Take a second of me

Είχα χρόνια να ακούσω το ‘Maxinquaye’ του Tricky. Ίσως γιατί πίστευα πως θα ακούγεται παρωχημένο μετά από μια δεκαετία σχεδόν από τότε που κυκλοφόρησε.

Πόσο λάθος..Αν και το trip hop αργοπεθαίνει με τα χρόνια μετά από εκείνη την έκρηξη στις αρχές των ‘90s, το συγκεκριμένο άλμπουμ μοιάζει ακόμα και σήμερα εντυπωσιακό.
Η φωνή της Martina, οι υπνωτικοί ρυθμοί, τα λόγια που μοιάζει να φτύνει το τρομερό παιδί (που παλιότερα τον θεωρούσα ανώτερο των Massive Attack και [πολύ ανώτερο] των Portishead) από το Bristol, το απίστευτο Overcome, η διασκευή στους Public Enemy, a modern classic..

Τελευταία φορά τον πέτυχα να διασκευάζει το 'Au Revoir Emmanuelle' στο tribute για τον Serge Gainsbourg.
Αν και το project του ‘Nearly God’ μου άρεσε, όπως και το ‘Pre-Millenium Tension’, η συνέχεια ήταν αμήχανη (ειδικά το ‘Juxtapose’ και το ‘Blowback’)-ας είναι, αυτό μετρά για 10 δίσκους.

I fight evil/with evil