Saturday, January 16, 2010

steampunk


Steampunk is a sub-genre of science fiction and speculative fiction, frequently featuring elements of fantasy, that came into prominence in the 1980s and early 1990s. The term denotes works set in an era or world where steam power is still widely used—usually the 19th century, and often Victorian era England—but with prominent elements of either science fiction or fantasy, such as fictional technological inventions like those found in the works ofH. G. Wells and Jules Verne, or real technological developments like the computer occurring at an earlier date. Other examples of steampunk containalternate history-style presentations of "the path not taken" of such technology as dirigibles, analog computers, or digital mechanical computers (such as Charles Babbage's Analytical engine); these frequently are presented in an idealized light, or with a presumption of functionality.




Η πρώτη επαφή με το είδος ήταν το ‘Difference Engine’ του William Gibson και του Bruce Sterling. Με μια πρόχειρη αναζήτηση όμως στις ρίζες του, βλέπεις ότι μπορείς να κατατάξεις ως steampunk και τον Ιούλιο Βερν, την Mary Shelley και τον Bram Stoker, τον H.G. Wells, ακόμα και τον Lovecraft- το ‘Future Boy Conan’ και την ‘Nausicaa’ του Hayao Miyazaki, το ‘Steamboy’, το ‘Full Metal Alchemist’, το ‘League of Extraordinary Gentlemen’ του Alan Moore, τον Michael Moorcock, υπό συνθήκες ίσως και τον Tolkien. Τους Manowar, όχι.





Η εποχή της Βικτωριανής Αγγλίας θυμίζει λίγο τη σημερινή αποξένωση μερίδας του πληθυσμού παγκοσμίως- σήμερα είναι η τεχνολογία, τότε ήταν η Βιομηχανική Επανάσταση. Το ενδιαφέρον βρίσκεται στο design (που προωθείται από τεχνολογικά site τύπου boingboing και Gizmodo ή το Wired), το οποίο όλο και πετάει αναφορές στο steampunk: από θήκες για iPod έως ρετρό pc, ασχέτως αν τελικά η χρηστική αξία του αντικειμένου είναι για προθήκες μουσείων, ή περιοδικά για φετιχιστές..

7 Comments:

Blogger kukuzelis said...

κι έψαχνα να βρω έναν όρο για το Steamboy του Οτόμο... Το iVictrola είναι άψογο. Αλλά, όπως βλέπω, εξαντλημένο. Έχει δίκιο όμως o τύπος που γράφει: "That’s not the end of the world [...]. Consider it a moment of inspiration, and see if you can design your own acoustic amplifier."

19/1/10 20:23  
Blogger SubComplex said...

ok prin apo auto to ar8ro egw to elega streampunk, px pame na doume tin tade tainia einai streampunk :) den grafeis kai kana ar8ro gia cyberpunk, cyber den einai ??? etsi :)

20/1/10 12:57  
Blogger schottkey said...

kuk,
με τις σημερινές δυνατότητες της τεχνολογίας, περισσότερη έμπνευση χρειάζεσαι και φαντασία, παρά τεχνικές ικανότητες. Άλλωστε δεν πιστεύω πως, και το iPod ακόμα, υπήρξε πρωτοπόρο λόγω τεχνικών προδιαγραφών κι εξύψωσε το mp3- design πουλάει κυρίως η Apple..

Η «ένωση» με παλιότερες τεχνολογίες φτιάχνει αντικείμενα όπως το iVictrola. Και κάπου εδώ όροι όπως το steampunk μπαίνουν στο παιχνίδι.
(νομίζω ότι έχετε πολύ ψηλά τον Otomo- λάθος;)

John,
Το streampunk πρέπει να είναι δικός σου όρος- μάλλον πρέπει να μας το αναλύσεις λίγο :)
Για cyberpunk μεγάλη η κουβέντα. Σ’αυτό το μπλογκ έχουν γίνει αρκετές αναφορές πάντως, πολύ περισσότερες πάντως από την απήχηση που έχει το συγκεκριμένο είδος λογοτεχνίας στον μέσο Έλληνα αναγνώστη (δηλαδή κάτι παραπάνω από 1%).

24/1/10 03:57  
Blogger kukuzelis said...

Ο Οτόμο μου αρέσει πολύ ως μανγκάκα. Με το Στημπόυ και το Μετρόπολις έμεινα άναυδος από την τεχνική αρτιότητα και την ποίηση ορισμένων σκηνών. Αλλά συνολικά μάλλον απογοητεύτηκα. Το Ακίρα (το άνιμε) είναι εξαιρετικό, πρωτοποριακό κτλ. Νομίζω ωστόσο ότι οι Αμερικάνοι σ' αυτά παραμένουν οι καλύτεροι (για τα γούστα μου εννοείται). Πίξαρ και πάλι Πίξαρ (ή μάλλον Brad Bird και πάλι Brad Bird). Όταν όμως πρωτοείδα το Ακίρα (το μάνγκα) σκέφτηκα ότι τούτο εδώ είναι πολύ καλύτερο από κινηματογράφο! Έπαθα σοκ, ρίγη με κυρίευσαν. Κυρίως όμως μου είχε αρέσει το Domu (μάνγκα -1983). Αυτό μου φαίνεται, μέχρι σήμερα, η πιο ολοκληρωμένη δουλειά του. Αριστούργημα.

Μέσες-άκρες τα ίδια με τον Μιγιαζάκι. Το μοναδικό μεγάλο μάνγκα που έφτιαξε, Nausicaa of the valley of the Wind, μου φαίνεται πιο ολοκληρωμένο από οτιδήποτε δικό του έχω δει στην οθόνη.

Με τους γιαπωνέζους έχω μονίμως την εντύπωση ότι τα άνιμέ τους (τα λίγα που κυκλοφορούν στη Δύση) είναι μια συρραφή από έξοχες σκηνές. Δεν είναι ντε και καλά κακό αυτό. Εμένα δεν με ικανοποιεί απόλυτα.
*

24/1/10 10:26  
Blogger schottkey said...

Χμ, νομίζω ότι εδώ διαφωνούμε λίγο.
Δύσκολα θα έβαζα οποιοδήποτε manga του Miyazaki δίπλα σε μια τυχαία ταινία του. Ίσως γιατί μου φαίνεται σαν θαύμα το ότι κατορθώνει και μεταφέρει στο πανί το κόμικ χωρίς τη βοήθεια υπολογιστή. Υπάρχει σε extra των dvd του η διαδικασία μεταφοράς όλης της δουλειάς, από το χαρτί και το μελάνι, σε εικόνα για τον κινηματογράφο. Αδιανόητα χρονοβόρο. Όμως το αποτέλεσμα δείχνει εξωπραγματικά αληθινό, οπότε..

Ο Otomo είναι διαφορετική περίπτωση- κι η Pixar ακόμα πιο πολύ!
Τα manga του Otomo ίσως είναι ισάξια των φιλμ, αν όχι καλύτερα. Θα το έλεγα στα σίγουρα αν το ‘Akira’ ήταν ένα μέτριο φιλμ. Όμως όταν είχε βγει ήταν σαν αποκάλυψη, δεν υπήρχε κάτι αντίστοιχο πριν απ’αυτό. Για το ‘Domu’ θυμάμαι είχαμε κάνει και παλαιότερα κουβέντα.
Όσο για την Pixar, μου μοιάζει μίλια μακριά από τους Ιάπωνες σαν νοοτροπία, ίσως γιατί πατάει πιο πολύ στην παράδοση της Disney (ενώ ο Miyazaki για παράδειγμα έχει επηρεαστεί από τη Ρωσική σχολή, Yuriy Norshteyn κ.α.). Αλλά ακόμα κι έτσι, η Pixar είναι κάτι πολύ ξεχωριστό, διαφορετικό κι από τον Walt, κι από τον Barks, κι από τον Avery..

24/1/10 16:21  
Blogger kukuzelis said...

Άμα έχεις κανείς τέτοιες διαφωνίες, τι να τις κάνει τις συμφωνίες;

:-)

*

24/1/10 21:25  
Blogger schottkey said...

Μα, ως γνωστόν, τα πιο ενδιαφέροντα πράγματα βγαίνουν μέσα από διαφωνίες.
:)

24/1/10 22:06  

Post a Comment

<< Home








eXTReMe Tracker