θρόου

Ύπνος δεν έρχεται απόψε, όλα μοιάζουν βαριά, λέω να δω τι έχει να μου προσφέρει το μπαλκόνι μου. Ανοίγω κεραίες:

-ο απόηχος ενός τρένου, πρέπει να είναι κάποιο intercity, μια ταχεία προς Θεσσαλονίκη, μπορεί και Βουλγαρία, ποιος ξέρει.
-μια γάτα παλεύει να ανεβεί στον σκουπιδοτενεκέ, κάτω από το κίτρινο φως της κολώνας προσπαθώ να τη φανταστώ να σκίζει με τα νύχια της βασανιστικά αργά γαλάζιες πλαστικές σακούλες.
-μια φωνή υποτονική από τα ηχεία μου, η Billie προσπαθεί να ψελλίσει 'speak low/darling speak low'-μάλλον δεν τα καταφέρνει να ακουστεί, επιβεβαιώνει τα λόγια.
-ένα θρόϊσμα από τα δέντρα του κήπου-ίσως και να το φαντάζομαι.
-φτιαγμένο Fiat, ινδικά τάμπλας, beat σταθερό, ταχύτητα 15 km/h.
-Γιώργο, το σκυλί έφαγε τις παντόφλες!
-πηρούνια χτυπάνε στο πιάτο σε μπαλκόνι απέναντι. καρπούζι; πεπόνι; η κάφτρα από το τσιγάρο στέλνει σήμα-λήξη.

Φυσάει τώρα, όπως θα 'πρεπε. Αφήνω την πόρτα ανοιχτή, θα κοιμηθώ έτσι-αφήνω κι όλους αυτούς τους ήχους να φτιάξουν ένα κολάζ. Αναρωτιέμαι τι όνειρο θα σκηνοθετήσουν.