Four days' one-liners (iii)

Shortbus: η μεγάλη απογοήτευση του φεστιβάλ για μένα, θα πρέπει να ανήκω στη μικρή μειοψηφία του κοινού που δεν του άρεσε (άλλωστε βγήκε καλύτερη ταινία για το κοινό)- μετά το πολύ καλό πρώτο 20λεπτο, η ταινία έκανε κοιλιά, οι διάλογοι μου θύμιζαν ελαφρώς Sex and the City (παρά τις κάποιες πολύ καλές ατάκες), δυστυχώς ο Mitchell δεν πέτυχε να αποδώσει την εικόνα της πόλης μετά την 11/9 όπως το έκανε π.χ. το '25th Hour', για μένα αυτό ήταν το point της ταινίας κι όχι το σεξ, κρίμα..

Ils: θύμιζε υπερβολικά το 'Haute Tension', ωραία η λύση και πρωτότυπη (είναι αληθινή ιστορία), ατμοσφαιρικό, ό,τι πρέπει για μεταμεσονύκτια..

La Battaglia di Algeri: οι αναγωγές στη σημερινή εποχή και σε ανάλογες συνθήκες απαραίτητη, ζωντανό παρά τα χρονάκια του.

Glastonbury: το χειρότερο από τα μουσικά, κάκιστη σκηνοθεσία, ελάχιστη μουσική (τους Levellers πού τους θυμήθηκε ο Temple;), μάλλον freak show θύμιζε παρά ντοκιμαντέρ..

Paris je t'aime: τα σπονδυλωτά τα βαριέμαι, αυτό ήταν Η εξαίρεση- όλα τα φιλμάκια πάνω από το μέσο όρο, μερικά ήταν μικρά διαμάντια (Tykwer, Payne, Chomet, Salles)