με δέκα λέξεις ακριβώς

mono-hymn to the immortal wind: αρχίζουν και κουράζουν. Μόνο για το ‘ashes in the snow’.
the field-yesterday and today: το ‘from here we go sublime’ στο πιο ξεχειλωμένο του.
sonic youth-the eternal: δε θυμάμαι ούτε ένα κομμάτι. Μήπως να έπαιζαν hip hop;
arne weinberg-alpha omega: διπλό cd, ξεκούραστο techno στο πρώτο, κρυστάλλινη ambient στο δεύτερο.
john foxx and robin guthrie-mirrorball: δεν καταλαβαίνω τι μουρμουρίζει συνέχεια ο foxx. Κομματάρα το #2.
jon hopkins-insides: ο χειρότερός του δίσκος. Πού είναι οι μελωδίες του ‘opalescent’;
john daly-sea and sky: ο jon hopkins για το 2009. downtempo/idm, σε πολύχρωμη εκδοχή.
stereo-somewhere in the night: τρομερό synthpop re-issue (1982), προπομπός του italo. Στην minimal wave.
james kumo-space dancer ep: πολύ καλό techno/house, μελωδικότατο, συμπαγές. Εξίσου καλό με τα ‘kumomusic’.
luke hess-light in the dark: κλασικό dub techno, όμορφα φτιαγμένο όμως. Μάλλον καλύτερο του intrusion.
mokira-persona: χαμηλόφωνο ambient, στα όρια του υπερ-minimal. Αρκετά καλό, απαιτεί ακροάσεις.
burial and four tet-moth/wolf club: αρκετά κατώτερο του αναμενομένου. Κομμάτια χωρίς ταυτότητα. Έκοψε η μαγιά;
william basinski-92982: μια λούπα που επαναλαμβάνει αυτή που την γέννησε, σε λούπα.

pic: ‘in case of emergency’, plastified c-print 18×24 cm by michele bressan, 2009.