choosing the stick they beat you with

Κατά περιόδους βρίσκω το blogging αφόρητα βαρετό. Εντάξει, πάντα η ζωή έτρεχε πιο γρήγορα από το net, όμως είναι στιγμές που μέχρι να προσπαθήσεις να γράψεις κάτι on blog, έχει ήδη παλιώσει. Φταίει κι ο Σεπτέμβριος, όλα τα resolutions έχουν γίνει solutions, σου αρκεί να σκέφτεσαι φθινοπωρινές διακοπές και συναυλίες; Θα τα αντάλλασσα άνετα με (αρκετές) ώρες ύπνου.

Θα περίμενα για εναρκτήριο φιλμ του φεστιβάλ το ‘Vicky Cristina Barcelona’ ως πιο χλιδάτη επιλογή, αλλά και το ‘Ανάμεσα στους Τοίχους’ του Laurent Cantet μια χαρά ήταν: ακραία ρεαλιστικό, σε έκανε να απορείς για την υπομονή του νεαρού καθηγητή μπροστά στα αδιέξοδα των νεαρών μαθητών του- και κατά συνέπεια των κοινωνικών ανισοτήτων της γαλλικής κοινωνίας. Χωρίς μουσική, με έναν ήρωα μετέωρο και «ξένο» (σαν τον πρωταγωνιστή του ‘Ελεύθερος Ωραρίου’) ήταν ένα ωραιότατο λεκτικό πινγκ πονγκ -σε bpm γαλλικού hip hop.

inner tags: bryce moon, sarah palin, «έχεις μήπως καμιά πρόσκληση;», bernard fevre, μπούνιοντκορ, skull disco, «μ’έχουν φάει τα ξενύχτια..», vince watson, david foster wallace, “i saw a film today, oh boy/the english army had just won the war”, jack kerouac-‘doctor sax’.

pic: elsbeth diederix