a january post atari chess break blog post

[κι άλλο ρετρό, εδώ]

[incunabula] Έχει πλάκα να διαβάζεις αυτές τις ημέρες αθλητικές εφημερίδες. Σε διαπόμπευση ο Ντιόγκο, με τις εμφανίσεις του (και τα ντιρέκτ/κροσέ). Ξαφνικά φέτος εξαφανίστηκαν απ’τη μνήμη οι ύμνοι για τον παικταρά που είναι ανώτερος του Τζιοβάνι και σχεδόν ισάξιος του Ριβάλντο. Θυμάμαι χαρακτηριστικότατα 5 δημοσιογράφους αντικειμενικών (υποτίθεται..) εφημερίδων που ειρωνεύονταν τον Τζιοβάνι σε σύγκριση με τον Ντιόγκο, και ταυτόχρονα όσους ακροατές έκαναν το λάθος να ψελίσουν «μα, είναι πολύ νωρίς, ας μη βγάζουμε συμπεράσματα..». Σε ένα κοινό που μασάει κουτόχορτο, τέτοια «δημοσιογραφία» μας ταιριάζει.


[amber] Διάβασα τον ‘Τρίτο Άνθρωπο’ του Graham Greene, και παρότι είχα δει την ταινία του Carol Reed, παρότι γνώριζα το twist, όλα έμοιαζαν διαφορετικά: ακόμα και στην κακή μετάφραση, υπήρχαν φράσεις που τρυπούσαν τη σελίδα και διάβαζες με τη μία όσα ο Greene έλεγε, χωρίς κανένα μεσάζοντα.


[tri repetae] Ένα πολύ ωραίο mix (με jazz διάθεση) απ’το infinitestatemachine: Round About Midnight. Έγινε για το site των Juju & Jordash (a.k.a. το γκρουπ στο οποίο ανήκει το άλμπουμ που δεν πρόλαβα να βάλω στα 20 της χρονιάς, γιατί δεν μπόρεσα να βρω).


[chiastic slide] Σαν χτες γεννήθηκε (3/2/1894) ο ζωγράφος Norman Rockwell. Είχα δει ζωγραφιές του από δω κι από κει, και πάντα μου άρεσε αυτό το ρετρό, oldfashioned αμερικάνικης τεχνοτροπίας στυλ του (σαν να ήταν προορισμένοι οι πίνακες για κάποιο τζάκι σε σπίτι στο λιβάδι, σε λευκοβαμένα κουρεία του Νότου, ή diners με έντονα χρώματα). Χτες όμως ανακάλυψα ότι σ’αυτόν ανήκει ο πίνακας που στόλιζε το εξώφυλλο της ελληνικής έκδοσης ενός απ’τα αγαπημένα μου βιβλία, το ‘Σάββατο Βράδυ, Κυριακή Πρωί’, του Alan Sillitoe.

[Όλα τα έχει πει η μουσική]

[lp5] Δεν είμαι φαν της folk, η αλήθεια είναι ότι ειδικά οι αναβιώσεις της τα τελευταία χρόνια μου προκαλούν βαθιά χασμουρητά. Όμως με δυο-τρεις πρόχειρες ακροάσεις ο νέος δίσκος των Midlake μου ακούστηκε πάρα πολύ ωραίος. Δυστυχώς απ’ό,τι φαίνεται είναι απ’τα γκρουπ που ποτέ δε θα κερδίσουν τη δημοτικότητα των Animal Collective ή του Bon Iver, εκτός αν πέσουν ξαφνικά πάνω τους διάφορα remix (όπως συνέβη στο ‘Roscoe’). Μαθαίνω ότι το Pitchfork τους έθαψε στο αντίστοιχο review- ε, ένας λόγος παραπάνω για να αγαπήσεις το ‘Courage of Others’.






[confield] Μερικές φωτό από ένα απ’τα αγαπημένα μου μπλογκ, Nic Cage as Everyone.

[draft 7.30] WAXIN’ AND MILKIN’:
This photo of Tom Waits > Any photo you’ve ever taken

[untilted] Τον Ζάχο τον είχαμε, βρήκαμε και τον μικρό (δεν είναι τυχαίο ότι αν βάλεις στο Google “Ζάχος Χατζηφωτίου”, βγαίνουν εικόνες του ‘Up’).

[quaristice] The Third & The Seventh from Alex Roman on Vimeo.

(βλέπεται μόνο σε HD και fullscreen)

[oversteps] Τελικά το ‘Gravity’s Rainbow’ είναι 3 βιβλία σε 1. Έπρεπε να το είχα υποψιαστεί.
Κατά τα άλλα, τσάι (Earl Grey κατά προτίμηση), σκάκι (online, με Ινδούς αντιπάλους) και συμπάθεια.