Τι είναι η τέχνη;
Το 1986 ο Roger Zelazny (1937-1995) κέρδισε το βραβείο Hugo (το οποίο έχει κερδίσει άλλες 5 φορές) για τη νουβέλα επιστημονικής φαντασίας “24 Views of Mount Fuji, by Hokusai”.
Ο Ζελάζνι έγραψε τη νουβέλα επηρεασμένος από την όψη των βουνών που έβλεπε κοντά στην κατοικία του στη Σάντα Φε του Μεξικό.
Η νουβέλα αποτελείται από 24 κεφάλαια, το καθένα από τα οποία αντιστοιχεί σε ένα πορτρέτο του όρους Φίτζι που σχεδίασε ο Κατσουσίκα Χοκουσάι(1760-1849).

Mt Fuji from the Offing in Kanagawa, Katsushika Hokusai
Ο Χοκουσάι, γεννημένος στο Τόκιο, είναι ευρύτερα γνωστός για το έργο του Thirty-six Views of Mount Fuji, το οποίο δημιούργησε μεταξύ 1823 και 1829.
Το 1976 φτιάχτηκε ένα μουσείο για τον καλλιτέχνη στην πόλη Obuse της Ιαπωνίας.

‘Ενα σχέδιο του Χοκουσάι για το όρος Φούτζι είναι και το εξώφυλλο του βιβλίου “91 ιαπωνικά ποιήματα συν 1”, που κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις Ροδακιό, σε μετάφραση Γιώργου Μπρουνιά:
“Πόσο δροσερό/ Το μέτωπο ακούμπησε/ Το πράσινο στρώμα” (Κυρία Σόνο Τζο, 1649-1723)
“Φεύγω/Τώρα μπορείτε να το κάνετε/Μυγάκια” (Κομπαγιάσι Ίσ-σα)
“Το θάμβος των ανθών/ Λιγόστεψε/ Και πάει/ Τίποτε δεν έμεινε/ Κι εγώ/ Οκνός / Έλιωσα το κορμί μου/ Μες στο ψιλόβροχο του κόσμου” (Ονο-νο Κομάτσι, 10ος αιώνας)
“Φέγγος αστραπής/ Στο ζόφο λάμπει/ Φωνή ερωδιού” (Ματσούο Μπασό, 1644-1694)

Ο Ματσούο Μπασό (Matsuo Basho, 1644-1694) μνημονεύεται από τους Sigmatropic :
“Παλιά λίμνη / ένας βάτραχος πηδά / ήχος νερού”
Οι Sigmatropic, το προσωπικό σχήμα του Άκη Μπογιατζή, έντυσαν μουσικά 16 χαϊκού που έγραψε ο Γιώργος Σεφέρης το 1929, στον δίσκο Δεκαέξη Χαϊκού και Άλλες Ιστορίες:
“Είτε βραδιάζει/ είτε φέγγει/ μένει λευκό το γιασεμί”
“Στον κάμπο ούτ' ένα / τετράφυλλο τριφύλλι. / Ποιος φταίει απ' τους τρεις;”
“Που να μαζεύεις /τα χίλια κομματάκια /του κάθε ανθρώπου”
Πόσο παράξενα μπλέκονται μερικές φορές οι τέχνες.
“Σμάρι μύγες/Τι να θέλουν/Σ αυτά τα γέρικα χέρια;”
Και πόσο δύσκολο είναι να βρεις από πού ξεκινά αυτή η κλωστή της έμπνευσης, και που (μελλοντικά;) βρίσκεται η άκρη της.
“Τα μάτια της χρυσόμυγας/Καθρεφτίζουν/Βουνά”
Ο Ζελάζνι έγραψε τη νουβέλα επηρεασμένος από την όψη των βουνών που έβλεπε κοντά στην κατοικία του στη Σάντα Φε του Μεξικό.
Η νουβέλα αποτελείται από 24 κεφάλαια, το καθένα από τα οποία αντιστοιχεί σε ένα πορτρέτο του όρους Φίτζι που σχεδίασε ο Κατσουσίκα Χοκουσάι(1760-1849).

Mt Fuji from the Offing in Kanagawa, Katsushika Hokusai
Ο Χοκουσάι, γεννημένος στο Τόκιο, είναι ευρύτερα γνωστός για το έργο του Thirty-six Views of Mount Fuji, το οποίο δημιούργησε μεταξύ 1823 και 1829.
Το 1976 φτιάχτηκε ένα μουσείο για τον καλλιτέχνη στην πόλη Obuse της Ιαπωνίας.

‘Ενα σχέδιο του Χοκουσάι για το όρος Φούτζι είναι και το εξώφυλλο του βιβλίου “91 ιαπωνικά ποιήματα συν 1”, που κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις Ροδακιό, σε μετάφραση Γιώργου Μπρουνιά:
“Πόσο δροσερό/ Το μέτωπο ακούμπησε/ Το πράσινο στρώμα” (Κυρία Σόνο Τζο, 1649-1723)
“Φεύγω/Τώρα μπορείτε να το κάνετε/Μυγάκια” (Κομπαγιάσι Ίσ-σα)
“Το θάμβος των ανθών/ Λιγόστεψε/ Και πάει/ Τίποτε δεν έμεινε/ Κι εγώ/ Οκνός / Έλιωσα το κορμί μου/ Μες στο ψιλόβροχο του κόσμου” (Ονο-νο Κομάτσι, 10ος αιώνας)
“Φέγγος αστραπής/ Στο ζόφο λάμπει/ Φωνή ερωδιού” (Ματσούο Μπασό, 1644-1694)

Ο Ματσούο Μπασό (Matsuo Basho, 1644-1694) μνημονεύεται από τους Sigmatropic :
“Παλιά λίμνη / ένας βάτραχος πηδά / ήχος νερού”
Οι Sigmatropic, το προσωπικό σχήμα του Άκη Μπογιατζή, έντυσαν μουσικά 16 χαϊκού που έγραψε ο Γιώργος Σεφέρης το 1929, στον δίσκο Δεκαέξη Χαϊκού και Άλλες Ιστορίες:
“Είτε βραδιάζει/ είτε φέγγει/ μένει λευκό το γιασεμί”
“Στον κάμπο ούτ' ένα / τετράφυλλο τριφύλλι. / Ποιος φταίει απ' τους τρεις;”
“Που να μαζεύεις /τα χίλια κομματάκια /του κάθε ανθρώπου”
Πόσο παράξενα μπλέκονται μερικές φορές οι τέχνες.
“Σμάρι μύγες/Τι να θέλουν/Σ αυτά τα γέρικα χέρια;”
Και πόσο δύσκολο είναι να βρεις από πού ξεκινά αυτή η κλωστή της έμπνευσης, και που (μελλοντικά;) βρίσκεται η άκρη της.
“Τα μάτια της χρυσόμυγας/Καθρεφτίζουν/Βουνά”
0 Comments:
Post a Comment
<< Home