yearbook 2

Ένα χρόνο μετά το ‘Yearbook 1’, η συνέχειά του. Το ‘Yearbook 2’ των Σουηδών Studio, δεν είναι ένα άλμπουμ με νέα τους τραγούδια. Είναι μια συλλογή από remix που έχουν κάνει σε άλλους καλλιτέχνες.
Ακόμα κι έτσι όμως, πιο πολύ για δικά τους κομμάτια ακούγονται, παρά για remix- έχουν αποκτήσει «δικό τους» ήχο.

Rubies-Room Without A Key (version by Studio)


Ό,τι πρέπει, αν σ’έχει πιάσει το καλοκαίρι..

sensoria

cabaret voltaire, 1984.
directed by peter care.

σέρνοντας το ελάφι

Οι Grouper πάντα ήταν καλό γκρουπ(-ερ). Η Liz Harris δηλαδή.
Όμως το φετινό τους ‘Dragging A Dead Deer Up A Hill’ είναι μάλλον το καλύτερό τους άλμπομ.
Shoegazedronefolkrocketherealambientindieexperimental.

Grouper-Heavy Water/I'd Rather Be Sleeping


Το εξώφυλλο είναι λίγο φοβιστικό. Κυκλοφορεί από την Type Records.

grouperrepuorg

κατάλοιπα θερινών αναγνώσεων

Αντιγράφω, από ‘Τα Νέα’:

Αυτοκτόνησε ο δημοσιογράφος - σίριαλ κίλερ γυναικών

ΤΕΛΟΣ που θυμίζει ταινία τρόμου είχε ο Σκοπιανός δημοσιογράφος ο οποίος σκότωνε ηλικιωμένες γυναίκες και στη συνέχεια έκανε ρεπορτάζ για τους φόνους στην εφημερίδα όπου εργαζόταν. «Ο Βάντο Τάνεσκι, 56 ετών, βρέθηκε νεκρός με το κεφάλι του βυθισμένο σε έναν κουβά με νερό», δήλωσε ο εκπρόσωπος της Αστυνομίας Ίβο Κότεφσκι.
Ο δημοσιογράφος κατηγορείτο για τους φόνους τουλάχιστον τριών γυναικών και εθεωρείτο ύποπτος για τον θάνατο μίας ακόμη η οποία αγνοείται. Κίνησε τις υποψίες όταν δημοσίευσε λεπτομερή στοιχεία για τον θάνατο αυτών των γυναικών, τα οποία δεν είχαν ανακοινωθεί από την Αστυνομία. Συνελήφθη την Παρασκευή στο σπίτι του, στην πόλη Κίτσεβο, 120 χλμ. νοτιοδυτικά των Σκοπίων. Η Αστυνομία έπειτα από έρευνες στο σπίτι του και στο εξοχικό του αποκάλυψε τα φρικτά εγκλήματα. Τα πτώματα των γυναικών βρέθηκαν τεμαχισμένα μέσα σε σακούλες νάιλον οι οποίες ήταν κρυμμένες σε διαφορετικά μέρη. Τα στοιχεία δείχνουν πως οι γψυναίκες είχαν κακοποιηθεί σεξουαλικά και τους είχε ασκηθεί βία αφού ο δολοφόνος τις στραγγάλισε και τύλιξε τα πτώματα με καλώδιο τηλεφώνου. Η ανάμειξη του Τάνεσκι στους φόνους επιβεβαιώθηκε μάλιστα έπειτα από ειδική εξέταση DΝΑ.

(Με ένα γρήγορο ψάξιμο βρίσκεις πως το όνομα του δημοσιογράφου ήταν Βλάντο Τάνεσκι) .

Είμαι βέβαιος, πως αν έβλεπα όλα τα παραπάνω να εκτυλίσσονται σε ένα φιλμ του Hollywood, θα σκεφτόμουν χωρίς δεύτερη σκέψη πόσο τραβηγμένο είναι το σενάριο, στα όρια της απιθανότητας. Αμέσως στο μυαλό μου ήρθε ο Mark Ruffalo, από το ‘Zodiac’ του Fincher.

Το αστείο της υπόθεσης του Τάνεσκι, είναι πως στην ιταλική εφημερίδα ‘24 Minuti’, πάνω από το άρθρο της είδησης για τον Σκοπιανό δημοσιογράφο, είχε μπει κατά λάθος η φωτογραφία του προπονητή της εθνικής ομάδας ποδοσφαίρου της Κροατίας, Σλάβεν Μπίλιτς.
Κάτι παρόμοιο συμβαίνει και στο λινκ των 'Νέων'.

Σε ένα σχόλιο από ένα μπλογκ που αναφέρθηκε στην παραπάνω ιστορία, γράφει κάποιος: «Awful… Even journalists are crazy…».
Κανονικά το σχόλιο έπρεπε να λέει «Nothing surprising..Journalists are crazy after all..».




Δεν έχω καταλήξει από πού προέρχεται η μακάβρια γοητεία που ασκούν πάνω μου τέτοιες ειδήσεις, τις οποίες ξεψαχνίζω από τα «μικρά» των εφημερίδων.
Με ανάλογη περιέργεια διάβασα και την ιστορία απαγωγής του προέδρου βιομηχάνων Βορείου Ελλάδος. Αυτόματα, χωρίς να υπάρχει λόγος ή ένδειξη γι’αυτό, ήρθε στο νου μου το Σύνδρομο της Στοκχόλμης (έχουν κι οι Yo La Tengo ένα τραγούδι μ’αυτόν τον τίτλο).

Πρέπει να σταματήσω να κάνω συνειρμούς.

ντουμ

Ghostface Killah+MF DOOM+ J Dilla. Από τη συνεργασία που ποτέ δεν έγινε, πάνω στα instrumental tracks του ‘Donuts’. Σύντομα η Stones Throw θα κυκλοφορήσει σε ψηφιακή μορφή δύο κομμάτια από Killah+DOOM, τα ‘Sniperlite’ και ‘Midnight Goons’. Περισσότερα, απ’τη Stones Throw.

minimal sucks?

richie hawtin+sven väth

low-life

Από εδώ, μπορείς να κατεβάσεις τις γραμματοσειρές που είχε δημιουργήσει ο Peter Saville, για το ‘Closer’ των Joy Division, και για διάφορα άλμπουμς των New Order. Ο Saville δούλευε τότε για την Factory Records. Λέγεται πως οι γραμματοσειρές στο συγκεκριμένο site δεν είναι του ίδιου του Saville. Η γραμματοσειρά του ‘Closer’ είναι η Trajan, στο ‘Ceremony’ των New Order έχει χρησιμοποιηθεί ή Albertus, στο ‘Regret’ η Rots Serif.
Εδώ, το site του Peter Saville.

Το ήσυχο χωριό

Οι Quiet Village είναι ο Matt Edwards κι ο Joel Martin- o Edwards είναι πιο γνωστός ως Radioslave. Στο συγκεκριμένο project έχουν μαζέψει δουλειές τους 4 ετών. Το όνομά τους το πήραν από το κλασικό exotica ομώνυμο άλμπουμ του Martin Denny. Οι κριτικές μιλάνε για τους νέους Avalanches- όμως οι Quiet Village είναι πιο μελωδικοί, και δεν τους νοιάζει να αποδείξουν πως μπορούν σε ένα κομμάτι να χωρέσουν 22 samples. Το ‘Silent Movie’ είναι γεμάτο επιρροές, από το κινηματογραφικό ‘Too High To Move’, στο α-λα Bent ‘Free Rider’ και το σχεδόν-dub ‘Pacific Rhythm’. Στο ‘Pillow Talk’ αναπροσαρμόζουν το ‘Voyager/What Goes Up’ των Alan Parsons Project. Απ’τα πολύ καλά άλμπουμ της χρονιάς, ελάχιστα tracks είναι αδιάφορα.

Quiet Village-Can’t Be Beat

Όλο το album στα comments.

myspace

i’m your puppet

Οι Arctic Monkeys δε μου αρέσουν. Ούτε ο δίσκος των Last Shadow Puppets μου άρεσε. Αλλά το ‘Standing Next To Me’ μου έχει κολλήσει εδώ και μέρες. Ίσως γιατί είναι στη δομή του τέλειου single: δε χρειάζεσαι παραπάνω από 2 λεπτά και 21 δευτερόλεπτα για την τέλεια ποπ. Με θυμηδία αντιμετώπισα δηλώσεις πως έχουν επηρεαστεί από Burt Bacharach, Serge Gainsbourg και Scott Walker- για το συγκεκριμένο, ήμουν λάθος. Πόσο μακριά έχει πάει η βρετανική ποπ από αυτό που πρέσβευε χρόνια τώρα..
Από τα κομμάτια της χρονιάς.

synchronized 2008

Πάει και το φετινό synch festival. Μήπως να αρχίσουμε να νοσταλγούμε το Λαύριο; Τίποτα που να με εντυπωσίασε στο φετινό synch, τα περισσότερα acts κινήθηκαν στη μετριότητα. Μερικές σκέψεις:

roisin murphy, 1

-Η Τεχνόπολη με κούρασε. Αν εξαιρέσεις την κεντρική σκηνή (άντε και το Αμφιθέατρο), οι άλλοι χώροι δεν είναι κατάλληλοι για συναυλίες και dj set. Ειδικά οι τέντες του Λαυρίου στα χορευτικά δεν αντικαθίστανται- στον Kode9 με το ζόρι άντεχες 15’ σερί.

ρόδες

-Η οργάνωση ήταν καλή, καθαριότητα υπήρχε, μικρές οι καθυστερήσεις στην εμφάνιση. Αλλά ακυρώθηκε ο Juan Atkins κι ο Jamal Moss, υπήρχαν πολλά κενά στο πρόγραμμα με αποτέλεσμα να βαριέσαι, πολλά live συνέπιπταν.

roisin murphy, 2

-Ο «ηλεκτρονικός» χαρακτήρας του φεστιβάλ μάλλον έχει χαθεί δια παντός. ΟΚ, να καταλάβω τη σύνδεση με την Roisin Murphy, άντε και με τους Holy Fuck- οι Liars κι οι Yo La Tengo πού κολλάνε αλήθεια;

pilooski

-Το καλύτερο φέτος ήταν ο χώρος στο μουσείο Μπενάκη- πανέμορφος.

kode9

-Τα χορευτικά acts ήταν ελάχιστα, και τα 2 σημαντικότερα ακυρώθηκαν. Στα πειραματικά, ό,τι είδαμε ήταν ηχητικά πάνω κάτω στο ίδιο μήκος κύματος.

moritz von oswald

-Το καλύτερο set στο Μπενάκη ήταν του Peverelist. Ήταν όμως πρώτος και χαντακώθηκε. Pinch δεν είδα (ελέω Εθνικής), μου είπαν πως ήταν καλός. Αν και υποπτεύομαι πως οποιοσδήποτε και να’παιζε εκείνη την ώρα..

-Χαμός στη 2^η μέρα στο Yoga Bala στον I-F. Το μαγαζί γεμάτο, οι μπίρες είχαν τελειώσει, το ίδιο και τα ποτήρια- η εκδίκηση της italo disco.

luomo

-Peverelist, Headhunter και Pinch παιδάκια τελείως. Με σαγιονάρα και t-shirts Nike. Στον Moritz Von Oswald μόνο η παραλία έλειπε. Αλήθεια όσοι αποθεώνουν το dubstep έχουν σκεφτεί πού θα ήταν αν δεν υπήρχαν οι Rhythm&Sound κι η Basic Channel του Oswald; (ο Pinch κι ο Headhunter τον προσκυνούσαν).

dj pierre

-Το αυτό ισχύει και για τον Juan Atkins- όταν αυτός έπαιζε techno οι περισσότεροι ήταν στο δημοτικό (εξαιρείται ο παππούς Steve Reid).

peverelist

-Εξαιρετική φωνή η Roisin Murphy, έκπληξη πραγματικά. Και το show της άψογο. Επαγγελματίας.

headhunter

the field

-Στο Μπενάκη το 90% είχε (είχαμε) πάσα/προσκλήσεις. Οι παράλληλες εκδηλώσεις μέτριες.

-Αποτυχία το Κ44 (απαράδεκτος χώρος για live), το ίδιο και το Motel (σαν να ήσουν σε κλαμπ το χειμώνα).

Άνω του μετρίου (φίλοι/γνωστοί εξαιρούνται):
Peverelist
I-F
SoiSong
Moritz von Oswald
DJ Pierre
Kode9
Roisin Murphy
Poni Hoax

yo la tengo

Ούτε κρύο ούτε ζέστη (αναμενόμενοι):
Holy Fuck
Four Tet/Steve Reid
Vladislav Delay
Headhunter
Luomo
Yo La Tengo
Moritz Von Oswald Trio
Carter/Tutti
Tony Light


Βαρέθηκα:
Stereolab
Liars
The Field
Pilooski
Angel
Ρόδες
Happy Mondays
Klangwart
Terre Thaemlitz

roisin

in a sea, under the bar

Είναι καλοκαίρι. Αλλά δε μυρίζει η ατμόσφαιρα καλοκαίρι. Λες και κάποιο συστατικό λείπει απ’τον αέρα. Όχι το ιώδιο, σίγουρα. Σαν επιμηκυμένη άνοιξη μοιάζει- ελαστικό φθινόπωρο. Ακόμα κι η θάλασσα κλωτσάει, τα νερά κρύα κι απρόσιτα, δε σε θέλουν. Ούτε η πόλη σε θέλει. Περπατάς στη Σταδίου το βράδυ και δε σκάει η ζέστη απ’το τσιμέντο στο πρόσωπό σου, τα κοκτέιλ είναι σκέτο χρώμα, οι δρόμοι χωρίς ζωή μέσα τους. Όλα σε αποβάλλουν.

Τι έχεις να περιμένεις φέτος; Μια βδομάδα σε trendy νησί για να θάψεις τις αναμνήσεις του χειμώνα στην άμμο; Ασύγχρονα φεστιβάλ που θα σε φορτώσουν με beats κι εικόνες από κουρασμένες φράντζες και χλωμά μάτια; Πάλι σε άδειες πλατείες θα ξημερώσεις.
Μελαγχολικά χαζεύεις το Euro με την tv στο mute, ο συριστικός ήχος του λάπτοπ το βράδυ σε κοιμίζει, ψηφιακά τριζόνια..

Κι έτσι θα καταλήξεις μόνος σου τον πεθαμένο Αύγουστο, σε νησί της άγονης, βράδυ σε σκοτεινή παραλία, μια μηχανή που παίζει τα mp3 του μυαλού της, ένα μανιοκαταθλιπτικό juke box που παίζει σταθερά στο shuffle. Ένα iPod χωρίς το Pod.


pic: narelle autio

spooky

Πλετίκοσα ο άνθρωπος

Προσπαθώ να φανταστώ, αν στις υπόλοιπες χώρες που μεταδίδουν το Euro, οι σχολιαστές στην τηλεόραση είναι σαν τους δικούς μας: ok, σίγουρα θα υπάρχει κάποιος Ζμπίγκνιεφ Μπόνιεκ με μυαλό κουρκούτι που θα αναγνωρίζει πως η σημερινή Πολωνία δεν έχει την αίγλη της δικής του, τότε που έπαιζαν με κοντά παντελονάκια στο Λοτζ και την Κρακοβία (Μίχος δεν θα’ναι βέβαια να διατρανώνει τη θρυλοσύνη του ανά πεντάλεπτο αλλά ok). Κάποιος ξεχασμένος σπορτκάστερ του BBC θα υπάρχει, που θα συγκρίνει τον Μπεστ με τον Πίτερ Κράουτς.

Αλλά σαν τους δικούς μας; Σαν τους δικούς μας ποιος; Υπάρχει Γερμανός Αλέκος Θεοφιλόπουλος; Όρθιο μνημείο των ‘80s, μάτι αετού, κρίση ρομπότ; Αλήθεια, στην ΝΕΤ θεωρούν τιμητικό το να πετάνε ως ηχητικό σποτάκι το (με φωνή Σάρουμαν) «στον έβδομο ουρανό όλοι αδέλφια!» του Βερνίκου; Πού είναι ο Παύλος Γερακάρης; Πόσο cult μπορούν να γίνουν ο Κατσαρός κι ο πουρουπουπού, ειδικά όταν το αντίπαλο δέος είναι ο Γιώργος Χελάκης(!); Θυμάμαι και κλαίω: Γιάννης Μαμουζέλος, Μανώλης Μαυρομάτης, Χάρης Αλευρόπουλος, Κώστας Καπάταης, Βασίλης Κοντοβαζαινίτης, Μπάμπης Κουβαράκης. Ο Στράτος Αποστολάκης πότε θα ξεπεράσει το σύνδρομο ομιλίας 7χρονου με χαλίκια στο στόμα;

Όλη αυτή η παρέλαση των ζόμπι μυρίζει αίθουσα κρατικής υπηρεσίας, μούχλα, εσύ να περιμένεις στην ουρά, κι ο υπάλληλος που θα σε εξυπηρετήσει να έχει τη φάτσα του Στράτου Σεφτελή (μετά το μεσημεριανό σάντουιτς). Δεν υπάρχει πουθενά στην Ευρώπη τέτοιο cult show ως εξτρά παρακολούθησης αγώνα. Statler and Waldorf, σύνταξη τώρα.
Γιάννη Αργυρίου, λείπεις..