the avant garde
Εδώ και μέρες για σάουντρακ προτού κοιμηθώ ακούω επαναληπτικά δύο άλμπουμ, δύο από τις καλύτερες κυκλοφορίες της χρονιάς (σε κάθε είδος): το ‘The Dead Bears’ του Newworldaquarium, και το ‘Where You Go, I Go Too’ του Lindstrøm.
Στο ‘The Dead Bears’ (o τίτλος από το φιλμ ‘The Grizzly Man’ του Werner Herzog) ο Jochem Peteri φτιάχνει έναν απόκοσμο ήχο, χρησιμοποιώντας σχεδόν μία λούπα σε κάθε track, η οποία επαναλαμβάνεται επ’άπειρον. Υπνωτικό deep house ή ambient techno; Όταν κατορθώνεις να σε επευφημούν ταυτόχρονα ο Carl Craig, o Laurent Garnier, ο Josh Wink, ο Ame κι ο Ferenc, then nothing’s wrong.
"Album of the millennium. " - Lawrence (Dial)
O Hans-Peter Lindstrøm είχε αρκετές κυκλοφορίες με τον φίλο του Prins Thomas ως δίδυμο, και πολλά δωδεκάιντσα. Στον πρώτο του προσωπικό δίσκο, ακολουθεί τον cosmic disco ήχο που τον έκανε γνωστό, περπατώντας στο δρόμο του Giorgio Moroder. Όλο το άλμπουμ είναι τρία κομμάτια μόνο: το ομώνυμο είναι ένας τριαντάλεπτος ύμνος, ενώ στο ‘The Long Way Home’ μετά από 7 motorik disco λεπτά, το κομμάτι μεταμορφώνεται σε μια πανέμορφη AOR άσκηση.
Μουσικές για μια disco στην άκρη του κόσμου.
2 Comments:
πραγματικά δεν μπορώ να καταλάβω πώς μου ξέφυγε αυτό το άλμπουμ του Lindstrom??!!πάρα πολυ καλο,thanx...το dead bears το εχω λίωσει κ γω ... :)
Ο δίσκος του Lindstrøm είναι τόσο μα τόσο ιδιαίτερος. Σε μια πρώτη ακρόαση ίσως μοιάζει άλλο ένα nu-disco άλμπουμ- αλλά δεν είναι έτσι.
Νομίζω πως είναι από τα καλύτερα που άκουσα φέτος, ανεξαρτήτως κατηγορίας μουσικής. Και πολύ πιο «σοβαρό» απ’ό,τι έκανε ο Νορβηγός στο παρελθόν.
Για τον NWAQ, τι να πω..με διαφορά ό,τι έχω ακούσει περισσότερες φορές φέτος. Πραγματικά “otherwordly” stuff..
Post a Comment
<< Home