wikkid?
Δεν είχα διαβάσει το βιβλίο της P.D. James (κακώς).
Το ‘Children of Men’ δεν είναι απλά μια ταινία για ένα πιθανό εφιαλτικό σενάριο του μέλλοντος. Εξάλλου δε μιλά για 300 χρόνια μετά, όλα εξελίσσονται στο 2027, 21 χρόνια από τώρα. Στον πυρήνα θέλει να αναπτύξει την ιστορία, αλλά εκεί που ξεγλυστρά και στηρίζεται όλη η ταινία είναι στη σκηνοθεσία του Alfonso Cuaron, κι εσύ ξεχνάς και τον Clive Owen, και την Juliane Moore και τον χίππυ Michael Caine- είναι τέτοιοι οι ρυθμοί που επιβάλλει στο φιλμ που δεν προλαβαίνεις να εμπεδώσεις τα όσα βλέπεις με μιας.
Όμως εκεί που μένεις με το στόμα ανοιχτό είναι στο πώς έχει χτιστεί αυτό το ‘μέλλον’- η αναπαράσταση των χώρων, τα σκηνικά, η φωτογραφία, οι λεπτομέρειες πίσω από κάθε κάδρο είναι το κάτι άλλο.
Βγαίνοντας από το σινεμά και περπατώντας στους κρύους δρόμους της Αθήνας, μια σκηνή είχε σφηνώσει μια σκέψη στο μυαλό μου: πως το κλάμα ενός μωρού είναι πιο δυνατό από όλα τα όπλα του κόσμου, από κάθε σφαίρα, ρουκέτα ή βόμβα.
posted by schottkey at 23:03
16 Comments:
«Όμως εκεί που μένεις με το στόμα ανοιχτό είναι στο πώς έχει χτιστεί αυτό το ‘μέλλον’- η αναπαράσταση των χώρων, τα σκηνικά, η φωτογραφία, οι λεπτομέρειες πίσω από κάθε κάδρο είναι το κάτι άλλο».
Συμφωνώ απόλυτα.
Όπως το κάτι άλλο είναι και ο τρόπος που έχει συγχρονίσει και σκηνοθετήσει την επίθεση των τρομοκρατών στο αυτοκίνητο.
Συμφωνούμε απόλυτα! Καλημέρα κε Schottkey!
Old Boy, δεν ήθελα να γράψω πολλά για τη σκηνή που αναφέρω στο ποστ, ούτε και για αυτή της επίθεσης. Αλλά μιας και το αναφέρεις, νομίζω πως η κινηματογράφηση της συγκεκριμένης σκηνής, από το πώς ξαφνικά ξεκινάει, η λήψη 360 μοιρών της κάμερας μέσα στο αμάξι, η χρήση του ήχου, όλα συντελούν στο να τη βιώνεις κι όχι να τη βλέπεις απλά.
Καλημέρα mister lkrory21 :}
"το κλάμα ενός μωρού είναι πιο δυνατό από όλα τα όπλα του κόσμου"
Όμορφη σκέψη.
Το κλάμα του βρέφους κάποτε θα πάψει, ο ήχος των όπλων ποτέ.
Καλημέρεςςςςςςςςςςς
argyrenia, η ταινία αυτό το ενδεχόμενο εξετάζει, αν θα υπάρξει στο μέλλον κάποια στιγμή το 'τελευταίο ζωντανό βρέφος'.
Πιστεύω πως οι ήχοι που αναφέρουμε δεν έχουν να κάνουν με την ένταση, αλλά με την δυναμική τους-αν τους ακούσεις μια φορά, δεν τους ξεχνάς ποτέ.
Καλημέρα :)
Όντως, κάτι διαφορετικό έχει ανακαλύψει και εφαρμόσει το παλικάρι στις σκηνές αυτές, ώστε να είναι σαν να είμαστε και εμείς ανάμεσα στα πυρά.
καταπληκτική ταινία, δεν ήταν;
εγώ έμεινα με το στόμα ανοιχτό με όλη τη σκηνοθεσία, τα σκηνικά, τη δράση...
επίσης, το σπίτι του μάικλ κέιν δεν ήταν γαμάτο;
Old Boy, το παλικάρι ξέρει πολλά μονοπάτια, το μοναστήρι (βλέπε τεχνολογία) να'ναι καλά. Όντως ήμασταν μεταξύ πυρών, χτυπήθηκα ελαφρά στο πόδι-σε πήραν τα σκάγια εσένα;
noheathen ήταν πολύ καλύτερη απ'ό,τι περίμενα. Ζήλεψες το σπίτι του Caine; Δε μπορώ να σε φανταστώ ασπρομάλλη με ζακέτες μέσα στο δάσος να ακούς Justin Timberlake..
Eγώ ήμουν από τους στρατιώτες που πυροβολούσαν. Ταυτίζομαι με την εξουσία πάντα.
Η σκηνή της δολοφονίας του Michael Caine ήταν συγκλονιστική.
Ράγισε η καρδιά μου.
Μούρθε να βάλω τη μπαντάνα μου, να πάρω του ούζι και να κατεβώ στο δρόμο.
Όχι "του ούζι" βλάχε.
ΤΟ ούζι...
Φίσκα στα spoilers αυτό το ποστ.
Άρα Old Boy, να υποθέσω πως είσαι ένα ζόμπι πια; (αντιεξουσιαστικό πάντα)
CutiesCabs, παρ'του ουζ', βαλ'τη μπαντάνα, κι έλα μαζί να κλείσουμε τους δρόμους τραγουδώντας Milli Vanilli.
Ίσως. Δεν είμαι χορτοφάγος, αλλά δεν είχα κάνει ποτέ τον συνειρμό. Θα το ψάξω.
Μήπως πάντως να κάναμε καμιά διαδήλωση προς την «Ακαδημία» για να δώσουν το όσκαρ καλλιτεχνικής διεύθυνσης από τώρα;
Κι έλεγα στο προηγούμενο comment να σε ρωτήσω αν είσαι χορτοφάγος.
Μέσα για τη διαδήλωση, ετοίμασε πανώ.
το σπίτι σου 'πα ότι ζήλεψα, όχι το μαλλί, τις ζακέτες και το φυτό-γουάιφ.
άσε που ο τζάστιν πάει με όλα (ψωμί-μπριζόλα-κοκακόλα)
i know, απλά προσπάθησα να σε φανταστώ 35 χρόνια μετά στην ίδια θέση :D
(κι ο Justin είναι μια χαρά btw)
Post a Comment
<< Home