dance dance dance

The extraordinary adventure of an ordinary man.
In dreams, a mysterious woman weeps softly - for him. Yet, even as he tries to understand why, the voice that beckons is not hers. And still he dreams. Bizarre dreams that propel him down byways of his life in search of..

Download

ghosts

photo: Silvio Palladino

Έστω πως έχεις αποβάλλει ένα πρόσωπο από τη σκέψη σου και την καρδιά σου.
Τι κάνεις όμως, όταν εμφανίζεται στον ύπνο σου;
Στο όνειρο δεν μπορείς να διώξεις τον απρόσκλητο επισκέπτη..
Ξέρει κανείς που βρίσκεται εκεί το πλήκτρο stop; eject;
Damn..

i found a poem

inside a poem.

don't let it die

There is a light

Αυτό που δεν γνώριζε στην προσπάθεια να μεταφέρει το φως σπίτι,
ήταν το μάταιο: προορισμός ήταν ο ουρανός, έτσι κι αλλιώς.

Απεδείχθη δε κατά φύσιν, ημίν ούσα η μουσική

photo: Natalie Villareal

To everything,

There is a season,
And a time to every purpose under heaven.

A time to be born, a time to die.
A time to plant, a time to reap.
A time to kill, a time to heal.

A time to laugh, a time to weep.
A time to build up, a time to break down.
A time to dance, a time to mourn.

A time to cast away stones.A time to gather stones together.
A time you may embrace.A time to refrain from embracing.

A time to gain, a time to lose.
A time to rend, a time to sow.
A time for love, a time for hate.
A time for peace,

I swear it's not too late.

Για όλα υπάρχει χρόνος,
και κάθε εποχή ευκαιρία για νέα αρχή-

Καλό Πάσχα.

(Re)make my day

«Δεν υπάρχει παρθενογένεση στην τέχνη»
Αντόνιο Ξερόλα (ιταλός ιστορικός τέχνης 1656-1800)

Κι η ιστορία του copy/paste ξεκινά.




Bossa ‘n Stones, Bossa ‘n Marley, Serge Gainsbourg Revisited, tributes σε οποιονδήποτε έχει περάσει τα 40: από Tom Waits και Leonard Cohen μέχρι Luther Vandross και Alice Cooper, ό,τι μπορεί να διασκευαστεί διασκευάζεται με ευκολία.
Η μουσική τεχνολογία δίνει σήμερα στον καθένα να δώσει (λέγε με και: να αλλάξει) τα φώτα σε οποιοδήποτε κομμάτι μέχρι να πεις Αλωνεύτης τρις. Συχνά με προχειρότητα, πολλές φορές όμως με ευλάβεια και φαντασία.
Βέβαια εδώ καριέρες έχουν χτιστεί πάνω στα remake, τι θα έκανε άλλωστε στη ζωή του ο Senor Coconut ή ο Mike Flowers..

Ας μη μιλήσουμε για το χάος των remix, όπου χάνει η μάνα το παιδί και το παιδί τη βρίσκει.
‘Η τη μόδα των bootleg όπου 2 (ή και περισσότερα) συνήθως αταίριαστα κομμάτια ενώνονται σαν τσίχλα (βλέπε π.χ. το 'Can’t Get Blue Monday Out Of My Head', μίξη των ‘Blue Monday’ των New Order και ‘Can’t Get You Out Of My Head’ της Kylie Minogue)–κατηγορία στην οποία παρεμπιπτόντως διαπρέπουν καλλιτέχνες όπως οι 2 Many DJs κι οι Soulwax (βέβαια οι ρίζες του φαινομένου πάνε πολύ πίσω, από τους πειραματισμούς της ηλεκτρονικής μουσικής στα ‘60s και ‘70s μέχρι τους hip-hop.djs, τον Lee Scratch Perry και το ‘Pump Up The Volume’ των M/A/R/R/S).



Και για να το παίξουμε High Fidelity, ορίστε 5 διασκευές για τις οποίες βγάζω το καπέλο μου (και το τρώω):

1. Saint Etienne-Only Love Can Break Your Heart (original: Neil Young)

2. Grace Jones-La Vie En Rose (original: Edith Piaf)

3. Carter The Unstoppable Sex Machine-Rent (original: Pet Shop Boys)

4. The Stranglers-Walk On By (original: Burt Bacharach/Hal David)

5. Luka Bloom-I Need Love (original: LL Cool J)


Στον πάγκο κάθονται ο Johnny Cash με το Hurt (original: Nine Inch Nails), οι Soft Cell με το Tainted Love (ναι, διασκευή είναι, στο original της Gloria Jones, αλλά ποιος θυμάται το αυθεντικό πια..), η Tori Amos με το Losing My Religion (original: R.E.M.), οι Chimes με το Ι Still Haven’t Found What I’m Looking For των U2 κι οι This Mortal Coil με το Song To The Siren του Tim Buckley.
Διασκευή του Σάκη Ρουβά στο ‘The Blower’s Daughter’ του Damien Rice, ας ανεβάσει κάποιος ευblogημένος..

somewhere

Morvern Callar

H Mόρβερν, από μια κωμόπολη της Σκωτίας, την παραμονή της Πρωτοχρονιάς βρίσκει το φίλο της νεκρό. Στην οθόνη του pc του, βρίσκει οδηγίες από τον αυτόχειρα για το που να στείλει το μοναδικό αντίτυπο του βιβλίου του. Βάζοντας στη θέση του συγγραφέα το όνομά της και παίρνοντας τα λεφτά από τον εκδοτικό οίκο παρατά τη μίζερη δουλειά της και φεύγει με την καλύτερή της φίλη για την Ίμπιζα.

Χαμένη κάπου ανάμεσα σε φεστιβάλ και βίντεο κλαμπ (το βρίσκεις σε ελληνική μετάφραση ως «Η ζωή, ένα ταξίδι..»), το Morvern Callar της Lynne Ramsay (Ratcatcher), περιγράφει με γυμνό τρόπο το πορτρέτο της μετα-rave γενιάς, με την Samantha Morton (Minority Report, Code 46) στον ρόλο της Μόρβερν, απόλυτα εκφραστική, μιλώντας ελάχιστα, να μοιάζει αποκομμένη από το περιβάλλον, στον κόσμο που επεκτείνεται στα ακουστικά του walkman της.

Βασισμένο σε μια νουβέλα του Alan Warner, η ταινία διαθέτει καταπληκτικό soundtrack, με κομμάτια από Can, Lee Scratch Perry και Aphex Twin, μέχρι Stereolab, Boards Of Canada και Lee Hazlewood/Nancy Sinatra.

Χαρακτηριστική η σκηνή όπου η ηρωίδα ενώ βρίσκεται σε ένα κλαμπ και γύρω της τα πάντα καλύπτονται από τον ήχο του techno, αυτή ακούγοντας τη μουσική του μυαλού της, με το πρόσωπό της να καλύπτεται από κόκκινα φώτα περπατά ανάμεσα στο πλήθος, σαν να ‘ναι ολομόναχη (ή όπως λέει η σκηνοθέτις: «Ι wanted her to walk through the club like an angel or a spirit..»).

Watercolors

Tourists enjoying a holiday in Perth take turns in outdoing each other, as they perform acrobatics off the shoulders of their friends. Cottesloe, Perth, Western Australia

Splash, Cottosloe Beach. Perth. Western Australia

Pelicans. Perth, Western Australia

Cold windy summers day at Sorrento Victoria, Australia

High tide at sunset, Somerton Park Beach Adelaide, South Australia

Narelle Autio- Watercolors

Don't techno for an answer.

Βatman is just Robin's boyfriend

The Astonishing Mountain Warrior?
The Exotic Webmaster?
Ή μήπως The Sleeping Hamburger Man?
Νομίζω το τελευταίο ακούγεται πέρα για πέρα εντυπωσιακό και τρομακτικό.
Πάω να βάλω τη στολή μου.

You can be a superhero!

one million miles away from love

photo: Tod Seelie

8 tunes, if the world ends tomorrow:

1. Gershon Kingsley-Pop Corn
2. Fred Falke and Savage-Wait For Love
3. Dimi Phaze-All This Love
4. Anthony Rother-Live Is Life (Is Love- live from Brussels)
5. Feist-Inside And Out
6. Nathan Fake-Stops
7. Jose Gonzalez-Crosses
8. Maxence Cyrin-Unfinished Sympathy

Τσόπστικς.

photo: Philip-Lorca diCorcia

Ξημερώματα Σαββάτου, επιστρέφω σπίτι με μια σακούλα junk food και αυτιά βουλωμένα από τα ηχεία. Βουλιάζω στον καναπέ, ανίκανος να κινήσω άλλο πέρα από το δάχτυλο που ανοίγει την τηλεόραση.
Ανελέητο zapping σε telemarketing που διαφημίζει γυαλιά που εκ πρώτης όψεως μοιάζουν περιπτερέιμπαν, όμως βάσει των ανυποψίαστων περαστικών που τα δοκίμασαν είδαν τον Έλβις κομμώτρια, εκτοξεύοντας ουρανομήκη Wow! προς πάσα κατεύθυνση (με ψιλοέπεισαν).
Μισάωρες αναλύσεις του δισκογραφικού έργου της Σοφίας Αρβανίτη και της επιρροής πάνω της (γενικώς) του Μιχάλη Ρακιντζή.
Βουτιά σε αμέτρητα απίθανα δορυφορικά κανάλια: σε ένα ρωσικό ένας 60άρης γιαπωνέζος με γένια, σαν ιερομόναχος, τεμαχίζει αγγούρια εκτοξεύοντας τραπουλόχαρτα από απόσταση 5 μέτρων.
Έχω εθιστεί και παρακαλουθώ σαν μύγα κολλημένη στο δέρμα, ακίνητος, ούτε ξέρω πόση ώρα.
Συνειδητοποιώ πόσες ώρες έχω σπαταλήσει στη ζωή μου κάνοντας πράγματα ανούσια, πόσες στιγμές αδράνειας με έχουν καθηλώσει σε ένα τέλμα παρακμής και ανοησίας. Πόσες στιγμές θα μπορούσα να ξοδέψω με φίλους που έχω χάσει πια, με ανθρώπους που αγαπώ και δεν τους το έχω πει ποτέ, είτε γιατί δεν πρόλαβα είτε γιατί δεν έψαξα τον λόγο.
Και ότι έχουν κρυώσει πια οι τηγανητές μου πατάτες.