Ανατέμνοντας τον χαμένο χρόνο

Το θέμα των blogs είναι πονεμένη υπόθεση. Τα blogs είναι ιδανικά όταν κάποιοι άνθρωποι θέλουν να μοιραστούν τις απόψεις τους με το κοινό. Γράφουν, γράφεις, ξαναγράφουν, γράφουν και άλλοι και αν αυτοί που έγραφαν είχαν κάτι να πουν, έχει καλώς. Αν δεν είχαν junk in, junk out, που λένε και στα κομπιούτερ.

Το μεγαλύτερο κομμάτι του internet μου θυμίζει τα παλιά περιοδικά ποικίλης ύλης. Τον «Θησαυρό», το «Ρομάντσο», τον «Θεατή» και τα ανάλογα. Ανοιγες την πρώτη σελίδα και μέχρι να φτάσεις στην τελευταία είχες διαβάσει από το πώς να κυνηγάς τίγρεις στις Ινδίες μέχρι το πώς να θεραπεύσεις τις τριχομονάδες. Ολα με ευφάνταστες υπογραφές. Γκάρι Μπέικ (για τις τίγρεις). Δόκτωρ Λίνα (για τις τριχομονάδες). Γιατί όμως κάθε φορά είχες την εντύπωση ότι αν έβαζες τη Λίνα να γράφει για τίγρεις και τον Μπέικ για τριχομονάδες, δεν θα άλλαζε τίποτα; Γιατί το πιθανότερο είναι ότι ο δόκτωρ, ο Μπέικ (και για να μην πω και ο τίγρης) ήταν το ίδιο πρόσωπο. [+]

Στη φωτό, «μέσοι μπλόγκερς» πανηγυρίζουν για την αλλαγή του dashboard του blogspot.com