judge a record by its cover
Κυρίως γιατί όσα εσύ φαντάζεσαι, τα δημιουργεί η εικόνα του. Από κει και πέρα, σαν ακροατής, απλά χτίζεις την ιστορία και πλάθεις τον δικό σου κόσμο.
Για να κρίνω τα παρακάτω ως αγαπημένα, ουσιαστικά το κριτήριο ήταν ένα: αν θα αγόραζα τον δίσκο μόνο και μόνο για το εξώφυλλο. Για μερικά από τα παρακάτω άλμπουμ το έχω ήδη κάνει.
Echo And The Bunnymen-Heaven Up Here
Δεν ξέρω γιατί, ήταν το πρώτο που μου ήρθε στο νου.
Electribe 101-Electribal MemoriesΘα μου θυμίζει πάντα το καλοκαίρι του 2000, και φέτος μια διαδρομή με το αυτοκίνητο, που δε θα ξεχάσω ποτέ.
Peter Gabriel-II
Θα μπορούσα να είχα βάλει και αυτό το εξώφυλλο. Σπουδαίος και στα βίντεο κλιπ.
Nils Petter Molvaer-NP3
Η ECM είναι η εταιρεία με τα ωραιότερα εξώφυλλα (την κοντράρει η 4AD). Αυτό θα μπορούσε να είναι η αφορμή για να γράψεις ένα βιβλίο.
Stacey Pullen-Today Is The Tomorrow You Were Promised Yesterday
Ή πως το ελάχιστο λέει τόσα πολλά.
Marvin Gaye-What’s Going On
Είναι απλά ένα πορτρέτο; Δε νομίζω. Με τραβάνε οι λεπτομέρειες, το βλέμμα του, η βροχή στα ρούχα. Μου αρέσει τρομερά και το οπισθόφυλλο.
Eyeless In Gaza-Photographs As Memories
Τι να πρωτοπώ..
New Order-Technique
Το ‘Power, Corruption And Lies’ θεωρήθηκε το καλύτερο εξώφυλλο ever. Αυτό όμως αντικατοπτρίζει τον ήχο τους απόλυτα.
Everything But The Girl-Love Not Money
Καταραμένα '80s, φύγετε από πάνω μου!
Roxy Music-Avalon
This is the drug.
DJ Shadow-Entroducing
Θα μπορούσε να είναι μια απλή φωτό τραβηγμένη σε ένα δισκάδικο- για κάποιο λόγο όμως είναι ο ορισμός του ήχου του: η αναζήτηση του τέλειου sample.
John Coltrane-Interstellar Drive
Lift.
Ben Watt-North Marine Drive
Μου θυμίζει παιδικά χρόνια, κάτι βιβλία αγγλικών που είχα μικρός, φθινόπωρο.
Sonic Youth-Goo
Ξέχνα τον Robert Crumb και την Joplin: εδώ το κόμικ είναι ο δίσκος.
The Pale Fountains-Longshot For Your Love
Σαν πολαρόιντ από ξεχασμένες διακοπές. Αδικημένο γκρουπ..
Steely Dan-Katy Lied
Πάντα μου φαινόταν ασύμβατη η εικόνα με τον ήχο της μπάντας και τον τίτλο του δίσκου. Ίσως γι'αυτό και να μου αρέσει τόσο.
BT-ESCM
Χωρίς σχόλια.
Tuxedomoon-Ship Of Fools
Σ'αυτή την εικόνα κρύβεται μια ολόκλρη ιστορία.
Bran Van 3000-Discosis
Ας ήταν αληθινή...
Depeche Mode-A Broken Frame
Something wicked this way comes..
Miles Davis-Bitches Brew
Fuck psychedelia, this is art.
If nothing was like that, I wouldn't want everything.
posted by schottkey at 12:31
13 Comments:
Ωραίο ποστ.
Είχα διαβάσει πέρσι μια συνέντευξη του Γιώργου Κουμεντάκη που μίλαγε για τους δίσκους που αγοράζει στα ταξίδια του κ είπε ότι όσες φορές αγόρασε δίσκο στηριζόμενος στην εντύπωση που του έκανε το εξώφυλλο ειδικά όταν τα στοιχεία ήταν γραμμένα σε γλώσσα που δεν μπορουσε να καταλάβει, σπανίως έπεσε έξω στην εκτίμηση σχετικά με την ποιότητα της μουσικής. :-)
Πολύ όμορφα πράγματι των Echo και του Marvin Gaye : )
Το πρώτο και παντοτινό αγαπημένο μου εξώφυλλο, my favourite shop. Αλλά αν ήταν άλλος αντί για τον Paul Weller δεν ξέρω πόση εντύπωση θα μού έκανε!
Είχα μπεί κι' εγώ κάποτε στη διαδικασία να αγοράζω δίσκους για τα εξώφυλλα,
1 πράγμα το οποίο με είχε οδηγήσει σε κάποιες απογοητεύεσεις
2
3
αλλά τελικά ,η μανία αυτή, μου άνοιξε την κατάλληλη στιγμή, νέους δρόμους.
4
5
6
Μου αρέσει πολύ το γούστο σου και συμφωνώ απόλυτα με τη φράση για τα εξώφυλλα της ΕCM και της 4AD.
πολύ όμορφες επιλογές αλλά ζήλεψα τώρα κ θέλω κ γώ στο μπλογκ μου ίδιο θέμα! :Ρ
Ξέχασα το β ασικότερο
Αθήναιε, αυτό σαν μικρός κανόνας μπορεί να αποδειχθεί οδηγός εκπλήξεων. Ειδικά αν δεν γνωρίζεις τίποτα απολύτως για το ύφος της μουσικής ή αν το εξώφυλλο δεν παραθέτει τίποτα άλλο πέρα από τα βασικά-ή ούτε καν αυτά. Δυστυχώς όμως δεν μπορώ να πω πως μπορεί να εφαρμοστεί και στα βιβλία (ειδικά στις ελληνικές εκδόσεις όπου η φαντασία κινείται στα όρια χελώνας).
TheDrude, σπάνια αγοράζω δίσκους έτσι, συνήθως πάω υποψιασμένος. Από τα ανωτέρω πήρα τον ΒΤ χωρίς σκέψη, και δεν μου έκανε καθόλου κακό θα 'λεγα. Επίσης αυτό εδώ, χωρίς να γνωρίζω γραμμάριο για το τι είναι.
Η προτίμησή μου Snowflake πάει στο Café Bleu και το ξέρεις. Βέβαια και το Our Favourite Shop δεν είναι καθόλου λίγο, αλλά οι Style Council μου θυμίζουν τόσα που και τα εξώφυλλα έχουν γίνει ένα με τον ήχο.
Alberich, πολύ ωραίο αυτό των Yes. Επίσης, ένα κοινό μας άπ'όσα παρέθεσες, είναι οι Mahavishnu Orchestra του John McLaughlin, ο οποίος έπαιζε στο Bitches Brew του Miles Davis. Και ο HR Giger δεν μπορεί ποτέ να είναι λάθος!
Λεσπριτία εσένα θα σου δωρίσω ένα εξώφυλλο της ECM σε συσκευασία κονκάρδας-ή μήπως σε μαγνητάκι ψυγείου; :)
kolk, ανακυκλώστε ελεύθερα παρακαλώ :)
Για το βιβλίο διαφωνώ. Ένα περίτεχνο εξώφυλλο με έντονα χρώματα με απωθεί αφάνταστα. Όπως κ τα web-sites με τις τεράστιες γραμματοσειρές κ τα έντονα χρώματα. Αν παρατηρήσετε θα δείτε ότι είναι περιθωριακού κ ιδεολογικά φορτισμένου περιεχομένου.
Μα δε μιλάω για τα έντονα, πλουμιστά εξώφυλλα με γράμματα που βγάζουν μάτι. Μιλάω για ένα όμορφο, πιθανόν και υπαινικτικό εξώφυλλο που αφήνει πολλά στη φαντασία. Οι ελληνικές εκδόσεις των περισσοτέρων εκδοτικών οίκων είναι προχειρότητες, τη βγάζουν στην καλύτερη με έναν Matisse (δείτε ας πούμε τι κάνει η Penguin και στις πιο εμπορικές σειρές της).
Ένα από τα εξώφυλλα που με είχαν εντυπωσιάσει πολύ ήταν από την Άγρα, στο "η εφεύρεση του Μορέλ", η έκδοση του('83).
Με Max Ernst.
Αλλά στα βιβλία συνήθως την πατάω από την περίληψη στο οπισθόφυλλο..
Φανταστικό το album του Armstrong. Both εξώφυλλο και μουσική. Είναι το μόνο που έχω "μελετήσει" από τη λίστα σου, για αυτό και εκφέρω άποψη.
Ωραίο ποστ πάντως. keep it up. Την επόμενη φορά επικεντρώσου και στο techno. άντε, τα ξαναλέμε.
Δε θα διαφωνήσω, αν και νομίζω πως το 'The Space Between Us' μουσικά ήταν ακόμα πιο όμορφο από αυτό.
Η αλήθεια είναι πως δεν έβαλα πολλά ηλεκτρονικά, ίσως εκεί θέλει ιδιαίτερο ποστ-suggestions welcome.
keep up, bleep bleep bleep
Το "the space between us" και το "as if to nothing" τα πήρα και τα δύο μαζί. Δεν μπορώ να ξεχωρίσω κάποιο. Μάλλον ο συνδιασμός είναι top of the pops.
κιπ ιτ απ. ;-) ohayogozaimasu!
Post a Comment
<< Home