Bourne again

Βλέποντας το ‘Casino Royale’, αντιλαμβάνεσαι πως ο James Bond παλεύει να προσαρμοστεί στο 2007, όσο μπορεί. Μόνο που η «ενσωμάτωση» είναι πλαστική, ένα απλό περιτύλιγμα σε προϊόν του 1960. Αντιθέτως, ο Jason Bourne είναι η επιτομή ενός σύγχρονου υπερ-κατάσκοπου: σοβαρός/αγέλαστος, σέβεται τις γυναίκες (και τους εχθρούς του), hi-tech (πιο πολύ δε γίνεται), λιγομίλητος, γυμνασμένος κι ευφυής.

Αν κι η πρώτη ταινία του Doug Liman μου άρεσε, η συνέχεια του Greengrass με είχε απογοητεύσει. Το ‘Bourne Ultimatum’ όμως, όχι απλά παίρνει το αίμα του πίσω, γίνεται πρότυπο αναφοράς στο είδος. Ο Paul Greengrass στο τρίτο μέρος πραγματικά κεντάει σκηνοθετικά, το μοντάζ είναι απίστευτο, κι η κάμερα στο χέρι δίνει τόση αληθοφάνεια στις σκηνές που τις ζεις κανονικά. Δεν παρακολουθείς τον ήρωα με την κάμερα στο χέρι- η κάμερα είναι πάνω σου κι εσύ κινείσαι μαζί. Μέτρησα 10 σχεδόν χώρες στις οποίες εκτυλίσσεται η ιστορία, από το Λονδίνο και τη Μαδρίτη μέχρι την Ταγγέρη- κι όσα αναφέρονται στην ταινία, δεν είναι και τόσο fiction..
Αρχή της σεζόν ακόμα, αλλά δύσκολα θα δω καλύτερη περιπέτεια φέτος.