(Re)make my day
«Δεν υπάρχει παρθενογένεση στην τέχνη»
Αντόνιο Ξερόλα (ιταλός ιστορικός τέχνης 1656-1800)
Κι η ιστορία του copy/paste ξεκινά.
Bossa ‘n Stones, Bossa ‘n Marley, Serge Gainsbourg Revisited, tributes σε οποιονδήποτε έχει περάσει τα 40: από Tom Waits και Leonard Cohen μέχρι Luther Vandross και Alice Cooper, ό,τι μπορεί να διασκευαστεί διασκευάζεται με ευκολία.
Η μουσική τεχνολογία δίνει σήμερα στον καθένα να δώσει (λέγε με και: να αλλάξει) τα φώτα σε οποιοδήποτε κομμάτι μέχρι να πεις Αλωνεύτης τρις. Συχνά με προχειρότητα, πολλές φορές όμως με ευλάβεια και φαντασία.
Βέβαια εδώ καριέρες έχουν χτιστεί πάνω στα remake, τι θα έκανε άλλωστε στη ζωή του ο Senor Coconut ή ο Mike Flowers..
Ας μη μιλήσουμε για το χάος των remix, όπου χάνει η μάνα το παιδί και το παιδί τη βρίσκει.
‘Η τη μόδα των bootleg όπου 2 (ή και περισσότερα) συνήθως αταίριαστα κομμάτια ενώνονται σαν τσίχλα (βλέπε π.χ. το 'Can’t Get Blue Monday Out Of My Head', μίξη των ‘Blue Monday’ των New Order και ‘Can’t Get You Out Of My Head’ της Kylie Minogue)–κατηγορία στην οποία παρεμπιπτόντως διαπρέπουν καλλιτέχνες όπως οι 2 Many DJs κι οι Soulwax (βέβαια οι ρίζες του φαινομένου πάνε πολύ πίσω, από τους πειραματισμούς της ηλεκτρονικής μουσικής στα ‘60s και ‘70s μέχρι τους hip-hop.djs, τον Lee Scratch Perry και το ‘Pump Up The Volume’ των M/A/R/R/S).
Και για να το παίξουμε High Fidelity, ορίστε 5 διασκευές για τις οποίες βγάζω το καπέλο μου (και το τρώω):
1. Saint Etienne-Only Love Can Break Your Heart (original: Neil Young)
2. Grace Jones-La Vie En Rose (original: Edith Piaf)
3. Carter The Unstoppable Sex Machine-Rent (original: Pet Shop Boys)
4. The Stranglers-Walk On By (original: Burt Bacharach/Hal David)
5. Luka Bloom-I Need Love (original: LL Cool J)
Στον πάγκο κάθονται ο Johnny Cash με το Hurt (original: Nine Inch Nails), οι Soft Cell με το Tainted Love (ναι, διασκευή είναι, στο original της Gloria Jones, αλλά ποιος θυμάται το αυθεντικό πια..), η Tori Amos με το Losing My Religion (original: R.E.M.), οι Chimes με το Ι Still Haven’t Found What I’m Looking For των U2 κι οι This Mortal Coil με το Song To The Siren του Tim Buckley.
Διασκευή του Σάκη Ρουβά στο ‘The Blower’s Daughter’ του Damien Rice, ας ανεβάσει κάποιος ευblogημένος..
Αντόνιο Ξερόλα (ιταλός ιστορικός τέχνης 1656-1800)
Κι η ιστορία του copy/paste ξεκινά.
Bossa ‘n Stones, Bossa ‘n Marley, Serge Gainsbourg Revisited, tributes σε οποιονδήποτε έχει περάσει τα 40: από Tom Waits και Leonard Cohen μέχρι Luther Vandross και Alice Cooper, ό,τι μπορεί να διασκευαστεί διασκευάζεται με ευκολία.
Η μουσική τεχνολογία δίνει σήμερα στον καθένα να δώσει (λέγε με και: να αλλάξει) τα φώτα σε οποιοδήποτε κομμάτι μέχρι να πεις Αλωνεύτης τρις. Συχνά με προχειρότητα, πολλές φορές όμως με ευλάβεια και φαντασία.
Βέβαια εδώ καριέρες έχουν χτιστεί πάνω στα remake, τι θα έκανε άλλωστε στη ζωή του ο Senor Coconut ή ο Mike Flowers..
Ας μη μιλήσουμε για το χάος των remix, όπου χάνει η μάνα το παιδί και το παιδί τη βρίσκει.
‘Η τη μόδα των bootleg όπου 2 (ή και περισσότερα) συνήθως αταίριαστα κομμάτια ενώνονται σαν τσίχλα (βλέπε π.χ. το 'Can’t Get Blue Monday Out Of My Head', μίξη των ‘Blue Monday’ των New Order και ‘Can’t Get You Out Of My Head’ της Kylie Minogue)–κατηγορία στην οποία παρεμπιπτόντως διαπρέπουν καλλιτέχνες όπως οι 2 Many DJs κι οι Soulwax (βέβαια οι ρίζες του φαινομένου πάνε πολύ πίσω, από τους πειραματισμούς της ηλεκτρονικής μουσικής στα ‘60s και ‘70s μέχρι τους hip-hop.djs, τον Lee Scratch Perry και το ‘Pump Up The Volume’ των M/A/R/R/S).
Και για να το παίξουμε High Fidelity, ορίστε 5 διασκευές για τις οποίες βγάζω το καπέλο μου (και το τρώω):
1. Saint Etienne-Only Love Can Break Your Heart (original: Neil Young)
2. Grace Jones-La Vie En Rose (original: Edith Piaf)
3. Carter The Unstoppable Sex Machine-Rent (original: Pet Shop Boys)
4. The Stranglers-Walk On By (original: Burt Bacharach/Hal David)
5. Luka Bloom-I Need Love (original: LL Cool J)
Στον πάγκο κάθονται ο Johnny Cash με το Hurt (original: Nine Inch Nails), οι Soft Cell με το Tainted Love (ναι, διασκευή είναι, στο original της Gloria Jones, αλλά ποιος θυμάται το αυθεντικό πια..), η Tori Amos με το Losing My Religion (original: R.E.M.), οι Chimes με το Ι Still Haven’t Found What I’m Looking For των U2 κι οι This Mortal Coil με το Song To The Siren του Tim Buckley.
Διασκευή του Σάκη Ρουβά στο ‘The Blower’s Daughter’ του Damien Rice, ας ανεβάσει κάποιος ευblogημένος..
posted by schottkey at 14:10
8 Comments:
Της Grace και των Stranglers είναι διαμάντια (με τους Stranglers δεν είμαι και αντικειμενική βέβαια:)).
Το Flowers of Romance πάντως όταν το άκουσα σε bossa..έπαθα σοκ. Μετά άκουσα (από τον ίδιο δίσκο) και το Guns of Brixton και απλά έβαλα τα γέλια.
Παρακαλώ, μήπως θα μπορούσαμε να σηκώσουμε το Τζώννυ που αγαπάω πιο πολύ απ όλους τους Τζώννυδες από τον πάγκο, να αρχίσει να προθερμαίνεται, διότι έχει διασκευάσει, κάνοντάς τα καλύτερα από τα πρωτότυπα, τα μπεστ οβ του ροκενρολ στα Αμερικαν Ρηκορντινγκζ; Ευχαριστώ --
και Καλήν Ανάσταση!
να προσθέσω το Stuck In The Middle With You από τους Eagles Of Death Metal
αυτή η μπάντα οφείλει να κυκλοφορεί γυμνή κουβαλώντας ρόπαλο
Snowflake, το ‘Walk On By’ μόνο από την Αλεξάνδρα του Alter δεν έχει διασκευαστεί ακόμα. Η προτίμησή μου στους Stranglers πάει μόνο και μόνο για τα απίστευτα keyboards του Dave Greenfield..(πάντως σε bossa όλα ωραία ακούγονται :)
Ο Johnny αν και ντεφορμέ Mirandolina πάει για πρώτη αλλαγή, ας ελπίσουμε να ξεπέρασε το πρόβλημα με τον τετρακέφαλο..(Καλή Ανάσταση)
heimkurst, ο Waylon Jennings έχει τρεις κίτρινες, ξεχνάς, ξεχνάς.
Αλλά τον έχω στα υπόψιν έτσι κι αλλιώς, το Macarthur Park μου αρέσει πολύ-επίσης, υπάρχουν και τα 2 tribute στον Jennings όπου βλέπω πολλά νέα ταλέντα, θα στείλω τον κατάσκοπο του μπλογκ Γιάννη Καλογερά να ψάξει..
Peace, love, death metal (ωραίο εξώφυλλο)-αλλά η μπάντα σας Jean Meets Tonic είναι ο Σάββας Κωφίδης των διασκευών, τι λέω, ο Παχατουρίδης των remake. Προβλέπεται μάχη..
ρίχτε σύρμα για την διασκευή του Sakis!! H είδηση της ημέρας είναι! :pp
Υπάρχουν πολλές και καλές διασκεύες που υπερτερούν του "αυθεντικού" αλλά αυτή που κάνει εμένα ...Ρόμπαξ (δηλ. να φάω το καπέλο μου) η εντεκάλεπτη live εκτέλεση σε medley του "Killer/Papa Was A Rolling Stone" (originals: Seal / The Temptations) από George Michael στο tribute concert για τον Freddie Mercury πριν χρόνια.
kolk, ακόμα δεν ανέβασες το κομμάτι στο blog σου; Τςτςτςτςτς...
heim, βλέπω στο tribute για τον Will Oldham ένα γκρουπ με τον τίτλο ‘The Court and Spark’, so...
lkrory21, σούπερ επιλογή, δε θα την περίμενα ποτέ από σένα :))
Να προσθέσω κι εγώ ταπεινά το Between the bars του Elliott Smith από τη Madeleine Peyrοux που μ΄έχει στοιχειώσει τα τελευταία τέρμινα...?(χωρίς να σημαίνει οτι δεν λατρεύω και το αυθεντικό)
Post a Comment
<< Home