περί μη γραμμικής πίστεως

Δεν ξέρω τι είναι αυτό που με τραβάει στην αρχιτεκτονική των εκκλησιών. Όταν βλέπω φωτογραφίες σαν αυτές πιο πάνω, αυτόματα παύει κάθε μουσική στο μυαλό μου, σαν να κατεβαίνει ένας διακόπτης σιωπής. Είναι όμως μια περίεργη αρχικτεκτονική: δεν ακούς βήματα σε άδεια αίθουσα, ή την ηχώ των βημάτων, δεν σκέφτεσαι κεριά και μανουάλια, και ξύλινες εικόνες. Οι εκκλησίες στον δυτικό κόσμο (και την Ιαπωνία κατά κύριο λόγο στην Ανατολή) είναι πιο κοντά σ’αυτό που κάνει η Zaha Hadid στην Όπερα της Guangzhou στην Κίνα, ή σαν την μίνι όπερα του Μονάχου- παντού γωνίες, γκρίζα/λευκά υλικά, παράξενα χρώματα, γυαλί, τσιμέντο. Η θρησκεία της αφαίρεσης.

fubiz
hadid
munich