statues also die

this party fears two

and what's not found


is all that i see in you

Ψυχολογία και συμπεριφορά του έλληνα φίλαθλου: δοκίμιο/διατριβή χιλίων λέξεων

Mmm skyscraper i love you..

φωτό από εδώ

Μικρός δε φοβόμουν τα ύψη. Δε γνωρίζω πότε ακριβώς μέσα μου μεταβλήθηκε αυτό, αλλά ένα ελαφρύ vertigo με πιάνει στη θέα μεγάλου ύψους.
Το πιο πιθανό σε κάποιο γκρεμό στην Εύβοια πρό δεκαπενταετίας, προσπαθώντας να κοιτάξω μια από τις ωραιότερες παραλίες που είδα ποτέ μου.

ΟΚ, όχι στο βαθμό που το βίωνε ο James Stewart στην ταινία του Hitchcock, αλλά με κάνει να αντιμετωπίζω τη θέα από ψηλά με ελαφρύ δέος.
(ίσως έφταιγε κι η Kim Novak βέβαια..)

Απ’ό,τι διαβάζω όμως, το vertigo δεν έχει σχέση με το φαινόμενο, καθότι αυτό που στην πραγματικότητα ισχύει στην περίπτωση είναι η ακροφοβία, και το vertigo λανθασμένα συγχέεται με τη φοβία του ύψους-είναι απλά η αίσθηση πως όλα γυρίζουν ενώ το σώμα παραμένει σταθερό.

Σκέφτομαι πόλεις χαμένες μέσα σε ουρανοξύστες, δρόμους απ’τους οποίους δεν μπορείς να δεις τον ουρανό καθαρά πίσω από κορυφές κτιρίων, πάρκα και πλατείες βυθισμένες στη σκιά, χωρίς άγγιγμα ήλιου, κρυμμένες μυστικά.

Από τον Gustav Eiffel και τον Frank Lloyd Wright, στο Empire State Building και τους πύργους της Petronas στην Kuala Lumpur: skyscrapers are big buildings

Ιδανικό soundtrack, πέρα από το ‘Mmm skyscraper i love you’ των Underworld, το ‘Andromeda Heights’ των Prefab Sprout..

We’re building a home on the side of a mountain
Above the clouds, next to the sky
And after our labours the stars will be neighbours


Folks in the valley will look up and say
You’ve finally built it can we come and stay ?
And cynics will marvel and say we confess -
There were times when we thought it was just an address!
But now that we've seen it we know it’s andromeda heights...

future juju

Black Jazz Chronicles
Future Juju
An Ashley Beedle project (1998)
When jazz met techno
Be-autiful.

Και μην ξεχνάς:

ό,τι ξέρεις / μπορεί να σε βλάψει

clap your hands say no

Πάνω από 1000 δανέζικα websites έχουν δεχθεί επιθέσεις από Ισλαμιστές χάκερ(ς), ενώ 4 άτομα σκοτώθηκαν και πάνω από 20 τραυματίστηκαν κατά τη διάρκεια διαμαρτυριών στο Αφγανιστάν με αφορμή τη γνωστή ιστορία με τα σκίτσα στις εφημερίδες της Δανίας.

Όπως διαβάζω στο BBC, ο δήμαρχος της πόλης Middelkerke στο Βέλγιο Michel Landuyt, αποφάσισε να απαγορεύσει την έκθεση του έργου του Τσέχου καλλιτέχνη David Cerny 'Saddam Shark', υπό τον φόβο αντιδράσεων.



Ως πρώτη ανάγνωση εύκολα κάποιος καταλαβαίνει ότι το έργο παραπέμπει σε αυτά του Damien Hirst, και συγκεκριμένα στο έργο 'The Physical Impossibility of Death in the Mind of Someone Living' το οποίο ο Βρετανός καλλιτέχνης δημιούργησε το 1992 και παρουσίαζε έναν καρχαρία σε μια δεξαμενή από φορμαλδεΰδη.

Δεν γνωρίζω αν πλέον γυρνάμε πίσω σε ερωτήματα τύπου 'πρέπει ο καλλιτέχνης να αυτολογοκρίνεται;'-'υπάρχουν όρια στην τέχνη;'-'κι αν υπάρχουν, ποιος τα θέτει;'. Γιατί πολύ φοβάμαι πως θα ξεκινήσουμε πάλι από την αρχή, ορίζοντας τι είναι τελικά τέχνη.

Αυτό που ξέρω σίγουρα είναι πως ο κύριος Huntington πρέπει να χαμογελά πίσω από τα (ανύπαρκτα) μουστάκια του (και ο mr.Fukuyama δε θα πρέπει να αισθάνεται και τόσο άνετα τελευταία...)

punxnotdead

Κούρδισα την κιθάρα, έβαλα νερό στα ντραμς για εφέ, αλλά μάλλον προς thrash μου βγήκε, παρά punk..

Θα το ξαναπροσπαθήσω: punk-o-matic

Domo Arigato Mr.Roboto

Δεν μπόρεσα να βρω πως με λένε στα γιαπωνέζικα, τι φταίω που έχω σπάνιο όνομα;
Το έψαξα κι εδώ (δες κάτω, στη λίστα με τα γράμματα), πάλι δε με έχει, αλλά μάλλον πρέπει να είμαι κάτι σαν το θηλυκό του keikai-watchful λέει, χμ.
Anyway, σε kanji μοιάζει εντυπωσιακό.

Πάντως, βάσει αυτού , ονομάζομαι Shigeru Atshushi.
Ναι, νομίζω μου ταιριάζει καλύτερα αυτό, θα το κρατήσω.
Domo arigatougozaimasu*.

*There are different ways of saying "thank you": arigatou (thanks), arigatougozaimasu (thank you), and domo arigatougozaimasu(thank you very much).

who pays the ferryman?

Σκοπός είναι να να περάσουν όλα τα άτομα στην απέναντι όχθη.
Μόνο δύο άτομα τη φορά μπορούν να ανεβούν στη βάρκα.
Όσον αφορά αυτούς που θα αφήνεις στην όχθη λάβε υπόψη σου τα εξής:

-Ο πατέρας δεν μπορεί να μείνει με καμμιά από τις κόρες χωρίς την παρουσία της μητέρας.
-Η μητέρα δε μπορεί να μείνει με κανένα γιο χωρίς την παρουσία του πατέρα.
-Ο κλέφτης δε μπορεί να μείνει με κανένα μέλος της οικογένειας χωρίς την παρουσία του αστυνομικού.
-Μόνο ο πατέρας, η μητέρα και ο αστυνομικός ξέρουν να χειρίζονται τη βάρκα.
Όχι, δεν ξέρω αν στο ποτάμι κολυμπάνε πιράνχας, βγάλτα πέρα μόνος σου.

χαμογέλα ρε, τι σου ζητάνε;

λεπτομέρεια από το εξώφυλλο του δίσκου των rolling stones*, exile on main street

*ανερχόμενο νέο γκρουπ-προβλέπω σύντομα εξώφυλλο στο ΝΜΕ , κάποτε στο μέλλον ίσως κάνουν συναυλία στο ΟΑΚΑ

Ενός λεπτού φυγή

Ένα, δύο, τρία, τέσσερα. Έτσι κάθομαι, σημειώνω και γράφω μικρές φράσεις για τον εαυτό μου. Δεν είναι να τις χρησιμοποιήσω πουθενά, έτσι μόνο από παλιά συνήθεια. Παίζω το παιχνίδι των σημαδιακών λέξεων. Είμαι μια βρύση που στέκει ανοιχτή και στάζει, ένα, δύο, τρία, τέσσερα.

Δεν υπάρχει κάποιο αστέρι που το λένε Μίρα; Θα μπορούσα να κοιτάξω, μα δεν έχω κανένα βιβλίο για να δω. Δεν πειράζει. Η Μίρα είναι ένα αστέρι που έρχεται, φέγγει για λίγο και ύστερα χάνεται. Είναι ολόκαιρη η ζωή της. Εσένα, άνθρωπε, εσένα σκέφτομαι. Απ’ όλα τα ζωντανά της γης μας του λόγου σου γεννήθηκες για το τίποτα, σχεδόν. Δεν είσαι ούτε καλό ούτε κακό, δημιουργήθηκες χωρίς κανέναν απώτερο σκοπό. Έρχεσαι από την ομίχλη, για να ξαναπάς σ’ αυτή, τόσο εγκάρδια ατελής είσαι. Κι αν, άνθρωπε, καβαλήσεις ένα σπάνιο άλογο, μεμιάς δε μένει τίποτα πια, που να το κάνει σπάνιο. Σπρώξε μέρα και δρόμο βαριά.

Πηδάς από τη σέλα και χτυπάς στο χώμα το καπέλο σου για δυο μάτια, δυο μάτια που αντάμωσες; Για τέτοια, ζωή δεν έχεις!

Τώρα σκαρφαλώνει προς τα πάνω από της γης τα έγκατα ένα καινούργιο ελπιδοφόρο γένος. Είναι τόσο νεογέννητο κι αθώο, διαβάζω, μα δεν ξέρω κανένα όνομα, δεν παίζει ρόλο. Πυγολαμπίδες είναι όλα, έρχονται, φέγγουν για λίγο κι ύστερα χάνονται, όπως εγώ ήρθα κι έφυγα.


Κνουτ Χάμσουν, Σε Χορταριασμένα Μονοπάτια

Εκδόσεις Δωδώνη, μετάφραση Ηλίας Θεοφιλάκης