beneath the underdog

Στο mail μου συνεχίζει να έρχεται τις τελευταίες μέρες το βίντεο κι οι υπογραφές που μαζεύονται εναντίον του καλλιτέχνη Guillermo Vargas Habacuc και το υποτιθέμενο «έργο τέχνης» του, με τον σκύλο που έμεινε δεμένος στην γκαλερί χωρίς νερό και φαγητό, ώσπου να πεθάνει. Την πρώτη φορά που το διάβασα στενοχωρήθηκα- η αμέσως επόμενη σκέψη μου ήταν να υποπτευθώ για το πώς πλασάρεται όλο το γεγονός. Ειδικά στο νετ, τα hoaxes είναι κανόνας. Τελικά, όπως αποδεικνύεται, κι αυτή η υπόθεση είναι (κατά πάσα πιθανότητα) άλλο ένα hoax.

Το point που θέλησε να περάσει ο Vargas είναι πως ενδιαφερόμαστε για τα ζώα μόνο σε αντίστοιχες περιπτώσεις, όταν γίνει θέμα και φασαρία γύρω από αυτά, κι όχι σε περιπτώσεις που βλέπουμε ένα αδέσποτο στο δρόμο κι αδιαφορούμε για παράδειγμα. Οι shock tactics με ενδιαφέρουν μόνο όταν έχει κάτι να βγει από την όλη υπόθεση. Δυστυχώς στη σύγχρονη τέχνη το κακό έχει παραγίνει, κι ο εντυπωσιασμός κι η προβολή μέσω του σοκ είναι πάνω απ'την ουσία.

Επίσης προβληματισμό μου δημιουργούν όλες οι διαμαρτυρίες για την Κίνα και τα δικαιώματα του Θιβέτ ενόψει Ολυμπιακών. Λες και ξεχνάμε τι έχει κάνει η Ευρώπη στις αποικίες ας πούμε, όλοι οι Ολυμπιακοί πριν του '08 ήταν βουτηγμένοι στην αγνότητα. Όπως και να'χει, στην Κίνα τα ανθρώπινα δικαιώματα είναι υπό αμφισβήτηση- κι όχι μόνο τα ανθρώπινα: αν εξοργιζόμαστε με την περίπτωση Vargas, τι πρέπει να κάνουμε όταν βλέπουμε (warning: έχει μερικές πολύ σκληρές εικόνες) αυτό το βίντεο;

Όχι, με μια υπογραφή ή μια διαμαρτυρία δεν αλλάζεις τα μυαλά των ανθρώπων. Η αλλαγή μόνο μέσα σου μπορεί να γίνει. Κι αν είναι ειλικρινής η αγάπη σου για τα ζώα, ίσως μια μέρα να μπορέσεις να αλλάξεις και τον διπλανό σου.

(στις φωτό, προφανώς κάποιος άτυχος ηττημένος σε μονομαχία με σκαντζόχοιρο)