Mmm skyscraper i love you..

φωτό από εδώ

Μικρός δε φοβόμουν τα ύψη. Δε γνωρίζω πότε ακριβώς μέσα μου μεταβλήθηκε αυτό, αλλά ένα ελαφρύ vertigo με πιάνει στη θέα μεγάλου ύψους.
Το πιο πιθανό σε κάποιο γκρεμό στην Εύβοια πρό δεκαπενταετίας, προσπαθώντας να κοιτάξω μια από τις ωραιότερες παραλίες που είδα ποτέ μου.

ΟΚ, όχι στο βαθμό που το βίωνε ο James Stewart στην ταινία του Hitchcock, αλλά με κάνει να αντιμετωπίζω τη θέα από ψηλά με ελαφρύ δέος.
(ίσως έφταιγε κι η Kim Novak βέβαια..)

Απ’ό,τι διαβάζω όμως, το vertigo δεν έχει σχέση με το φαινόμενο, καθότι αυτό που στην πραγματικότητα ισχύει στην περίπτωση είναι η ακροφοβία, και το vertigo λανθασμένα συγχέεται με τη φοβία του ύψους-είναι απλά η αίσθηση πως όλα γυρίζουν ενώ το σώμα παραμένει σταθερό.

Σκέφτομαι πόλεις χαμένες μέσα σε ουρανοξύστες, δρόμους απ’τους οποίους δεν μπορείς να δεις τον ουρανό καθαρά πίσω από κορυφές κτιρίων, πάρκα και πλατείες βυθισμένες στη σκιά, χωρίς άγγιγμα ήλιου, κρυμμένες μυστικά.

Από τον Gustav Eiffel και τον Frank Lloyd Wright, στο Empire State Building και τους πύργους της Petronas στην Kuala Lumpur: skyscrapers are big buildings

Ιδανικό soundtrack, πέρα από το ‘Mmm skyscraper i love you’ των Underworld, το ‘Andromeda Heights’ των Prefab Sprout..

We’re building a home on the side of a mountain
Above the clouds, next to the sky
And after our labours the stars will be neighbours


Folks in the valley will look up and say
You’ve finally built it can we come and stay ?
And cynics will marvel and say we confess -
There were times when we thought it was just an address!
But now that we've seen it we know it’s andromeda heights...