Πλετίκοσα ο άνθρωπος

Προσπαθώ να φανταστώ, αν στις υπόλοιπες χώρες που μεταδίδουν το Euro, οι σχολιαστές στην τηλεόραση είναι σαν τους δικούς μας: ok, σίγουρα θα υπάρχει κάποιος Ζμπίγκνιεφ Μπόνιεκ με μυαλό κουρκούτι που θα αναγνωρίζει πως η σημερινή Πολωνία δεν έχει την αίγλη της δικής του, τότε που έπαιζαν με κοντά παντελονάκια στο Λοτζ και την Κρακοβία (Μίχος δεν θα’ναι βέβαια να διατρανώνει τη θρυλοσύνη του ανά πεντάλεπτο αλλά ok). Κάποιος ξεχασμένος σπορτκάστερ του BBC θα υπάρχει, που θα συγκρίνει τον Μπεστ με τον Πίτερ Κράουτς.

Αλλά σαν τους δικούς μας; Σαν τους δικούς μας ποιος; Υπάρχει Γερμανός Αλέκος Θεοφιλόπουλος; Όρθιο μνημείο των ‘80s, μάτι αετού, κρίση ρομπότ; Αλήθεια, στην ΝΕΤ θεωρούν τιμητικό το να πετάνε ως ηχητικό σποτάκι το (με φωνή Σάρουμαν) «στον έβδομο ουρανό όλοι αδέλφια!» του Βερνίκου; Πού είναι ο Παύλος Γερακάρης; Πόσο cult μπορούν να γίνουν ο Κατσαρός κι ο πουρουπουπού, ειδικά όταν το αντίπαλο δέος είναι ο Γιώργος Χελάκης(!); Θυμάμαι και κλαίω: Γιάννης Μαμουζέλος, Μανώλης Μαυρομάτης, Χάρης Αλευρόπουλος, Κώστας Καπάταης, Βασίλης Κοντοβαζαινίτης, Μπάμπης Κουβαράκης. Ο Στράτος Αποστολάκης πότε θα ξεπεράσει το σύνδρομο ομιλίας 7χρονου με χαλίκια στο στόμα;

Όλη αυτή η παρέλαση των ζόμπι μυρίζει αίθουσα κρατικής υπηρεσίας, μούχλα, εσύ να περιμένεις στην ουρά, κι ο υπάλληλος που θα σε εξυπηρετήσει να έχει τη φάτσα του Στράτου Σεφτελή (μετά το μεσημεριανό σάντουιτς). Δεν υπάρχει πουθενά στην Ευρώπη τέτοιο cult show ως εξτρά παρακολούθησης αγώνα. Statler and Waldorf, σύνταξη τώρα.
Γιάννη Αργυρίου, λείπεις..