schott:08 key:14

#14. Max Richter-24 Postcards In Full Colour [Fat Cat]
Από τα προηγούμενα άλμπουμ του ο Max Richter είχει δώσει διαπιστευτήρια. Στο ‘24 Postcards in Full Colour’, όπως δείχνει και το artwork, κάθε κομμάτι αποτελεί μια καρτ-ποστάλ, μια εικόνα ντυμένη με νότες. Όλα τα tracks είναι μικρής διάρκειας (κανένα κομμάτι δεν φτάνει καν τα δυόμισι λεπτά), σαν αποσπάσματα ενός μικρού soundtrack. Η λιτότητα των συνθέσεων αποδεικνύει πως το απλό είναι το πιο όμορφο. Το φάντασμα του Erik Satie πλανάται παντού. Και σκέψου πως είναι μουσική γραμμένη για ringtones..


Το χειρότερο #14. Of Montreal-Skeletal Lamping [Polyvinyl]. Αδυνατώ να καταλάβω το knack των Of Montreal. Απλά αδυνατώ. Δε θα μπω στο trip να αναλύσω το πόσο αστείο μου φαίνεται το look τους (ή τα άλογα επί σκηνής..), το θέμα είναι πως η μουσική τους μου κάνει για “indie geek” και δεν έχει κανένα αντίκτυπο πάνω μου. Δεν μπόρεσα να ακούσω για πάνω από μιάμιση φορά το ‘Skeletal Lamping’, κι ίσως να μην του έδωσα πολλές ευκαιρίες- αλλά κι αυτό δεν προσπάθησε και πολύ για να με πείσει..

Ως γνωστόν, όλο  το παιχνίδι συγκεντρώνεται εδώ.