τσόουκ

Περικυκλωμένος από φωτιές..πας για μπάνιο και βλέπεις τα αεροπλάνα να γεμίζουν νερό από τη θάλασσα για να ρίξουν στις εστίες-ο ουρανός κατακόκκινος. Κάπου είχα διαβάσει πως ο πιο φριχτός τρόπος να πεθάνεις είναι από φωτιά. Ειδικά αν δεν λιποθυμήσεις από τον καπνό ή πάθεις ασφυξία, το να πεθάνεις καιόμενος είναι το μεγαλύτερο μαρτύριο. Μακριά από μας..

*

Μικρή νυχτερινή μουσική: Kettel-‘Whisper Me Wishes’, το ‘Vision Swim’ των τρομερών Growing..για τις ώρες που ξημερώνει, Harold Budd & Robin Guthrie-‘Before the Day Breaks’

*

O Ρότζερ Φέντερερ νομίζω πως ανήκει στην κατηγορία αυτή των αθλητών, που πλησιάζουν μη-ανθρώπινα πρότυπα. Έχουν κάτι το ρομποτικό οι κινήσεις του, θυμίζει Καχιασβίλι και Γκάλη στον τρόπο σκέψης-ανεπηρέαστος και ψυχρός. Ο Ναδάλ μπροστά του μοιάζει απείθαρχο σχολιαρόπαιδο. Ίσως γι’αυτό να είναι και πιο συμπαθής..

*

Δεν μπορώ να κατανοήσω με καμία δύναμη κάποιον που εύχεται να πεθάνει ένας άνθρωπος, ό,τι κι αν έχει κάνει αυτός. Δεν νομίζω πως έχω να πω κάτι μαζί του, τόσο μίσος με φοβίζει.

*

Αφόρητο κλισέ των τελευταίων χρόνων: «στο φεστιβάλ της Βαβέλ συχνάζει ο καλύτερος κόσμος της Αθήνας». Oh my..

*

Μικρές απογοητεύσεις: το ‘Asa Breed’ του Matthew Dear (δεν του πάνε τα φωνητικά, προτιμώ το νέο του στην M_nus ως False), το ‘Danse Manatee’ των Animal Collective (ούτε για ανέκδοτο)

*

Fire, don’t walk with me..