schott:08 key:16

#16. MGMT-Oracular Spectacular [Columbia]
Υπό άλλες προϋποθέσεις, αυτό το άλμπουμ μπορεί να ήταν και στα χειρότερα της χρονιάς. Δύο νεο-hippies, με τίτλους κομματιών όπως ‘Of Moons, Birds and Monsters’(!), άθλια κουρέματα κι ακόμα πιο άθλιο ντύσιμο; Στην πυρά! Όμως..για μια στιγμή, η μουσική τους δεν είναι τόσο κακή. Απέχουν του folk rock hype, δεν φοβούνται να βάλουν synths στον ήχο τους ή να φαλτσάρουν, τον διονυσιασμό που κηρύττουν τον κατέχουν και δεν είναι gadget. Αν μάλιστα υπολογίσεις tracks σαν το ‘Electric Feel’ (και το αντίστοιχο video) ή το ‘Time to Pretend’, κάνεις γαργάρα τα υπόλοιπα μέτρια κομμάτια του ‘Oracular Spectacular’.


Το χειρότερο #16. Brett Αnderson-Wilderness [Love-Da-Records]. Ο Anderson παραμένει χαρακτηριστική βρετανική φωνή, εντός κι εκτός Suede. Η αλήθεια είναι πως το 99% της britpop το έχω πετάξει στον Καιάδα. Ήθελα όμως να δω πού πατάει σήμερα (ήταν και το live του στην Αθήνα πρόσφατα). Το ΝΜΕ έγραψε για το ‘Wilderness’: “At best, his words are boring, silly or totally forgettable”. Το ΝΜΕ έχει βαθμό εγκυρότητας γύρω στο 1 στα 10 πλέον στη ζωή μου- εδώ έχει πέσει πολύ μέσα όμως..