Διαβάζοντας μια συνέντευξη του Ρούλη Αλαχούζου (ειδικός των οπτικών εφέ στην Ελλάδα, γνωστός από την συνεργασία του με τον Πάνο Κοκκινόπουλο-βλέπε Ανατομία ενός Εγκλήματος) στο Αθηνόραμα, ένιωσα ένα μίνι deja vu: Στην ερώτηση “ποια σκηνή που είδατε πρόσφατα σε φιλμ σας τρόμαξε πραγματικά;” έδωσε την απάντηση: "Η αρχική σκηνή του 'Μη Αναστρέψιμος', η σκηνή στο πεζοδρόμιο από το 'American History X' και το τέλος του 'Audition' ".
Είναι μερικές στιγμές που λες “αυτό θα μπορούσα να το είχα πει εγώ”-θα μπορούσα να είχα απαντήσει έτσι ακριβώς στη συγκεκριμένη ερώτηση.
Αφήνοντας στην άκρη το πως ένιωσα βλέποντας τη σκηνή με τον πυροσβεστήρα στο 'Μη Αναστρέψιμος' ή το πόσο αριστοτεχνικά ήταν γυρισμένη η σκηνή με τον Έντουαρντ Νόρτον και το θύμα του στο πεζοδρόμιο στα 'Μαθήματα Αμερικανικής Ιστορίας' (υπονοεί πολλά-δείχνει ελάχιστα), ας μιλήσουμε για το
'Audition', του Takashi Miike.
Η ταινία στα ελληνικά τιτλοφορείται 'Αργός Θάνατος', και στο εξώφυλλο του dvd ανέφερε ότι το τέλος θύμιζε το σοκ της σκηνής του ντους από το 'Ψυχώ' του Hitchcock. Βασίζεται σε μια νουβέλα του Ryu Murakami, κι αφηγείται την ιστορία του Shigeharu Ayoama, που μετά τον θάνατο της γυναίκας του μέσω ενός φίλου του κινηματογραφικού παραγωγού διοργανώνει μια οντισιόν με σκοπό να βρει νέα σύζυγο.
Απ’ όλες τις υποψήφιες, καταλήγει στην Asami, μια φαινομενικά αθώα και ντροπαλή κοπέλα.
Η συνέχεια λαμβάνει χώρα σε μια ατμόσφαιρα ονείρου που αν και φαινομενικά δείχνει να προετοιμάζει τον θεατή για το τι θα επακολουθήσει, καταλήγει σε έναν εφιάλτη που μοιάζει πρωτόγνωρος.
Αν και δεν τρομάζω εύκολα πλέον, πρέπει να πω ότι μετά το τέλος της ταινίας ένιωσα μουδιασμένος, όχι τόσο από αυτό που είχα δει, όσο από την αίσθηση φρίκης που αναδύεται ανάγλυφα, και το σοκ του ρεαλιστικού του πράγματος (αυτό που συνέβη στον ήρωα θα μπορούσε να συμβεί-σχεδόν-στον καθένα). Θα μπορούσε κάποιος να δει σ’ αυτή την ταινία ένα θρίλερ της σειράς, ή άλλη μια ασιατική ταινία τρόμου τελευταίας σοδειάς-είναι της μόδας εξάλλου. Αντιθέτως, το Audition μοιάζει να παίζει σε άλλο επίπεδο, κυρίως λόγω του αλλόκοτου περιβάλλοντός της, θυμίζοντας έντονα Ντέιβιντ Λιντς και το απόκοσμο των ταινιών του Ντάριο Αρζέντο. Η φωτογραφία είναι εξαιρετική και το μοντάζ κάνει τη σεκάνς του ονείρου να μοιάζει κλιμακούμενος εφιάλτης.
Η εισβολή ταινιών από την Ασία που έχουν κατακλύσει τις κινηματογραφικές αίθουσες στην Ελλάδα τα τελευταία χρόνια έχει θολώσει λίγο το τοπίο περί asian cinema: Πλήθος ταινιών κυκλοφορεί πλέον, και το κλισέ της “ασιατικής εισβολής” έχει ως αποτέλεσμα δημιουργοί όπως ο Τακάσι Μίικε να μην έχουν αναγνωριστεί στη χώρα μας.
Αν δεν κάνω λάθος στην Ελλάδα σε dvd κυκλοφορούν το Audition, το Gozu (το οποίο έκανα το σφάλμα να μη δω σε κάποιες προηγούμενες Νύχτες Πρεμιέρας), και το
Ichi the killer.
Το τελευταίο μοιάζει να είναι η πιο γνωστή ταινία του Μίικε, αποκτώντας φανατικούς οπαδούς στο εξωτερικό, και έχοντας πλέον τη σφραγίδα cult δημιουργίας.
Η ταινία βασίζεται στο δημοφιλέστατο manga “Koroshiya 1” του Hideo Yamamoto και περιγράφει την ιστορία της εξαφάνισης-δολοφονίας του αρχηγού μιας οικογένειας της yakuza, και την προσπάθεια του πρωτοπαλίκαρου της συμμορίας του να βρει τον δολοφόνο(ο οποίος παραδόξως πρόκειται για έναν τρομερά συνεσταλμένο νεαρό, που ξεσπά την καταπίεση που νιώθει από το περιβάλλον του σε εκρήξεις απίστευτης βίας).
Το τι επακολουθεί είναι δύσκολο να περιγραφεί, μπορώ απλά να πω ότι σε λίγες ταινίες έχω δει τόσες σκηνές βίας και με τόσο σαδιστικό τρόπο γυρισμένες. Αρνούμαι να χαρακτηρίσω την ταινία “λουτρό αίματος” ή κάτι αντίστοιχο, γιατί ακόμα και σ’ αυτό τον ορυμαγδό βίας, το χιούμορ του Miike αμέσως μετά από κάθε βίαιη σκηνή σώζει την παρτίδα-και το ταλέντο του στη σκηνοθεσία (όπως στην αρχική σεκάνς και στην εντελώς αινιγματική σκηνή του τέλους). Εξάλλου θα πρέπει να πάω πολύ πίσω για να θυμηθώ από πότε έχω να δω πιο τρομακτικό χαρακτήρα από τον Kakihara του Tadanobu Asano. Η όψη του και μόνο σου προκαλεί ανατριχίλα, πόσω μάλλον τα βασανιστήρια που προκαλεί στα (μάλλον υποψιασμένα) θύματα του..
O
Τακάσι Μίικε μοιάζει πολυάσχολος, έχει γυρίσει πλήθος ταινιών τα τελευταία χρόνια (άλλες γνωστές του ταινίες είναι το The Happiness of the Katakuris, το Dead Or Alive, το Visitor Q, καθώς και το Izo, στο οποίο πρωταγωνιστεί ο Τακέσι Κιτάνο κι απ' ότι γνωρίζω θα προβληθεί στις Νύχτες Πρεμιέρας αυτό το Σεπτέμβρη στην Αθήνα).
