Wednesday, April 12, 2006

Morvern Callar


H Mόρβερν, από μια κωμόπολη της Σκωτίας, την παραμονή της Πρωτοχρονιάς βρίσκει το φίλο της νεκρό. Στην οθόνη του pc του, βρίσκει οδηγίες από τον αυτόχειρα για το που να στείλει το μοναδικό αντίτυπο του βιβλίου του. Βάζοντας στη θέση του συγγραφέα το όνομά της και παίρνοντας τα λεφτά από τον εκδοτικό οίκο παρατά τη μίζερη δουλειά της και φεύγει με την καλύτερή της φίλη για την Ίμπιζα.



Χαμένη κάπου ανάμεσα σε φεστιβάλ και βίντεο κλαμπ (το βρίσκεις σε ελληνική μετάφραση ως «Η ζωή, ένα ταξίδι..»), το Morvern Callar της Lynne Ramsay (Ratcatcher), περιγράφει με γυμνό τρόπο το πορτρέτο της μετα-rave γενιάς, με την Samantha Morton (Minority Report, Code 46) στον ρόλο της Μόρβερν, απόλυτα εκφραστική, μιλώντας ελάχιστα, να μοιάζει αποκομμένη από το περιβάλλον, στον κόσμο που επεκτείνεται στα ακουστικά του walkman της.


Βασισμένο σε μια νουβέλα του Alan Warner, η ταινία διαθέτει καταπληκτικό soundtrack, με κομμάτια από Can, Lee Scratch Perry και Aphex Twin, μέχρι Stereolab, Boards Of Canada και Lee Hazlewood/Nancy Sinatra.

Χαρακτηριστική η σκηνή όπου η ηρωίδα ενώ βρίσκεται σε ένα κλαμπ και γύρω της τα πάντα καλύπτονται από τον ήχο του techno, αυτή ακούγοντας τη μουσική του μυαλού της, με το πρόσωπό της να καλύπτεται από κόκκινα φώτα περπατά ανάμεσα στο πλήθος, σαν να ‘ναι ολομόναχη (ή όπως λέει η σκηνοθέτις: «Ι wanted her to walk through the club like an angel or a spirit..»).

9 Comments:

Blogger Rainman said...

Την είχα δει πριν από 2-3 χρόνια σε vhs, απίθανη ταινία, πολλή μαυρίλα αλλά και αρκετό φως.

12/4/06 15:28  
Blogger Μαρκησία του Ο. said...

Δεν ήξερα ότι υπάρχει ταινία!!

ξέρω, όμως, το βιβλίο και μου άρεσε πολύ :)

13/4/06 13:23  
Blogger schottkey said...

Εγώ Rainman την είχα δει σε κάτι περασμένες Νύχτες Πρεμιέρας.
Είναι λίγο "μαύρη" σαν ταινία ναι-καταθλιπτική όχι.

Αναζητήστε την Μαρκησία, αξίζει.

14/4/06 15:21  
Anonymous Anonymous said...

μαύρη μαυρίλα η Morvern...ανήγαγε την απάθεια σε lifestyle

τόσο απαθή μάτια...

ξέρω, ο εσωτερικός πόνος μας καθηλώνει σε αόρατους πασάσλους

εξαιρετικό το soundtrack

17/4/06 21:39  
Blogger schottkey said...

Η απάθεια είναι το νέο lifestyle κι ο ναρκισσισμός η σημαία μας.
Ζήτω το ego, γίνε κι εσύ ένας στυλίτης, μπορείς.

18/4/06 08:51  
Anonymous Anonymous said...

heimkurst, είμαι πλέον σίγουρη ότι είσαι το πνευματικό μου αδέλφι!

schottkey όπως τα λες...η απάθεια lifestyle και η ιδιαιτερότητα-έκφραση ψυχασθένεια

19/4/06 11:42  
Anonymous Anonymous said...

αδέλφια μου
αλήτες
πουλιά

(ενός λεπτού σιγή)

εδαγκωμένη

24/4/06 12:49  
Blogger thas said...

Την πέτυχα τυχαία σε video club πριν καιρό και χάρηκα πολύ με την ανακάλυψη. Ρώτησα σε μερικά δισκοπωλεία για το soundrack, ανοίξανε υπολογιστές, ψάξανε (δήθεν) σε sites, αλλά δεν το βρήκανε. Τελικά εγκατέλειψα την προσπάθεια.

Χαίρομαι που σου άρεσε. Θυμάμαι ότι μου είχε κάνει βαθιά εντύπωση τότε, κυρίως λόγω του soundrack.

28/4/06 23:40  
Blogger schottkey said...

thas έχεις δίκιο, είναι λίγο δύσκολο να βρεις εδώ το soundtrack (μέχρι και στο Amazon μοιάζει δύσκολο να το παραγγείλεις).
Η λύση είναι να το κατεβάσεις από κάπου, ή αν σε ιντριγκάρει το cd ως συσκευασία να το παραγγείλεις από ebay, hmv ή αλλού.

Κι εγώ χαίρομαι που την πρόσεξες, πίστεψέ με στη μεγάλη οθόνη η μουσική της μοιάζει εντυπωσιακή, καλύπτει το φιλμ.

29/4/06 16:53  

Post a Comment

<< Home








eXTReMe Tracker