Η Madonna και δυο-τρεις άλλοι

Για την Madonna γράφτηκαν πολλά, ειπώθηκαν ακόμα πιο πολλά. Εγώ αλλού θέλω να το πάω.

Η συναυλία στο ΟΑΚΑ ήταν προφανώς η μεγάλη ευκαιρία να βγει στον αφρό η γκρίνια της «εναλλακτικής σκηνής». Η μιζέρια και ο αρνητισμός που μαζεύτηκε αυτές τις μέρες είναι αρκετή για να διοργανωθούν 4 φεστιβάλ του ΣΥΡΙΖΑ. Μαζί με επανένωση Πυξ Λαξ. Η αιτίαση της μαυρίλας πάει προς «Σιγά μωρέ τη γριά, τι να πάω να δω;» μεριά, με ολίγη από εσάνς ξινίλας Μουρατίδη και κονκάρδα στο τζιν μπουφάν Madrugada. Και φυσικά ο αντίλογος δεν δείχνει βελάκι έστω προς Roisin Murphy ή Tori Amos αλλά «θεά είναι μόνο η Kim Gordon..». Hello? Μήπως να κοιτάξεις το λήμμα “Ciccone Youth”; Άσε μας κοριτσάκι μου που είδες Interpol στο Βερολίνο και έγινες ειδήμων..

Όχι ότι η άλλη όχθη πάει πίσω δηλαδή, αλλά είναι απίστευτο το πόσο έντονο μπορεί να ναι το συναίσθημα να μισείς κάποιον που θέλει να περάσει καλά με τη μουσική, και μόνο.
Για τη συναυλία δεν έχω να πω πολλά- νομίζω πως έλειπε το συναίσθημα σε μεγάλο βαθμό, αλλά και πάλι σαν σόου ήταν τρομερό και το επίπεδο μη συγκρίσιμο με άλλες του συρμού (αρπαχτή η J-Lo; πώς σου ήρθε;). Ίσως η σχέση μου με την Madge πνέει τα λοίσθια, ε γιατρέ μου;