Actually..

Χτες έπαιζε στην τηλεόραση το ‘Love Actually’. Την ταινία την έχω ξαναδεί. Χάζευα στο λάπτοπ και διάβαζα εφημερίδα στο τζάκι, δεν παρακολουθούσα tv, την είχα στο mute κι έριχνα κλεφτές ματιές. Την είχα βρει συγκινητικά όμορφη, με αυτό τον ρομαντικά χαζό τρόπο που παρακολουθείς ταινίες όπως το ‘It’s A Wonderful Life’. Στο τέλος, έχει μια ωραία σκηνή στο αεροδρόμιο με τις ιστορίες που διηγείται το φιλμ να ενώνονται, κι από πίσω παίζει ένα από τα σπουδαιότερα τραγούδια που έχουν γραφτεί ποτέ, το ‘God Only Knows’ των Beach Boys. (Αφήνω το μουσικό μέρος του τραγουδιού στην άκρη)- στη σκηνή αυτή ανέβασα την ένταση κι εκεί πρόσεξα πάλι τους στίχους, που ουσιαστικά είναι πιο μαύροι κι από μαύροι:

“If you should ever leave me
Though life would still go on believe me
The world could show nothing to me
So what good would living do me”

So what good would living do me? Σαν να λέμε «τι τη θέλω τη ζωή/άδειος ο κόσμος χωρίς εσένα/μάνα γιατί με γέννησες/άνοιξε πέτρα/κλπ κλπ».
Ίσως επειδή εδώ και δυο χρόνια οι μέρες αυτές μου φέρνουν θλίψη, κάπου κάτι μέσα μου κουνήθηκε. Θα’θελα να χιόνιζε αυτά τα Χριστούγεννα- αλλά και να μη χιόνιζε, ας έβρεχε. Και με συνοπτικές κι ασυνάρτητες διαδικασίες μεταφέρθηκα στη φωτό του ποστ, τη βροχερή μέρα που την τράβηξα, και το παρακάτω τραγούδι:

The Blue Nile-Tinseltown in the Rain

Κι από εκεί, με νοητικά άλματα έφτασα 5 χρόνια αργότερα, σ’αυτό εδώ, που η φωνή του Paul Buchanan ακούγεται πιο χαμηλόφωνη από ποτέ:

The Blue Nile-Let’s Go Out Tonight

Το πρώτο κομμάτι, απ’τον δίσκο ‘A Walk Across the Rooftops’, του 1984.
Το δεύτερο, από το ‘Hats’, του 1989.
Mια άλλη εκδοχή του ‘Let’s Go Out Tonight’ βρίσκεται στο (αγαπημένο) άλμπουμ του Craig Armstrong ‘The Space Between Us’ του 1997.
Merry Christmas everybody.