schott:2010 key:10
10. Efdemin-Chicago [Dial]
Δεν είναι μια απλή άσκηση ύφους το 'Chicago'. Ο Phillip Sollmann αποτίει φόρο τιμής στην πόλη που γέννησε το house, και φτιάχνει ένα υπέροχο άλμπουμ, ιδανικό για βραδινές βόλτες με αυτοκίνητο. Ότι στην Ελλάδα φέτος αναγνωρίστηκε αντί αυτού το άλμπουμ του Pantha du Prince (ή αλλιώς, όπως κάπου γράφτηκε "ΤΩΝ Pantha du Prince") μόνο ως κοπλιμέντο μπορώ να το δω..
Labels: best records 2010
posted by schottkey at 23:41
2 Comments:
δεν ξερεις ποσο συμφωνω με το σχολιο σου για pantha du prince, απ'τις μεγαλυτερες απογοητευσεις της χρονιας, παρολο που εχει καποια λιγα ωραια κομματια..
συμφωνω και με το φιλο βεβαια που λεει οτι το αλμπουμ του John Roberts ειναι καλυτερο απο Efdemin. για μενα οχι ενα, αλλα αρκετα κλικ ανωτερο..
Ο δίσκος του Pantha du Prince είναι τεράστια απογοήτευση. Δε βρήκα τίποτα να με τραβήξει σ'αυτόν, πραγματικά. Το ότι έχει πέραση σε hip (..) κύκλους, λέει πολλά.
Όσο για τον John Roberts: πότε βγήκε ρε παιδιά αυτό το άλμπουμ;; Δεν το πήρα χαμπάρι καθόλου. Το ακούω τώρα και είναι όντως πολύ καλό. Δεν ξέρω αν είναι πολλά κλικ πάνω του 'Chicago', μάλλον όχι, αλλά είναι εξίσου όμορφο, συμφωνώ.
Post a Comment
<< Home