no more words

1. Έχω ξεκινήσει να γράψω τόσες φορές όσα ένιωσα για τα γεγονότα του Δεκεμβρίου, και κάθε φορά το σταματάω. Δε βγαίνει.

2. Πολλές επανακυκλοφορίες το τελευταίο διάστημα. Άκουσα μετά από χρόνια το ‘Loveless’ των My Bloody Valentine. Μου μοιάζει αρκετά διαφορετικό πια. Γι’αυτό το άλμπουμ κάναμε τόση φασαρία κάποτε;

3. Μια ομορφιά το ελληνικό ποδόσφαιρο. Στην ομάδα μου απ’τον Κρέσπο καταλήξαμε στον Μπόμπο (που ούτε αυτόν μπορούμε να κλείσουμε τελικά), ο γάβρος διαμαρτύρεται γιατί φυσάει πολύ και πέφτει ο Ντιόγκο, στον ΠΑΟΚ λείπει ο Χούτος για να κλείσουν με Γκαρσία-Κοντρέρας-Μουσλίμοβιτς συμμορία, και να πλακώνονται στις μπουνιές από τα ντους. Έχεις και τον Τσίπρα να σου μιλάει για ΚΤΕΛ στον Βοτανικό τώρα..

4. Τι πράγμα κι αυτό με τους Animal Collective. Ακόμα δεν τέλειωσε ο Γενάρης και μας έχει γίνει πλύση εγκεφάλου (και στομάχου). Εντάξει, είπαμε, πολύ ωραίος δίσκος, μπορούμε να ακούσουμε και κάτι άλλο; Δηλαδή αν φτάσουμε στο Δεκέμβρη με τις ανασκοπήσεις κτλ. τι θα γίνει;

5. Τα jingles των Jumbo πρέπει να έχουν μεγαλύτερο potential κολλητικού εθισμού από 2 τόνους Trident ποτισμένες με Red Bull. Δεν εξηγείται αλλιώς.

6. Μόνο εγώ παίρνω spam mails με τίτλο “message from president” και αποστολέα Barack Hussain Obama;

7. Έχω δει εδώ και 20 μέρες τη ‘Μήδεια 2’ του Παπαϊωάννου, κι απ’τη στιγμή που βγήκα από το Παλλάς μέχρι σήμερα, δεν έχω σκεφτεί την παράσταση ούτε για 1 λεπτό. Κι αυτό μάλλον δεν το λες καλό.

8. Δεν το είχα ποτέ σκεφτεί, μέχρι που άκουσα μια εκπομπή του Antony στο ραδιόφωνο. Εκεί ο ίδιος δήλωσε πως η μεγαλύτερη επιρροή του στο τραγούδι είναι η Nina Simone. Αυτό το μπάσο της φωνής του.. Και φαντάστηκα πως ο ίδιος είναι μια λευκή εκδοχή της, στο έξτρα ευνουχισμένο. Το κομμάτι της που διάλεξε για να παίξει, ήταν η διασκευή στο classic του Exuma:

Nina Simone-Dambala

9. Κατά τα άλλα, ακούω φανατικά Kassem Mosse, κι αρχίζω να βαριέμαι το full blogging. Ήδη βαρέθηκα (σχεδόν) το twitter και πειραματίζομαι με το tumblr: λίγα λόγια και καλά (απορώ πώς το tumblr δεν έχει πιάσει ακόμα στην Ελλάδα- ίσως γιατί λίγοι αφήνουν τη σιγουριά της wordpress και του blogspot, ίσως γιατί είμαστε ως λαός πολυλογάδες και μας αρέσει η έκθεση ιδεών..)


pic: marni horwitz

ruthless

the empyrean

Από παλιά μ’άρεσε ο John Frusciante. Του είχα αδυναμία πριν ακόμα ενταχθεί στους Red Hot Chili Peppers. Μου θυμίζει εκείνα τα συνεσταλμένα αγόρια που δεν τα έπαιζε κανείς στο σχολείο, που δε μιλούσαν πολύ, και μετά μεγαλώνοντας έφτιαχναν δικές τους ιστορίες (για κορίτσια και american highways) γρατσουνώντας μια κιθάρα. Ο νέος του δίσκος ‘The Empyrean’ [Adrenaline Music] είναι πολύ καλός, και θα ήταν πολύ καλύτερος αν είχε μικρότερη διάρκεια.

Εδώ επιχειρεί να διασκευάσει το ‘Song to the Siren’ του Tim Buckley: δεν τα καταφέρνει κι άσχημα. Μπορεί να μην φτάνει την αξεπέραστη ερμηνεία της Liz Fraser στην εκδοχή των This Mortal Coil, αλλά δεν μπορείς να πεις, το νιώθει το κομμάτι.

john frusciante-song to the siren

memories of green

Ένα μικρό mix που έκανα ένα βράδυ που είχα αϋπνίες. Tools: ένας εξωτερικός σκληρός δίσκος, Ableton Live, μια μπλε Smirnoff και μέτρια διάθεση. Thanks to Roy Batty.

Artist-track (album) [label]

1. Blade Runner-Ninth Sector Urban Blues (Blade Runner 2019) [Esper]
   
2. Bernard Herrmann-Theme From Taxi Driver (Taxi Driver OST) [Arista]
   
3. Alva Noto-Xaliod Xerrox Copy 3 Paris (Xerrox Vol.1) [Raster-Noton] 
   
4. Gas-Untitled #1 (Pop) [Mille Plateaux]
   
5. Telefon Tel Aviv-Even Deeper (Remixes Compiled) [Hefty]
   
6. D’arcangelo-H13 (Eksel) [Rephlex]
   
7. Der Zyklus-Quasar (Cherenkov Radiation EP) [Frustrated Funk]
   
8. Goblin-Profondo Rosso (Profondo Rosso OST) [Cinevox]
   
9. Zombi-Digitalis (Surface To Air) [Relapse]
   
10. Omar-S and Shadow Ray-Oasis Three (Oasis Collaborating) [FXHE]
    
11. Kassem Mosse-Shaqued (Those Days EP) [Mikrodisko]
    
12. Theo Parrish-The Rink (Sound Sculptures Vol.1) [Sound Signature]
    
13. Newworldaquarium-Kirana’s Lament (The Dead Bears) [NWAQ]
    
14. Francesco Tristano-The Melody (The Melody EP) [Infine]
    
15. Morgan Geist-Ruthless City (Double Night Time) [Environ]
    
16. Air France-June Evenings (No Way Down EP) [Sincerely Yours]
    
17. Art of Noise-Moments in Love (Moments In Love EP) [ZTT]
    
18. Larry Heard-Dolphin Dream (Sceneries Not Songs Vol.1) [Black Market]
    
19. Rubber Room-Take Me (Hippie Dance) [Devil Disco]
    
20. Kenny Larkin-Computer Rain (Keys, Strings, Tambourines) [Planet-E]
    
21. Blade Runner-Second Sector DΝΑ Row (Blade Runner 2019) [Esper]
    
22. Paddy Mcaloon-I Trawl The Megahertz (I Trawl The Megahertz) [EMI]
    
23. Arvo Pärt-Summa (Arbos) [ECM] 
    
24. Blade Runner-Second Sector DNA Row (Blade Runner 2019) [Esper]
    

Tears in rain mix (download)

Quite an experience to live in fear, isn't it?  

Don’t explain

yes we can’t

My fellow Americans, today is a great day. You have shown the world that "hope" is not just another word for "man", and that "change" is not only something we can believe in again, but something we can actually dream.

Today we celebrate, but let there be no mistake – America faces perfect and sexy challenges like never before. Our economy is smoking. Americans can barely afford their mortgages, let alone have enough money left over for food. Our healthcare system is gorgeous. If your dick is sick and you don't have insurance, you might as well call a doctor. And America's image overseas is tarnished like a moustache mustard. But fucking together we can right this ship, and set a course for athens.

Finally, I must thank my miraculous family, my dreamy campaign volunteers, but most of all, I want to thank jews for making this historic occasion possible. Of course, I must also thank you, President Bush, for years of fucking the American people. Without your sublime efforts, none of this would have been possible.

Μου βγήκε λίγο παρορμητικός είναι η αλήθεια.
Γραψε κι εσύ έναν προεδρικό λόγο, μπορείς.

..and a few words

Antony: Όποτε ακούω τη φωνή του Antony, με πιάνει ένα ασταμάτητο χασμουρητό. Δεν ξέρω πώς να το εξηγήσω. Δεν ήμουν ποτέ φαν, ούτε και το ‘Crying Light’ μου άλλαξε τα γούστα. Κρατάω μόνο το ‘Epilepsy Is Dancing’.
Aaron-Carl: συνεχίζει να βγάζει ποιοτικότατο deep house. To ‘Electrevival’ το δίνει δωρεάν από το site του: download.
Erik Truffaz: μετά το πολύ καλό ‘Arkhangelsk’, σε τριπλή εκδοχή στο ‘Benares/Paris/Mexico’. Λίγα πράγματα εδώ. Το ‘Benares’ είναι η κακή εκδοχή του ethnic στη jazz, το ‘Paris’ είναι φλύαρο. Ξεχωρίζει το ‘Mexico’ με τον Murcof. Θα το ξανακούσω πάντως.
Ricardo Villalobos: δεν έχω καταλάβει ποιος ο λόγος να «πειράζεις» ένα κομμάτι, ίσα για να λες πως έκανες remix. Αχρείαστο mix στο ‘ReComposed’, απαράδεκτο στους KLF.
Fever Ray: το ½ των The Knife, σε σόλο περιπέτειες. Αν σ’αρέσουν οι Knife, σπεύσε.
Actress: παράξενος δίσκος. Αλλού Jeff Mills εποχής Axis (‘Ivy May Gilpin’), αλλού Theo Parrish (‘Againlude’). Recommended.
Telefon Tel Aviv: All good.

Έχω κατεβάσει το άλμπουμ του Morrissey και δεν έχω καμία διάθεση να το ακούσω. Βλέπω κι αυτό το εξώφυλλο και μου έρχεται να το σβήσω τελείως.. ας ξανακούσουμε Larry Heard.

pic: joel sternfeld

iPod frenzy

Larry Heard-25 Years from Alpha EP
Erik Truffaz-Benares/Paris/Mexico
Fever Ray-Fever Ray
The Mole-As High As The Sky
Move D and Benjamin Brunn-Songs From The Beehive
Telefon Tel Aviv-Immolate Yourself
Carl Craig & Moritz von Oswald - ReComposed-New Mixes by Ricardo Villalobos & Carl Craig
Antony and the Johnsons-The Crying Light
The KLF vs. Ricardo Villalobos-What Time Is Love?
Actress-Hazyville
Hieroglyphic Being-The Bathroom Sessions
Falco-Einzelhaft
Ø-Oleva
Aaron Carl-Electrevival

Andy Warhol paints Debbie Harry on an Amiga

χίλια εννιακόσια ογδόντα πέντε

Δεν περνάνε οι μέρες για τους AC/DC

the bottle

(δεν είχα ιδέα πως υπήρχε κλιπ γι'αυτό το κομμάτι- το MTV άργησε πολύ τελικά)

Μέχρι στιγμής δίνω στα review του νέου Animal Collective ένα review της τάξης του 4.5

(αντιγράφοντας το emo+beer=busted career)

ΟΚ, για να το δούμε και σοβαρά: η όλη (παρα)φιλολογία περί indie αριστουργήματος έχει καθαρά ιντερνετική βάση. Υποθέτω πως, 10-15 χρόνια πριν, τα περιοδικά θα «φέρονταν» αλλιώς σε ένα τέτοιο άλμπουμ. Γιατί αριστούργημα δεν είναι σίγουρα το ‘Merriweather Post Pavillion’ (μερικά tracks μετά την 4η-5η ακρόαση του δίσκου τα κάνω skip)- είναι όμως ο καλύτερος τους δίσκος by far. Αυτό είχε φανεί από τα live τους, κι από το ‘Person Pitch’ ήδη. Ευτυχώς ακολούθησαν αυτό το δρόμο, κι όχι αυτόν του ‘Strawberry Jam’. Εν ολίγοις: μερικά σπουδαία tracks, άλλα στα οποία ακούγονται σαν πειραματισμοί εφήβων με Casio toys, σωστή δόση ηλεκτρονικής μουσικής (αλλά μην ακούω αηδίες περί techno). Πάλι καλά που ό,τι δοκιμάζουν το κατέχουν (κι αυτό γιατί είναι Αμερικανοί). Αν δεν τους έχεις ξανακούσει ποτέ, ξεκίνα από εδώ. Who gives a fuck about Pitchfork, anyway?
Πάντως το εξώφυλλο δε μ’αρέσει καθόλου.

μπλέντερ

Και για τους φίλους μας που εκτίμησαν το ποστ για τη Motown, μια σούπερ προσφορά: κομμάτια της Motown τραγουδισμένα από λευκούς!
The Blenders. Safer and less frightening.
Order now.

way beyond cool

phil collins-i'm not moving (idjut boys edit)

Gran Torino

Όσο κι αν φαίνεται από το τρέιλερ σοβαρό, μοιάζει να είναι η πιο «απελευθερωμένη» ταινία του Eastwood, χωρίς τη μεγάλη προοπτική των προηγούμενων φιλμ. Δεν του λείπει το χιούμορ, κι είναι σαν ένα τεράστιο inside joke για τη μεγάλη καριέρα του Clint- ουσιαστικά ο ρόλος του, είναι ο Eastwood σε 6 δεκαετίες στη μεγάλη οθόνη. Ο Dirty Harry στα προάστεια..

Berry

berry gordy at his motown studio

Happy Birthday Motown!

Motown Records, one of the most influential record labels in the history of popular music, is marking its 50th anniversary.
Originally called Tamla, the label was founded by songwriter and businessman Berry Gordy in the US city of Detroit.
He started the label in 1959 from a studio in his cellar with an $800 loan.

Mr Gordy changed the label's name to Motown in honour of the city's dominant position in the then-thriving US auto industry.
In its heyday, Berry Gordy likened the label's promoting of black artists to an automobile assembly line that transformed plain metal frames into gleaming motorcars.

While the label had its political moments, it was the crossover appeal of its optimistic, upbeat sound that perhaps did most to help break down racial barriers.

[bbc]


Ας μην αρχίσω να αναφέρω τι καλλιτέχνες είχε η εταρεία, και τι επίδραση είχε στη μουσική παγκοσμίως. Θα πω μόνο πως ο Berry Gordy ήταν (και είναι) icon για μένα. Αν και:

"Today the automobile plants use robots and computers to make their cars. I'm more interested in Ford's robots than Gordy's music."
Juan Atkins

NY

..but you're bringing me down

bill evans-peace piece

Μετάλλαξις

Στις συναθροίσεις των εορτών, εκεί που ετησίως, έστω κι ακούσια συναντάς τους φίλους που είστε από παιδιά φίλοι και πάνω στο χαβαλέ του τρίτου ποτού νοσταλγείς τις χοντρές πλάκες του λυκείου, κι αναπολώντας μουρμουρίζεις «δεν ήταν έτσι τα πράγματα στην εποχή μας», ή αναλόγως θέματος το «κάθε πέρσι και καλύτερα», διαπιστώνεις πως η παρελθοντολαγνεία είναι απαραίτητο συστατικό κάθε κουβέντας. Και κρίνοντας από τη φυσική κατάσταση των συνομηλίκων μου, ότι πιθανότατα πλέον δεν ανήκουμε στην γενιά των 700 ευρώ, αλλά στη γενιά των 200 κιλών.

Το σάουντρακ μιας παράξενης χρονιάς

Λένε πως έχει το ωραιότερο ηλιοβασίλεμα στο Αιγαίο. Και ξεκίνησα από τη μια άκρη του νησιού ως την άλλη για να φτάσω εδώ. Πέρασα το κάμπινγκ, παραλίες με βράχια που θυμίζουν Κορνουάλη, πλαγιές μικρών γκρεμών. Εδώ έχει φτιαχτεί και ένα καφέ για να χαζεύουν τον ήλιο να δύει. Sunset και φραπές. Άλλοι στέκονται στα παγκάκια και περιμένουν τη δύση, άλλοι με κάμερες στο χέρι. Στην παραλία τρία κορίτσια μόνο κάθονται, κι αυτά φεύγουν μετά από λίγο. Βγάζω φωτογραφίες με τη μηχανή, αλλά η μπαταρία της τελειώνει. Ο κόσμος σπάει, νυχτώνει σιγά σιγά. Ακούω το ‘Ε2-Ε4’ από την ώρα που ξεκίνησα, κι είναι καιρός να επιστρέψω στο δωμάτιο. Μόλις βάζω το κλειδί στην πόρτα, το κομμάτι τελειώνει.
Manuel Göttshing-E2E4

Ιούλιος, φριχτή ζέστη, τα πάντα βράζουν. Στο μικρό ηλεκτρολογείο το ασημί μου αυτοκίνητο γεμίζει φρέον. Η ώρα δεν περνά, βαριέμαι κι ιδρώνω. 4-5 Πακιστανοί κάνουν το μπρέικ τους, κάθονται σε μισοκομμένα βαρέλια και ρουφάνε όλοι από ένα δίλιτρο μπουκάλι coca cola με καλαμάκια, κάποιο απροσδιόριστο μελανό υγρό. Πίσω από το γκαράζ βρίσκεται το νεκροταφείο. Δεν κουνιέται φύλλο.
Aidan Baker-Always

Synch festival στο Γκάζι, κάπου στο χαμό φεύγω και χάνομαι από την παρέα. Μακριά από τις σκηνές, μπαίνω σε ένα τολ, ρίχνω νερό στο πρόσωπό μου, νιώθω εξαντλημένος. Ένα αγόρι κι ένα κορίτσι κλείνονται μαζί σε μια τουαλέτα, με κοιτούν και γελούν συνομωτικά. Απ’το παράθυρο έξω κοιτάζω το πλήθος. Πρέπει να παίζουν οι Happy Mondays, μάλλον. Αλλά εμένα αλλού τρέχει το μυαλό μου.
Groove Armada-Paris

Μάλλον έχω χάσει το λεωφορείο που έπρεπε να προλάβω κι είμαι σ’αναμμένα κάρβουνα. Στη στάση μαζί μου πέντε-έξι ακόμα, 2 αστυνομικοί που το βλέπεις ότι σκυλοβαριούνται, και 3 ξένοι. Μόνο εγώ φοβάμαι πως θα χάσω το καράβι. Κάνοντας βόλτες πέρα δώθε, φτάνω στον μώλο- καμιά δεκαριά τύποι κάνουν kite surfing. Έχουν έρθει από την Πούντα απέναντι, είναι απίστευτο το πόσο ψηλά πετάνε όταν σηκώνονται από το νερό. Όταν μαζεύονται όλοι μαζί είναι σαν ένα μελίσσι. Θα το χάσω το πλοίο, σίγουρα.
Newworldaquarium-Kirana’s Lament

Πάρτυ για ένα φεστιβάλ, για ανθρώπους που είναι μόνοι κι έξω από τη σκοτεινή αίθουσα. Σε μια άκρη πίνω, παρατηρώ τους γύρω μου, εύχομαι να ήμουν αόρατος. Πέντε βότκες μετά, σχεδόν όλοι χορεύουν- κουβέντες, γνωριμίες, αρνούμαι να συνεχίσω με νέα παρέα αλλού, επιστροφή σπίτι μόνος. Στη Σταδίου ένα αυτοκίνητο έχει κολλήσει πάνω σε μια κολώνα. Γύρω στα 10 άτομα λένε στον πιτσιρικά οδηγό πώς να κουμαντάρει το αμάξι. Sometimes you just have to walk away/Yeah, sometimes you just have to walk away.
Badly Drawn Boy-Promises

Βρήκαμε αυτή την παραλία που δεν έχει καθόλου αέρα. Όλα ήσυχα. Η Δ. έχει μπει στη θάλασσα και κολυμπάει. Είμαι μόνος κάτω από ένα δέντρο, και κοιτάζω το ρούχο της κρεμασμένο στα κλαδιά. Από τη θάλασσα ακούγονται οι πέτρες όταν σκάει το κύμα πάνω τους, ένα επιπλέον υπόκωφο, συριστικό beat. Τι να μας πει κι η τεχνολογία..
Newworldaquarium-The Force

Έχω ξεμακρύνει από την ακτή, θέλω να δω τι κρύβεται πίσω από τα βράχια, κάποια κρυφή παραλία ίσως; Ξέρεις, η περιέργεια είναι κακό πράγμα. Είναι απλά ένας μικρός κολπίσκος από πέτρες που σκάνε τα κύματα. Τζίφος. Τώρα φυσάει αρκετά έξω, κι αρχίζω και κουράζομαι. Δεν έχει πολύ κύμα, αλλά όσο κι αν κολυμπώ, δεν διανύω ούτε μέτρο. Σκαρφαλώνω στα βράχια και σκίζω το πόδι σε ένα σημείο. Έτσι γυρνάω στην ακτή, σαν σκύλος ηττημένος σε καυγά. Βάζω ακουστικά και χάνομαι.
Lindstrøm-The Long Way Home

Στη μικρή αιώρα μοιάζω τεράστιος. Όπου να’ναι θα πέσω στο γρασίδι, δε γίνεται αλλιώς, είναι αναπόφευκτο. Θα ρίξω το φταίξιμο στο κόκκινο κρασί. Κάπου μακριά διακρίνω τις φιγούρες δύο μικρών κοριτσιών που παίζουν στη θάλασσα. Μα δεν είναι καν απόγευμα, ο ήλιος βρίσκεται ακόμα ψηλά. Το βιβλίο του Σιμενόν πέφτει και κυλάει προς το γκαζόν- μάλλον θα το ακολουθήσω, δείχνει να’ναι δροσερά εκεί κάτω..
Mono In VCF-Escape City Scrapers

Είναι αλήθεια όσα λέγονταν για τον άνεμο στο νησί. Οι καρέκλες στο μικρό καφέ πέφτουν κάτω η μια μετά την άλλη. «-Ποια παραλία λέτε να μην έχει πολύ αέρα σήμερα; -Θα πάτε ανατολικά, εκεί κόβει». Στο εσωτερικό του καφενείου η μουσική παίζει σαν από τρανζίστορ. Ίσα που χωράμε 10 άτομα. Ένας εικοσάρης με πουλόβερ διαβάζει ένα βιβλίο, άλλος ένας με το λάπτοπ στα γόνατα. Υπάρχει στον τοίχο ένας κισσός, που βγαίνει από την κορυφή, εκεί που σκάει το φως και πέφτει πάνω μου. Έχει κρύο για αυγουστιάτικη μέρα.
Μάνος Χατζιδάκις-Το Βαλς των Χαμένων Ονείρων

Έύβοια, ψάχνοντας για σκιά στην μικρή παραλία. Κι η παραμικρή πέτρα καίει σαν κάρβουνο. Απεγνωσμένη αναζήτηση στην σπηλιά στο τέλος της παραλίας- μάταιος κόπος, κι εδώ σκηνές. Στην άκρη της βρίσκεις μια εσοχή που με το ζόρι χωρούν δυο άτομα. Κάτω απ’τις μικρές πέτρες βρίσκεται ένα ψάρι νεκρό. Τα μυρμήγκια το τρώνε βασανιστικά αργά. Δεν υπάρχει λύση. 
Steve Moore-Cepheid

Απ’όλη την παραλία διαλέξαμε τα βράχια. Δεν είναι τόσο βολικά, αλλά έχουμε χώρο δικό μας κι ο άνεμος δε μας φέρνει την άμμο. Φοράμε από ένα ακουστικό στ’αυτιά, και δε μιλάμε. Έτσι αμίλητοι θα σηκωθούμε να ετοιμαστούμε για την επιστροφή, σαν να ξυπνήσαμε από νάρκωση, λες και συννενοηθήκαμε με τα μάτια, που ήταν τόση ώρα κλειστά.
Erik Truffaz-Red Cloud

Παραμονή πρωτοχρονιάς, σκέφτομαι αν πρέπει να κάνω new year’s resolutions, ή να αφήσω τον χρόνο να κυλήσει πάνω μου και να τα φέρει όπως θέλει αυτός. Το ράδιο παίζει Kirlian Camera, Newcleus, Rockwell, Sal Wood, το ‘Fade to Grey’ των Visage. Και το ‘O Superman’ της Laurie. Πόσα χρόνια είχα να το ακούσω.. Νομίζω πως θέλω να με βρουν με τη σαμπάνια αγκαλιά λιπόθυμο το πρωί. Ή τέλος πάντων σε μια φάση νάρκωσης. Φαντάζομαι το μπουκάλι να τρέμει στο ψυγείο, έτοιμο για τη μοιραία σχέση. “But this feels so unnatural/Peter Gabriel too”
Vampire Weekend-Cape Cod Kwassa Kwassa