τέσσερις εποχές

Τέσσερις τις θυμάμαι κάποτε. Τι θα έγραφε ο Vivaldi αν ζούσε στο σήμερα; Την ‘Εποχή’ (όχι την εφημερίδα): μια κλασική μπαρόκ σύνθεση, με κυμαινόμενη διάθεση, η οποία αλλάζει στο δίωρο (φουλ αλέγκρο).
Δεν βλέπω να το στρώνει ούτε φέτος.






[μία ανά εποχή- όλες οι φωτό, από το μικρό αφιέρωμα του boooooom]

στέππερ

Ακούω από χτες κάποιο (προφανέστατα) fake leak του νέου άλμπουμ των Autechre (‘Oversteps’, τον Μάρτιο στη Warp) και αναρωτιέμαι τι νόημα άραγε έχει το downloading σε τέτοιες περιπτώσεις; Ήδη θα υπάρχουν διάφοροι που θα το αποθεώνουν, πόσο μπροστά είναι σαν ήχος, τι επιρροές έχει από dubstep και λοιπές ανοησίες. Κι όλα αυτά ενώ (πιθανότατα) μιλάμε για κάτι ψεύτικο, για μια διαρροή κομματιών που ανήκουν προφανώς στους Altered:Carbon*. Άλλωστε οι ίδιοι το δήλωσαν στο blog στο myspace τους (“The purpose of this "leak" had nothing to do with trying to pass an album off as Autechre, it was targeting those who will only listen to something for plain aesthetic value rather than for its content, and taking the complete piss out of those people. The ones who for example would buy a 12" with the sound of Aphex Twin's bowel movements, just because its RDJ and not for its artistic merit and content of the music, which is a sad fact about a few of the bigger Electronica artists. It only creates”).

Αν εξαιρέσεις την πιθανότητα αυτο-προώθησης (που σε ένα βαθμό υφίσταται), μπροστά σου απλώνεται ένα υπέροχο τοπίο hype σύμπαντος, με indie trendsetters για Μηχανοκράτες, δήθεν underground ΜΜΕ για Σχηματιστές, και απλούς, αγνούς hipsters για Επενδυτές (οι όροι, δανεικοί απ’το ‘Swarm’, του Bruce Sterling).
Ουσιαστικά η συζήτηση έχει μετατοπιστεί από το αν είναι καλό αυτό που ακούς, στο αν το άκουσες. Κι όχι αν το άκουσες προσεκτικά, αν το άκουσες έστω και μια φορά, αλλά πρώτος. Και σε 320 Kbps.


Παρόμοιες σκέψεις έκανα και την Παρασκευή το βράδυ βλέποντας live το κουαρτέτο του Vladislav Delay. Μοιάζει τόσο δύσκολο να παραδεχτούμε ότι αυτό που μόλις ακούσαμε/είδαμε είναι μια κοινή μετριότητα μπροστά στον κίνδυνο να φανούμε άσχετοι ή έστω ότι δεν πιάσαμε το βαθύ του νόημα; Και προσωπικά μιλώντας, έχω σε μεγάλη εκτίμηση τον Delay και τη μουσική του. Αλλά πολύ δύσκολα πλέον με πείθει κάποιος για τη χρησιμότητα των πειραματισμών του, είτε είναι υπό το κάλυμμα της «μοντέρνας jazz», είτε γιατί κατάφερε να αναβιώσει το πνεύμα του Stockhausen στο laptop του την ώρα που μόλις βγήκε στη σκηνή, τι σύμπτωση.


Σωροί από GB πειραματικής electronica (πώς λέμε random techno; αυτό) περιμένουν στην άκρη του σκληρού δίσκου, τόνοι νεο-φολκ άλουστης κώμης ξεπροβάλλουν από κίτρινα folders, torrents των 150 καλύτερων drone project του Stephen O’Malley και του Aidan Baker αλλάζουν ψηφιακά χέρια στο Soulseek. Και κάμποσοι ενισχυτές θα καούν απόψε στου Ζωγράφου, στο 5ο φεστιβάλ Χαοτικής non-commercial Trance απ’την ομάδα αστικής κουλτούρας Datsun.

Όσο για το υποτιθέμενο ‘Oversteps’, θα ήταν το χειρότερο άλμπουμ της καριέρας των Autechre- αν φυσικά υπήρξε ποτέ δικό τους.

*υποθέτω πως το όνομά τους το έχουν πάρει από το ομώνυμο βιβλίο του Robert Morgan.

steampunk

Steampunk is a sub-genre of science fiction and speculative fiction, frequently featuring elements of fantasy, that came into prominence in the 1980s and early 1990s. The term denotes works set in an era or world where steam power is still widely used—usually the 19th century, and often Victorian era England—but with prominent elements of either science fiction or fantasy, such as fictional technological inventions like those found in the works ofH. G. Wells and Jules Verne, or real technological developments like the computer occurring at an earlier date. Other examples of steampunk containalternate history-style presentations of "the path not taken" of such technology as dirigibles, analog computers, or digital mechanical computers (such as Charles Babbage's Analytical engine); these frequently are presented in an idealized light, or with a presumption of functionality.

Η πρώτη επαφή με το είδος ήταν το ‘Difference Engine’ του William Gibson και του Bruce Sterling. Με μια πρόχειρη αναζήτηση όμως στις ρίζες του, βλέπεις ότι μπορείς να κατατάξεις ως steampunk και τον Ιούλιο Βερν, την Mary Shelley και τον Bram Stoker, τον H.G. Wells, ακόμα και τον Lovecraft- το ‘Future Boy Conan’ και την ‘Nausicaa’ του Hayao Miyazaki, το ‘Steamboy’, το ‘Full Metal Alchemist’, το ‘League of Extraordinary Gentlemen’ του Alan Moore, τον Michael Moorcock, υπό συνθήκες ίσως και τον Tolkien. Τους Manowar, όχι.





Η εποχή της Βικτωριανής Αγγλίας θυμίζει λίγο τη σημερινή αποξένωση μερίδας του πληθυσμού παγκοσμίως- σήμερα είναι η τεχνολογία, τότε ήταν η Βιομηχανική Επανάσταση. Το ενδιαφέρον βρίσκεται στο design (που προωθείται από τεχνολογικά site τύπου boingboing και Gizmodo ή το Wired), το οποίο όλο και πετάει αναφορές στο steampunk: από θήκες για iPod έως ρετρό pc, ασχέτως αν τελικά η χρηστική αξία του αντικειμένου είναι για προθήκες μουσείων, ή περιοδικά για φετιχιστές..