not fully baked

Διάβασα αυτό το ποστ του Simon Reynolds, και πραγματικά αδυνατώ να κατανοήσω σε τι βαθμό έχει φτάσει η μανία των Βρετανών να βάζουν ταμπέλα σε κάθε νέο μουσικό είδος που δεν έχει ήδη ταυτοποιηθεί. Μοιάζει με την μεθοδολογία που χρησιμοποιεί ένας εντομολόγος για να κατατάξει το νέο σκαθάρι που έφερε απ’τη Γουινέα στο σκονισμένο σακίδιό του- χωρίς την αγάπη της επιστήμης όμως.

Στο άρθρό του ο Reynolds βαπτίζει το postdubstep/postgrime (όπως ο ίδιος το αναφέρει) σκηνικό, ως nu-IDM. Μετά τους νεολογισμούς τύπου chiptune, φτάσαμε στο άλλο άκρο. Με δυο λόγια, χαρακτηρίζει αυτή τη μουσική ως new intelligent dance music. Intelligent dance music δηλαδή το grime και το dubstep, τα οποίο ουσιαστικά ξεπήδησαν από φόρμες καθαρά χορευτικές, που δεν αγνόησαν ποτέ την dance διάσταση (σε αντίθεση με το IDM, ακόμα και με την “nerdy” πλευρά του, όπως αναφέρει τον Kid606 για παράδειγμα). Όχι ότι δεν έχει μια «εγκεφαλική» πλευρά αυτή η μουσική, αλλά ο παραλληλισμός της (τότε) Rephlex με την Hyperdub, και με ενδιάμεσο κρίκο αυτών των 2 την Planet Mu, μοιάζει τελείως άστοχος.

Λες και δεν μπορεί ένα νέο είδος να μην έχει ταμπέλα, να μην πατάει απαραίτητα σε ένα συγκεκριμένο genre του παρελθόντος. Ακούω το ‘3 EPs’ του Shackleton, και έχω την περιέργεια να δω πώς θα προσπαθήσουν να κατηγοριοποιήσουν αυτόν τον ήχο τα βρετανικά μέσα (γιατί οι Αμερικανοί ή οι Ολλανδοί ή οι Γερμανοί ποσώς ενδιαφέρονται). Απορίας άξιο, σε μια εποχή που κυκλοφορεί τόσο ενδιαφέρουσα νέα μουσική, και τέτοια ροή πληροφορίας, να λειτουργούμε με κανόνες του 1988. Άντε γιατί θα αμολήσω τα σκυλιά..

[pic]: Francis Clalin or Clatin or Clayton: Woman who disguised herself as a man and fought in the Civil War, found out only after being wounded.
Apparently she could spit, swear and drink as well as any other soldier