρ για τα «μυστηριώδη» αίτια θανάτου του P.P.Pasolini), αφηγείται την ιστορία της οικογένειας των Carati, μέσα απ’τη ζωή των δύο αδερφών, Nicola και Matteo. Ουσιαστικά πρόκειται για μια saga, μια τοιχογραφία της Ιταλίας απ’το 1966 ως το 2003. Όσο κατόρθωσα και είδα, έδειχνε συναρπαστικό. Ναι μεν είχε τη φωτογραφία και τη ροή τηλεοπτικής σειράς (στην Ιταλία προβλήθηκε σε τέσσερα κομμάτια, 100 λεπτών το καθένα), αλλά οι χαρακτήρες ήταν ολοζώντανοι, καθόλου γραφικοί, η μουσική διακριτική αλλά όμορφη, η σκηνοθεσία «ιταλικότατη» (αλλά με εξαιρετικά travelling και μεγάλα πλάνα).

Μέσα απ’τα ταξίδια των δύο αδερφών βλέπεις παράλληλα την ιστορία της Ιταλίας αλλά και της Ευρώπης, μια παράλληλη πραγματικότητα του Μάη του ’68, Ερυθρές Ταξιαρχίες(;) και Μαφία. Τα σχόλια στο imdb κι οι κριτικές του metacritic λένε περισσότερα. Είδα το 1/3 του φιλμ κι αναζητώ τα άλλα 2. Πάντως δε θέλω να κάνω συγκρίσεις με την ντόπια κινηματογραφική παραγωγή, γιατί θα πέσω σε θλίψη..