schott:07 key:07

#7. Jens Lekman-Night Falls Over Kortedala [Service]
Πλέον, όποτε ακούω τον όρο “indie pop” βγάζω φλύκταινες. Όχι άλλα αγοράκια με τη φράντζα στη μούρη και τα μανίκια ως τα δάχτυλα, και «κοπελίτσες» με λουλουδάτα φουστανάκια οκλαδόν στο πάτωμα να ατενίζουν τον τοίχο απέναντι. Μπροστά στην αφασία του εναλλακτικού, ο Jens Lekman αποδεικνύει πώς θα έπρεπε να παίζεται η ποπ σήμερα: ελαφρός αλλά ποτέ ξενέρωτος, παραπέμπει περισσότερο σε crooners ή στους Simon & Garfunkel παρά στους Belle and Sebastian (ευτυχώς). Σίγουρα κατώτερο του ‘Oh You’re So Silent Jens’, αλλά και πάλι, κορυφαίο στο είδος του- πού αλλού θα ακούσεις στίχο όπως “I was slicing up an avocado/When you came up behind me” και δε θα το βρεις καθόλου γελοίο;



Το χειρότερο #7: Jose Gonzalez-In Our Nature [Peacefrog]
Σε αντίθεση με αυτό που έκανε ο Lekman στο ‘Kortedala’, μετά το υπέροχο ‘Veneer’ ο Gonzalez αποτυγχάνει πλήρως να δώσει αίσθηση φρεσκάδας στη μουσική του. Καλές οι διασκευές, αλλά κάπου πρέπει να αντιλαμβάνεσαι από μόνος σου πού σε παίρνει και πού όχι (βλέπε ‘Teardrop’). Μια λέξη: ανέμπνευστο.

Δες επίσης: 2006, 2005