Synch festival 2006

Υποτονικά τα πράγματα στο φετινό synch (αν όχι αναιμικά). Η προσέλευση του κόσμου θύμισε ελαφρώς το 1ο synch festival (το οποίο ήταν για τους λίγους που το τίμησαν μια μικρή αποκάλυψη), μεγάλες εμφανίσεις δεν υπήρξαν, ελάχιστα δείγματα από πραγματικά νέους ήχους.


Closer

Για να μην κρυβόμαστε πίσω από το δάχτυλό μας, το synch ξεκίνησε ως μια μικρή παραλλαγή του sonar της Βαρκελώνης. Αν για το διοργανωτικό κομμάτι (και με τη διαφορά ότι το sonar έχει και την ημέρα πρόγραμμα) είναι άστοχες οι συγκρίσεις, στα ονόματα και την διάρθρωση του προγράμματος το synch θα μπορούσε να τα πάει καλύτερα. Δεν είναι μόνο οι ακυρώσεις ονομάτων που θα είχαν μεγάλο ενδιαφέρον (Chelonis R.Jones, Thomas Brinkmann, Ego Spastachrist), είναι και το γεγονός πως από τα φετινά ονόματα, κανένα δε θα ήταν headliner οποιουδήποτε φεστιβάλ στο εξωτερικό-κι εξάλλου στην Ελλάδα ζούμε, ένα όνομα-κράχτης δυστυχώς ή ευτυχώς χρειάζεται (βλέπε 2η ημέρα του περσινού synch, με Tuxedomoon-Tortoise).


Audio Bullys

Στα του προγράμματος, μιας και την 1η μέρα δεν την είδα, Λαυριόθεν:

Τα live στο Open Air Theatre: 6/7, Animal Collective, αρκετά πιο noisy από όσα το neo-folk hype τους έχει αποδώσει, ξεκίνησαν πολύ μέτρια, σχεδόν κακόφωνα, τελείωσαν καλά-μου θύμισαν κάτι μεταξύ πρώιμων Beastie Boys και Bran Van 3000. Έχουν μέλλον πάντως. Οι Audio Bullys προφανώς άρεσαν στον κόσμο-εγώ βαρέθηκα απίστευτα. Πόσο ενδιαφέρον να έχει μια 'μπάντα' από δύο τύπους, από τους οποίους ο ένας με τσιγάρο στο χέρι απαγγέλει στίχους όταν δε βαριέται κι ο άλλος απλά αλλάζει δίσκους; Μόνο live δεν το λες. Αν είσαι από το Leeds ίσως σε αγγίζει, τι να πω..


UR feat. David Lynch

Οι Galaxy 2 Galaxy/Los Hermanos έπαιξαν: soul, funk, blues, ολίγη από hip-hop, jazz, electro, έβγαλαν τον David Lynch με σαξόφωνο στη σκηνή, πρέπει να έπαιξαν πάνω από 2 ώρες..όχι αντιπροσωπευτικός ήχος όμως της UR, αλίμονο σε όποιον βάσει όσων είδε δοκιμάσει να κατεβάσει υλικό της εταιρείας και πέσει πάνω στον Robert Hood..


Expert Medicine


Την επόμενη μέρα οι Mouse On Mars έπαιξαν ένα σχετικά σύντομο σετ πειραγμένης electronica, ό,τι ακριβώς θα περίμενε κάποιος από τους 2 Γερμανούς-συνεπέστατοι. Οι The Chap που ακολούθησαν, χωρίς να διαθέτουν το στίγμα της μεγάλης μπάντας, έδειξαν πως στα live δεν είναι καθόλου κακοί.


Mouse On Mars

Ο Afrika Bambaataa πρέπει να συγκέντρωσε τον περισσότερο κόσμο απ'όλες τις μέρες του synch στο αίθριο, δικαιολογημένα ίσως-αδικαιολόγητα mainstream όμως το dj set του (αν υποθέσουμε πως όλο ήταν ζωντανό..). Έπαιξε από Aretha Franklin και James Brown μέχρι Salt N Pepa και Kurtis Blow, αλλά μάλλον ξεθύμανε η εικόνα του ως 'μύθος'.
Ο Mark Stewart με τους Maffia μπροστά σε ένα άδειο σχεδόν χώρο έμπλεξε το punk παρελθόν του με την dub, λίγοι όμως ακολούθησαν τα όσα είχε να πει.


Afrika Bambaataa

Στην τέντα φέτος τα πράγματα κινήθηκαν σε χαμηλές εντάσεις, καθώς δεν υπήρχαν τα ονόματα για έναν χώρο που έχει ως βασικό προορισμό το χορό όπως τις προηγούμενες χρονιές (remember Steve Bug, John Tejada, Hiroshi Watanabe, Alex Smoke). Δεν μπόρεσα να δω Bucci Brothers και Vector Lovers (Βέγγος), αλλά απ'όσα είδα: And.Id, Argy σε ικανοποιητικό επίπεδο, πολύ καλοί ο Henrik Schwarz που χόρευε πιο πολύ από το κοινό κι ο DJ T με τον κλασικό Get Physical ήχο, περίμενα καλύτερο τον Ziggy Kinder, ενώ Adaptor (a.k.a. CJ Jeff+Handle With Care) και Leon Segka έπαιξαν όπως θα περίμενε κάποιος που είναι οικείος με τα set τους (Έλληνες γαρ).


Dousk

Ο Alex Kid, τυπικό τέκνο της F Communications, με τα πλαστικά του παιχνίδια γέμισε τον χώρο γαλλικό house, ενώ ο Dousk σε ξεκάθαρα αμήχανη εμφάνιση δεν μπόρεσε να υποστηρίξει το υλικό του D.I.Y. που κυκλοφόρησε πρόσφατα από την Klik Records.


Angie Reed

Η γενική εικόνα από το (βελτιωμένο σε συνθήκες θερμοκρασίας) Μηχανουργείο ήταν μια ηχηρότατη απογοήτευση για τα περισσότερα ελληνικά ονόματα (2L8, Mary and The Boy, Closer), κρίμα τα τόσα λόγια που ακούγονται. Στο ύψος τους στάθηκαν οι Expert Medicine, ο Μιχάλης Δέλτα κι ο Serafim Tsotsonis (πολύ ωραίο το οπτικό μέρος).



Serafim Tsotsonis

Η Angie Reed περισσότερο θεατρική performance παρά τραγουδίστρια, ο Legowelt πολύ καλός στο acid σετ που έπαιξε, δεν είδα Dexter και τους Aux 88 καθώς βγήκαν στις 7 παρά το πρωί. Άντεξα όμως για τον A Guy Called Gerald, ο οποίος μπροστά σε ένα σχεδόν αμήχανο κοινό έπαιξε μια ώρα καθαρού, ανόθευτου drum n bass για να συνεχίσει σε πιο techno μονοπάτια μέχρι αργά. Εμβληματική φιγούρα, θηριώδης, με λευκό φανελάκι και κοιτώντας συνέχεια προς τον κόσμο μπροστά από τα 2 mac του, θύμιζε τον Ving Rhames από το Pulp Fiction. Αλλά έξω είχε ήδη ξημερώσει..


A Guy Called Gerald


And The Oscar Goes To:

Amon Tobin: Εύκολα τα πράγματα εδώ για τον Βραζιλιάνο, τα πήγε σαφέστατα καλύτερα από τη χώρα του στο πρόσφατο Μουντιάλ. Σε ένα αναπάντεχα ασφυκτικό Μηχανουργείο, γέμισε την ατμόσφαιρα με έναν πυκνό ιστό σκληρού drum n bass, συνεχή σφυροκοπήματα από breaks, και σε ταχύτητες σχεδόν αχόρευτες-δεν απογοήτευσε κανέναν, επιβεβαιώνοντας το ταλέντο του (η Ninja Tune ευχαριστεί).

Technasia: το καλύτερο live στην τέντα, άφθονος χορός, σούπερ μουσική από το ντουέτο που έδειξε να το απολαμβάνει όσο και ο κόσμος, αν όχι περισσότερο.


Alexander Robotnick & Max Durante

Alexander Robotnick Vs Max Durante: Ω, τι έκπληξη..αν και ξεκίνησαν καθυστερημένα λόγω προβλημάτων στον ήχο, ο (γνώριμος στο synch από την πρώτη του εμφάνιση με τον Keith Tucker) μακρυμάλλης Max Durante κι ο αειθαλής Alexander Robotnick ήταν απίστευτα καλοί παίζοντας ένα πολύ ενδιαφέρον μείγμα από house, techno, 80s italo/disco, με τον παππού Robotnick να δίνει ρεσιτάλ φιγούρας (όσο δεν καθόταν στα deck να κάνει τσιγάρο ή να ξαποστάσει πίσω από τα ηχεία) και τον φοβερό Durante να μεγαλουργεί σε scratch κι επινοήσεις.



Ας ελπίσουμε του χρόνου σε κάτι καλύτερο, ένα φεστιβάλ μας κρατά μακριά από τους δεινόσαυρους.. Salute.