Στάχτες

Θα’θελα πολλά να γράψω, όμως μπροστά στη θλίψη που μου προκάλεσε η όλη ιστορία με τις πυρκαγιές, ας αρκεστώ στα λίγα και (θεωρητικά) προφανή. Και στο ότι συγγενείς μου είναι ζωντανοί, και τα σπίτια σώα. Μερικές σκέψεις:

1. Ο τρόπος διαχείρισης τέτοιων καταστάσεων με το παρόν πολιτικό σύστημα, έχει αποτύχει πλήρως.

2. Με τι κουράγιο θα χτίσει κάποιος σπίτι πάνω σ’αυτά τα καμένα;

3. Κύριε Βουλγαράκη, αρχαία Ολυμπία δεν είναι μόνο το νέο και το παλιό Μουσείο, ούτε οι λόφοι τριγύρω είναι «κάποια δέντρα»- η Ολυμπία είναι πρώτα και κύρια η φύση που την περιβάλλει, το άλσος της Ακαδημίας, ο στίβος. Χωρίς αυτά, σύνδεση με το παρελθόν δε γίνεται.

4. Χωρίς να αμελώ τις βαθύτατα πολιτικές διαστάσεις του φαινομένου, καλύτερα τις κατηγορίες να μην τις πετάμε με ευκολία στο «κράτος που μας αφήνει να καιγόμαστε», αλλά στον καθρέφτη μας: εσύ κι εγώ, πόσες εκπαιδεύσεις έχουμε κάνει πάνω στην πυρόσβεση; Είμαστε όλοι βέβαιοι ότι γνωρίζουμε τι πρέπει να κάνουμε σε περίπτωση πυρκαγιάς; Όπλο δεν είναι μόνο η καταψήφιση στις εκλογές, η διαμαρτυρία κι οι πορείες έξω από τη Βουλή. Όπλο είναι πρωτίστως η πρόληψη. Κανείς δεν διαμαρτυρήθηκε έξω από τη Βουλή για την απουσία πυροσβεστικών μέσων, αεροπλάνων, αντιπυρικών ζωνών. Εγώ κι εσύ μπαζώνουμε τα ρέματα, εγώ κι εσύ πετάμε τσιγάρα στα δάση, αδιαφορούμε για τη φύση- οικολογία δεν είναι μόνο να πίνεις Coca Cola light ή η ανακυκλώσιμη χάρτινη σακούλα.

5. Εσωτερική μετανάστευση- πιθανόν αδόκιμος όρος, όμως καλό είναι να συνηθίζουμε στην ιδέα, μιας και (στην Ηλεία ιδιαίτερα) η μετακίνηση πληθυσμού σε αστικά κέντρα, μοιάζει σχεδόν βέβαιη.

6. Ψυχραιμία: ισχυρότατο όπλο σε καταστάσεις τέτοιου είδους. Κι όχι μόνο για την πυρόσβεση, αλλά και για την ενημέρωση: ειδικά όταν μοιάζει τόσο πολύτιμη, μπροστά στις ευκολίες του Mega και τους λαϊκισμούς του Alpha.

7. Φωτιά δεν μπαίνει μόνο βάσει οργανωμένου σχεδίου (γι’αυτό δεν αμφιβάλλω- εκτός κι αν η αλλαγή στο κλίμα επιφέρει πλέον πρόκληση φωτιάς και στις 00:00 το βράδυ): μπαίνει κι από αμέλεια, μπαίνει κι από ηλίθια, μέσα στην κουτοπονηριά κομματικά συμφέροντα του χωριού, μπαίνει κι από αγύριστα επαρχιώτικα κεφάλια που κοιτάνε μόνο την περιουσία και το συμφέρον τους, μπαίνει κι από «ανθρώπους» που στη θέα της φλόγας εκστασιάζονται, με μότο το «κάψτε τα όλα!».

8. Συνάνθρωπός μου, όσο και να μη θέλω να το παραδεχτώ, είναι κι αυτός που μπήκε να λεηλατήσει σπίτια που εκκενώθηκαν λόγω φωτιάς.
Συνάνθρωπός μου επίσης, είναι αυτός που ζητούσε 80 ευρώ για να φιλοξενήσει στο ξενοδοχείο του ηλικιωμένους που έχασαν τα σπίτια και το βιος τους.
Συνάνθρωπός μου είναι κι αυτός που πετά στουπιά από το αμάξι ή βάζει εκρηκτικό μηχανισμό στο δάσος. Πολύ θα ήθελα να μπω στο μυαλό του και να δω πώς σκέφτεται. Άραγε, θα κοιμάται ήσυχος απόψε;

Οι ήσυχες μέρες του Αυγούστου

Le Mystère Des Voix Bulgares

Με αφορμή ένα σχόλιο παρακάτω, έψαξα τα cd μου να βρω το ‘Le Mystère Des Voix Bulgares’, ένα άλμπουμ που κυκλοφόρησε το 1986 από την 4AD. Ως γκρουπ εμφανιζόταν το ομώνυμο με τον τίτλο του άλμπουμ, αλλά στην ουσία πρόκειται για το Bulgarian State Radio & Television Female Vocal Choir, την Φιλαρμονική ουσιαστικά της Βουλγαρικής Ραδιοφωνίας και Τηλεόρασης (αποτελούμενη από γυναίκες μόνο). Η Φιλαρμονική ιδρύθηκε το 1951 από τον Philip Koutev- όταν ο John Fryer (των This Mortal Coil και M/A/R/R/S) έπαιξε μια κασέτα από βουλγαρικό φολκ (του Marcel Cellier) στο αφεντικό της 4AD Ivo Watts-Russell, γεννήθηκε το ‘Le Mystère Des Voix Bulgares’. Ο δίσκος περιέχει 13 κομμάτια από την παραδοσιακή μουσική της Βουλγαρίας, αν και 4 από αυτά είναι ‘ψαλμοί από την Θράκη’ και ‘ερωτικός ψαλμός από την Ροδόπη’! Φυσικά στο πρώτο άκουσμα σκέφτεσαι δημοτική μουσική της Θράκης αυτόματα.

Η ‘ηγέτις’ του γκρουπ Dora Hristova είχε δηλώσει:

“It is impossible to train somebody to sing like this. These women are born with this ability. We have worked with a group of American women who love Bulgarian music and have formed a choir specially to sing it. Of course they are good, but it is an imitation. Secondly, this technique is very harmful to the vocal chords. If you are not born with the right physiology you can easily damage your vocal chords because the tension of the air passing through them is so great to make the sound so piercing and strong.”

“The vocal technique was once widespread in Europe, but the historical circumstances meant that it was only preserved in Bulgaria. With five hundred years of Ottoman oppression we had no real contact with European vocal culture while they developed a bel canto vocal style. In European bel canto resonance is in the head and chest while in Bulgarian singing the resonance is always in the chest, never in the head. That’s why the vocal range is restricted—only an octave.”

Ο δεύτερος δίσκος του γκρουπ κατέκτησε Grammy το 1990. Φωνητικά από τις ηχογραφήσεις έχουν χρησιμοποιηθεί σε trance και ambient κομμάτια από BHH, Westbam, Art of Trance, Union Jack κ.α.
Καμία σημασία δεν έχει αν δεν υπάρχουν μουσικά όργανα στα τραγούδια- οι (θεϊκές) φωνές από μόνες τους ξεπερνούν την «αναγκαιότητα».
Άλλο ένα βίντεο:



Στο πρώτο βίντεο (από μια εκπομπή του Johnny Carson), το πρώτο κομμάτι που τραγουδάνε είναι υπέροχο- στη συνέχεια τραγουδάνε και το ‘Oh Suzanna’ (του Stephen Collins Foster) !
Ψάχνοντας, βρήκα πως εκπομπές της Βουλγαρικής Ραδιοφωνίας, υπάρχουν εδώ.

slow type, right fast

Χτες κατέληξα σε ένα συμπέρασμα: τις καλύτερες, πιο καθαρές, νηφάλιες και σούπερ γαμάτες σκέψεις τις κάνεις:

-στο ντους
-στη θάλασσα, κάτω από το νερό
-οδηγώντας χωρίς μουσική
-βουρτσίζοντας τα δόντια
-σε ματς της Εθνικής, με τον ήχο στο mute
-ποτίζοντας τον κήπο
-ποτίζοντας τις γλάστρες
-ποτίζοντας τη φύση μετά από 5 μπίρες
-στο γήπεδο, όταν ρίχνεις σουτάκια μόνος
-στο σινεμά, όταν βλέπεις ταινία-φόλα
-όταν πλένεις τα πιάτα
-όταν βγάζεις βόλτα το σκύλο κι αυτός έχει φύγει 2km. μακριά


Εκεί ξαφνικά ανάβουν μικροί γλόμποι α λα Κύρος Γρανάζης («μα, καλά, πώς δεν το είχα σκεφτεί νωρίτερα;») κι όλα σου μοιάζουν διαυγή σαν γάργαρο νεράκι.
Όμως, προσοχή: μην πάρεις ποτέ σημαντικές αποφάσεις τις στιγμές αυτές- ίσως αποβεί μοιραίο..

Always.and.forever

Η ιστορία με τον Aidan Baker είναι μεγάλη, και τραβά σε μάκρος- δύσκολο να παρακολουθήσεις όλες τις κυκλοφορίες του. Με βάση το Τορόντο του Καναδά, βγάζει άλμπουμ από το 2000 είτε ως σόλο κιθαρίστας, είτε μέσω project όπως οι ARC, οι Mnemosyne κι οι Nadja (από τα τρία σχήματα συστήνω τους Nadja, ειδικά το φετινό ‘Touched’ στη βελγική Conspiracy). Όπως είπα δύσκολο να βρεις ό,τι έχει κυκλοφορήσει, μόνο το 2007 έβγαλε σόλο (ξέχωρα τα side project) 11 άλμπουμ! Σε όσους αρέσουν οι SunnO))), οι KTL κι οι Boris θα ακούγεται περίφημα. Το φετινό του cd ‘I Will Always And Forever Hold You In My Heart And Mind’ είναι ένα instrumental άλμπουμ, με 12 κομμάτια, το καθένα μια λέξη από τον τίτλο του δίσκου (1.I 2.Will 3.Always κτλ.). Κιθάρα και μπάσο μόνο, ξεφεύγει του θορύβου των άλλων ηχογραφήσεων του και πλησιάζει το ambient κι όχι το drone. Ιδανικό υπνωτικό άκουσμα. Ό,τι καλύτερο άκουσα στο είδος φέτος μέχρι τώρα, μαζί με τα ‘Vision Swim’ και ‘Color Wheel’ των Growing.
aidan baker-and (ii)

Caótica Ana

una película de Julio Medem.

balkan party

Υπό ΚΣ, αυτό το ποστ θα είχε τίτλο «Beirut, φάε τις σκόνες μας!». Αλλά η αλήθεια είναι λίγο διαφορετική..οι Alaska In Winter παίζουν αυτό το βαλκανικό φολκ που έχει επιτυχία τελευταία με τον Beirut, τους A Hawk and A Hawkshaw αλλά και τους Gogol Bordello, διανθισμένο όμως με ηλεκτρονική μουσική. Όχι πως ανακαλύπτουν τον τροχό ή κάτι τέτοιο, τα περάσματά τους είναι από φτηνά drum machines, απλά θα μπορούσαν να είναι μια «διαφορετική» απάντηση στον mr. Zach Condon- αν βέβαια δεν ήταν οι ίδιοι support στις συναυλίες του, και δεν συμμετείχε ο ίδιος ως Beirut στο τελευταίο track του άλμπουμ..
Το ‘Dance Party In the Balkans’ θα βρίσκεται στα comments, δεν ξέρω για πόσο.


Maria

Underworld-Crocodile

Νέοι Underworld. Και πολύ καλοί (νομίζω). Το έβδομό(;) τους άλμπουμ θα λέγεται ‘Oblivion With Bells’- η φωτό παρακάτω, ασχολίαστη.

ερασιτέχνες

Λοιπόν η υπερπροσφορά μουσικής σε αποβλακώνει: είναι τόση η κακή ποιότητα μουσικής που κυκλοφορεί, που το βράδυ μετά από ώρες ακρόασης η σιωπή μοιάζει θησαυρός- ακόμα και η τηλεόραση του γείτονα ακούγεται υπέροχη (by the way, βλέποντας χτες το Ρεάλ-Σεβίλλη 3-5, αναρωτιέμαι πώς και γίνεται η ΑΕΚ να έφαγε μόνο 2 γκολ από αυτή την ομάδα, περίεργο..κι ο Μπερντ Σούστερ, πώς έγινε προπονητής στη Ρεάλ; Αιώνες μου μοιάζουν από τότε που τον θυμάμαι να παίζει μπάλα..έχουμε και το ντέρμπι την Κυριακή, να δούμε τι θα γίνει, Λούα Λούα βλέπω και Ν’Ντογέ και Γκαλέτι, γιατί αν σκεφτώ Φύσσα και Νικοπολίδη, άστα να πάνε..). Ένιγουέι, άλλο έλεγα, με την βοήθεια που έχει δώσει η τεχνολογία στον ήχο, ο καθένας που φτιάχνει μια σαχλαμάρα και την βάζει κάτω από την ομπρέλα IDM/Abstract/Modern Classical βρίσκει ένα status που υπό άλλες συνθήκες δε θα το αποκτούσε ούτε με ενέσεις σε άλλο χώρο: γιατί δεν γίνεται να είναι όλοι Alva Noto ή Richie Hawtin (άλλη πίκρα το minimal techno). Το indie/alternative δεν το πιάνω καν, δίσκοι που αποθεώνονται σήμερα, σε 1 χρόνο έχεις ξεχάσει και το άλμπουμ, και το γκρουπ, και τις φάτσες τους, ακόμα κι από πού τους βρήκες ή τους αγόρασες (για το πού το κατέβασες δεν το συζητάμε). Πάλι ξέφυγα, ήθελα απλά να πω πως στο μη-χορευτικό ηλεκτρονικό πεδίο, το ‘Amateur’ των νορβηγών Alog (ο Espen Sommer Eide κι ο Dag-Are Haugan) είναι μια πολύ καλή περίπτωση- το βιντεάκι παρακάτω για το ‘Son of King’ έχει φτιαχτεί από τη ρωσίδα Julia Zastava (δεν ξέρω τι αμάξι οδηγεί):
The video is made by moscow-based painter/director Julia Zastava, and was shot in the old palace of the Orlov family. It is inspired by the murder of the russian Tsar and his family in 1918.



www.alog.net

κρακ!

O Martin Klimas χρησιμοποιεί τη φωτογραφία (με high-speed κάμερες) για να απεικονίσει τη στιγμή, και μόνο αυτή: οι φιγούρες του είναι από μόνες τους μικρά αγάλματα, ‘temporary sculpture’ όπως ο ίδιος τις αποκαλεί. Νομίζεις πως οι ήρωές του έχουν παγώσει στο χρόνο, πάνω σε μια επίδειξη πολεμικής τέχνης, ενώ έχουν κάνει κομμάτια τον αντίπαλο.




περισσότερες φωτό εδώ:
martin-klimas.de

TWOHD

The World On Higher Downs-Land Patterns.
Ambient δίσκος της χρονιάς; Πιθανόν. Ανώτερος των Ulver, Eluvium, Stars of the Lid κ.ο.κ.
Με λίγο ψάξιμο τον βρίσκεις στα στενά του δικτύου.
Κυκλοφορεί από την Plop Records. Tο (υπέροχο) βίντεο για το ‘Euclid’:

Faubourg Saint-Denis

summerlong silences

Μια από τις υποψηφιότητες για τον ποπ δίσκο της χρονιάς: A Sunny Day In Glasgow. Όχι ποπ με την έννοια του Mika ή της Rihanna, αλλά με αυτή των Jesus and Mary Chain. Δεν ξέρω αν έχει ήλιο τώρα η Γλασκώβη- πιθανόν δεν το γνωρίζουν ούτε οι ASDIG, μιας κι είναι από τη Φιλαδέλφεια των ΗΠΑ. Όμως είναι καλή εισαγωγή για το φθινόπωρο που πλησιάζει. Στη Γλασκώβη γνωρίστηκαν και σχημάτισαν το γκρουπ κατά τη διάρκεια σπουδών. Το 2007 κυκλοφόρησαν δύο άλμπουμ, το ‘Scribble Mural Comic Journal’ και το ‘Tout New Age’, και τα 2 στην Notenuf Records. Noisy pop, dreamy φωνητικά. Από το πρώτο άλμπουμ, το ‘5:15 Train’.


Το βίντεο για το ‘C’mon’, με εικόνες καταστροφής από τον τυφώνα Κατρίνα:



site
myspace

25

Εμμ, τι μένει τώρα κοντά; Το ‘Zodiac’ του Fincher υποθέτω, οι ‘Simpsons’ και 2-3 άλλα. Περίεργη χρονιά, λίγες οι καλές μη-αμερικανικές ταινίες. Δεν έχω δει βέβαια Eastwood (‘Flags of Our Fathers’ και ‘Letters from Iwo Jima’, μου φαίνονται πολύ βαριά αυτή τη στιγμή για να τα δω) και 5-6 άλλα που μου γυάλισαν στο μάτι και θα μπορούσαν να μπουν εμβόλιμα, αλλά οκ, those are the ones:


1. children of men-alfonso cuaron
2. red road-andrea arnold
3. paris je t'aime-various
4. the fountain-darren arronofsky
5. brick-rian johnson
6. borat-larry charles
7. the prestige-christopher nolan
8. stranger than fiction-marc forster
9. pan's labyrinth-guillermo del toro
10. death proof-quentin tarantino

11. half nelson-ryan fleck
12. the life of others-florian henckel fon donnersmarck
13. den brysomme mannen-jens lien
14. little miss sunshine-jonathan dayton/valerie faris
15. farval falkenberg-jesper ganslandt
16. ils-david moreau & xavier palud
17. the departed-martin scorsese
18. casino royale-martin campbell
19. science of sleep-michel gondry
20. inland empire-david lynch
21. transformers-michael bay
22. η ψυχή στο στόμα-γιάννης οικονομίδης
23. shortbus-john cameron mitchell
24. volver-pedro almodovar
25. tzameti-gela babluani

μαξ ρόουτς

Πέθανε χτες ένας από τους κορυφαίους ντράμερ όλων των εποχών, ο Max Roach. Με συνεργασίες με τους μεγαλύτερους της τζαζ (Miles Davis, Charles Mingus, Duke Ellington, Charlie Parker, Sonny Rollins, Dizzy Gillespie), δημιούργησε το 1952 μαζί με τον Charles Mingus την εταιρεία Debut- μαζί με τον Kenny Clarke άλλαξαν τα πάντα στην τεχνική του drumming με το bebop, εκεί στα ‘40s.

Από το κλασικό ‘Birth of Cool’ με τον Miles Davis, το εναρκτήριο ‘Move’ (πρόσεξε το σόλο γύρω στο 01:50).



Δείγματα της τεχνικής του, σε 3 σόλο:
1) For Big Sid
2) Drums Unlimited
3) Five for One

rewwwind

‘Be kind, Rewind’: το νέο φιλμ του Michel Gondry (που πρέπει να έχει κάψει σκληρό, αν σκεφτώ με τι θέματα καταπιάνεται). Ή πώς θα γύριζες εσύ το Ghostbusters. Να δω τι άλλο θα ακούσουμε πια, χτες διάβασα πως οι Hot Chip κάνουν remix σε δύο κομμάτια των Kraftwerk, στο ‘Aerodynamik’ και το ‘La Forme’, από το ‘Tour de France Soundtracks’ (το ‘La Forme’ που άκουσα μόλις δεν είναι καθόλου κακό πάντως)..

i said “ok”, the wind said “no!”

Τι είναι το καλοκαίρι; Μην είναι οι παραλίες και τα βουνά;
Ίσως είναι οι (άπειρες) φωτογραφίες που σα χαζός τραβάς για να αποτυπώσεις το γαλάζιο (και που ποτέ δε θα βγει στη μηχανή σου τόσο γαλάζιο όσο το είδες εσύ), οι τόνοι mp3 που κουβάλησες μαζί στο νησί και ποτέ δεν πρόλαβες να ακούσεις (γιατί στο πεντάλεπτο κοιμόσουν), βόλτες στην έρημη πλατεία τα μεσάνυχτα τρώγοντας παγωτό γιαούρτι, η θέα από την ψηλότερη κορφή που ισοφαρίζει την υψοφοβία σου, η Dusty Springfield, το αγκάθι στο πόδι σου από αχινό (σουβενίρ), η παραλία που σου θύμιζε λίμνη, η κοπέλα που γέρνει άθελά της κι ακουμπά στον ώμο σου στο κτελ για το πλοίο το πρωί («συγνώμη..»), τα τσαλακωμένα βιβλία γεμάτα αλάτι και άμμο, το μελίσσι των επιβατών που κατεβαίνει από το πλοίο με βαλίτσες ενώ εσύ ακούς στα ακουστικά χαμογελώντας το ‘Astrum’ του Convextion, το ‘Endless Summer’ του Fennesz, η επιστροφή-ξενέρωμα στο γραφείο, το πόσο ψεύτικο μοιάζει το ίντερνετ ώρες ώρες..

so i stayed true to the things i knew when i was younger