"Ο ΟΥΡΑΝΟΣ ΠΑΝΩ ΑΠΟ ΤΟ ΛΙΜΑΝΙ ΕΙΧΕ ΤΟ ΧΡΩΜΑ ΜΙΑΣ ΤΗΛΕΟΡΑΣΗΣ ΠΟΥ ΗΤΑΝ ΣΥΝΤΟΝΙΣΜΕΝΗ ΣΕ ΝΕΚΡΟ ΚΑΝΑΛΙ..." ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΙΣΑΓΩΓΗ ΤΟΥ 'ΝΕΥΡΟΜΑΝΤΗ', ΤΟΥ WILLIAM GIBSON
λεπτομέρεια από το εξώφυλλο του δίσκου των rolling stones*, exile on main street
posted by schottkey at 11:52
Thinking of the other's dreams, of corridors winding in upon themselves, muted tints of ancient carpet . . . An old man, a head made of jewels, a taut pale face with eyes that were mirrors . . . And a beach in the wind and dark.
10 Comments:
Το χαμόγελο είναι εύκολο.
Μπορώ να χαμογελώ με τη δυστυχία μου, χωρίς ίχνος υποκρισίας.
Μπορώ επίσης να χαμογελώ και ταυτόχρονα να εκκρίνω βιτριόλι από κάθε πόρο του δέρματός μου.
Αλλά αυτό δεν είναι το ζητούμενο.
Προσόν αυτό. Και δεν κάνω πλάκα. Εκτιμώ πολύ τους ανθρώπους που χαμογελάνε αβίαστα.
Να το θεωρείς βέλος στη φαρέτρα σου.
Εγώ από την άλλη δε μπορώ να χαμογελάσω και να εκκρίνω βιτριόλι, χλωροφόρμιο ή κινίνο. Νομίζω πως θα φανεί τόσο στο πρόσωπό μου, που θα'ναι γελοίο, τα σκληρά χαμόγελα ποτέ δε μου πήγαιναν. Κι έτσι καταλήγω να γίνομαι απλά σκληρός.
Κι αυτό είναι ένα ζητούμενο.
το "από μέσα μου", "πιάνεται";
Πιάνεται.
Αλλά ποια η ευχαρίστηση τότε heimkurst, αν δε γελάσεις πηγαία κι αυθόρμητα;
Εκτός κι αν μιλάμε για περίπτωση όπου περπατάς στο δρόμο και γελάς μόνος σου με 'υπόγειο' σατανικό χαμόγελο, σκεπτόμενος αυτά που μόνο εσύ ξέρεις (a pleasure indeed..)
μμμ.. πάντως το "πηγαία κι αυθόρμητα" που λες, προσωπικά συχνά μου συμβαίνει και στο "από μέσα μου". χμ, με προβλημάτισες όμως, καθώς τώρα αναρωτιέμαι ποιές οι ομοιότητες και οι διαφορές του φανερού με το "από μέσα μου", σε όλους τους πιθανούς συνδυασμούς με τη μοναξιά ή την παρουσία δεύτερων, τρίτων, ζώων, μικροοργανισμών, κ.τ.λ. άσε που καμιά φορά το χαμόγελο σκάει στο είδωλο στον καθρέφτη την ίδια στιγμή που τίποτα μέσα μου δε μαρτυρά πως το φοράω.. χαα! έμπλεξα.. τί ωραία..
χαμογέλασα όμως.. :]
Το ανησυχητικό θα ήταν να γελάς και στον καθρέφτη να μη φαίνεται χαμόγελο :}
Δύσκολο αυτό το παιχνιδάκι της απόκρυψης πάντως: αν δεν είσαι ηθοποιός, πώς μπορείς να σκορπάς ψεύτικα χαμόγελα χωρίς τύψεις;
Συχνά κοιτάζω φωτογραφίες και ψάχνω να βρω κρυμμένα χαμόγελα, εξώφυλλα δίσκων αινγιματικά, αν ο Τζέιμς Ντιν εδώ χαμογελά ή όχι, αν μας κορόιδευε η Μόνα Λίζα τελικά..
«Επιτέλους γελάει»...
συμφωνώ απόλυτα. :)
δύσκολο το παιχνίδι της αποκωδικοποίησης του γέλιου, κάπως ευκολότερο εκείνο της κωδικοποίησης, αυτού που λες εσύ "να σκορπάς ψεύτικα χαμόγελα". σημασία έχει και το πόσο γνωρίζεις τον άλλο. ωστόσο, ίσως όλοι είμαστε λίγο - πολύ ηθοποιοί, άλλοι κακοί, άλλοι καλοί [κι η εξάσκηση βοηθάει].
ο τζέημς ντιν εδώ μου θυμίζει κάτι που κάνω κι εγώ καμιά φορά [άλλη μούρη εγώ, εντάξει, εννοείται], όπως και πολλοί αν έχεις προσέξει, όταν "τρώω" βροχή ή/και καπνό από τσιγάρο στο πρόσωπο.. μόνο αυτός ξέρει πάντως, είναι η αλήθεια. όπως και στην περίπτωση της μόνα λίζα. μόνο εκείνη. έστω, μόνο το μυαλό του δημιουργού.
Χαχα…πολύ μου άρεσε αυτό με τη ‘μούρη’ :}
Φοράς και καπαρντίνα; :))
Όπως είπα και πριν είμαι κακός ηθοποιός σε κάτι τέτοια, αν είναι κάτι ασήμαντο, οκ, το παίζω το ρολάκι μου (επίπεδο Harvey Keitel στο Pulp Fiction-Winston ‘The Wolf’ Wolfe), αλλά με την ειλικρίνεια κάτι έχω, ίσως που με ενοχλεί το ψέμα, και να προσποιηθώ στα σοβαρά θέματα δε μπορώ.
Αυτό με τον καπνό το κάνω κι εγώ, και μιας και δεν καπνίζω πρέπει να φαίνεται ξεκάθαρα στο πρόσωπό μου αυτό το τόσο-χαρακτηριστικό-μειδίαμα.
Αλλά τα περί κωδικοποίησης είναι πάντα πιο σύνθετα, όχι μόνο σε θέματα δημιουργού/τέχνης, πολλές φορές κάτι τέτοια ερεθίσματα με κάνουν συχνά να αναρωτιέμαι αν είμαι διχασμένη προσωπικότητα..
καπαρντίνα μπααα.. μπέρτα, ναι, ενίοτε, εννοείται..
σε καταλαβαίνω - κι εγώ ποτέ δε θα διεκδικήσω κάτι σαν όσκαρ στα σίγουρα, στο θέμα. ιδιαίτερα αν πρόκειται για κάτι σοβαρό. κι ίσως τελικά πάλι, στο βάθος όλα να είναι σοβαρά για κάποιους. διχασμένη προσωπικότητα (;)- ίσως υπάρχουν ακόμη πιο πολύπλοκες καταστάσεις. [βλ. x>2 σε τόσους και τόσους, όπου ο εκάστοτε partition manager προσωπικότητας έκανε καλά τη δουλειά του].
σε κάθε περίπτωση, καλό βράδυ.
:]
Σε μένα ισχύει x=2 σίγουρα. Έλα όμως που η συνάρτηση είναι f(x)=(1+e^x)x+9/x
heimkurst, ο άνθρωπος με τη μπέρτα, ο νέος Μπάτμαν :)
καλημέρα :)
Post a Comment
<< Home