μπολερό

O Maurice Ravel ποτέ δεν είχε ακουστεί έτσι. Το «πάντρεμα» ηλεκτρονικής με κλασική μουσική δεν είναι νέο γεγονός, έχει ξανασυμβεί είτε με τα πειράματα του Ξενάκη και του Stockhausen, είτε πιο πρόσφατα, με τον Jeff Mills και το ‘Blue Potential’ ή τον Jimi Tenor και τον Mathias Arfmann στα 2 πρώτα ‘Recomposed’ της Deutsche Grammofon.

Το τρίτο μέρος της σειράς, βρίσκει τον Carl Craig και τον Moritz Von Oswald στην κονσόλα να αναπροσαρμόζουν το ‘Bolero’ και το ‘Rapsodie Espagnola’ του Ravel, και το ‘Pictures At An Exhibition’ του Modest Mussorgsky. Το ‘Bolero’ είναι το πιο γνωστό θέμα του Ravel- αν κι αγαπημένο μου παραμένει το ‘Pavane pour une infante défunte’ το οποίο είχε εκτελέσει κι ο William Orbit στο ‘Pieces In A Modern Style’ του 2000, άλλο ένα άλμπουμ-προσέγγιση της κλασικής μουσικής με ηλεκτρονικά εργαλεία.

Το ‘Bolero’ σε πολλούς θυμίζει την κλασική σκηνή από το ‘10’ του Blake Edwards με την Bo Derek και τον Dudley Moore. Αν και νομίζω πως η αγαπημένη μου εκδοχή βρίσκεται στο σάουντρακ του ‘Femme Fatale’ του Brian De Palma. Εκεί, στην εντυπωσιακή εναρκτήρια σκηνή (ίσως το μόνο που άξιζε σ’όλο το φιλμ), ακούγεται το 14λεπτο έπος του κυρίου Sakamoto:

Ryuichi Sakamoto-Bolerish

Speaking of, να μια (σπάνια) συνεργασία του Sakamoto που μ’αρέσει πολύ: το ‘Field Work’, μαζί με τον Thomas Dolby, από το ‘Illustrated Music Encyclopedia’ του 1986. Εδώ η φωνή του Dolby μου θυμίζει διασταύρωση Marc Almond και Mark Hollis. Στο βίντεο, είναι αυτός με το mohican κούρεμα. Το κομμάτι ξεκινά στο 1’48”.